Veertien jaar geleden was het mijn grootste droom als Ellegirl van de maand (wie weet het nog) in mijn favoriete tijdschrift ooit te komen. Ik zag dit als het grootste, meest ultieme doel in mijn leven. Mijn naam gedrukt in een tijdschrift. Mijn favoriete tijdschrift. Het is me helaas nooit gelukt om het tot Ellegirl van de maand te schoppen, maar mijn naam heeft inmiddels wel in heel veel andere Nederlandse tijdschriften gestaan. Dankzij Runner’s World heb ik mezelf zelfs een maand lang covergirl kunnen noemen. Mijn veertienjarige zelf had drie maanden lang van buikpijn niet kunnen slapen. Mijn (destijds) 26-jarige zelf was daar ook best wel enthousiast over, eigenlijk.
Toen ik op mijn zestiende voor het eerst naar Amsterdam ging hoopte ik zo hard dat ik een BN’er tegen zou komen. We moesten perse koffie drinken in de P.C. Hooftstraat. Ik dacht dat het zien van een bekende Nederlander mijn leven zou veranderen. Waar ik dat idee vandaan haalde weet ik ook niet. Gisteren zat ik op een terras in Oud-West waar ik verschillende bekende gezichten zag rondlopen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat mijn hart er niet veel sneller door ging kloppen. Op het moment van schrijven zit ik op een terras bij mij in de buurt en zojuist liep Dinand voorbij. Vijftien jaar geleden had ik waarschijnlijk mijn hele telefoonlijst afgebeld om deze nieuwswaardigheid te delen en had ik wederom een paar weken niet kunnen slapen.
Als ik vroeger Glamour of Elle opensloeg en foto’s van feestjes zag dacht ik… wauw, als ik ooit een uitnodiging voor zo’n feestje zou krijgen, is mijn leven compleet. De eerste keer dat ik een uitnodiging voor Fashionweek kreeg was ik in extase. Een jaar later sloeg ik iedere uitnodiging die ik kreeg toegestuurd af. Het was toch anders dan ik dacht en ik voelde me er alles behalve thuis. Ik wil niet zeggen dat ik nu voor ieder feestje wordt uitgenodigd, maar als ik zou willen zou ik minstens vijf dagen per week mijn avonden kunnen vullen met feestjes. Maar ik ga maar een enkele keer daadwerkelijk naar zo’n feestje. Alleen als ik echt denk; dit gaat een leuke avond worden ga ik er naar toe.
Dit alles zeg ik niet om uit de hoogte te doen of om jullie te vertellen ‘hoe cool ik tegenwoordig’ wel niet ben. Maar wat ik wel wil zeggen, is dat ik er inmiddels wel achter ben wat echt belangrijk is en dat zijn gezondheid, familie, vrienden. Geen zorgen over maken over huur. Die naam in dat tijdschrift is hartstikke gaaf, dat interview ook. Dat feestje met al die BN’ers, of die persreis naar Ibiza, ook fantastisch. Maar op het moment dat je niet lekker in je vel zit, om wat voor reden dan ook, dan heeft het allemaal weinig betekenis. En dat dacht ik vroeger dus wel, toen dacht ik dat dat de wereld zou betekenen.
In deze wereld waarin we ons leven kunnen regisseren op social media, waarop we vooral de positieve dingen in andermans leven zien, is dat denk ik een belangrijke les. Van een afstandje kan iets er misschien fantastisch uit zien. Maar het zijn de dingen die we vaak voor normaal aannemen, die daadwerkelijk gelukkig maken.
Fijne dag X
Liefs,
Annemerel
Ai ai ai, dat is pijnlijk. Want voor feestjes uitgenodigd worden of naar fashion week gaan, daar kan je nog wel wat aan doen. Verander je look, je scene, dwing het af. Maar wat als je weinig vrienden en familie hebt? Waar begin je dan?
Auteur
Daar kan ik je nu zo geen kort, bondig en goed antwoord op geven. Maar daar ging dit stuk ook niet over :) Dit ging over het feit dat uiterlijk vertoon niet gelukkig maakt en dat ik vroeger heel anders dacht dan nu.
Het was ook geen vraag of aanval hoor, alleen mijn gedachten bij dit onderwerp. Ik ben het helemaal met je eens dat uiterlijk vertoon niet gelukkig maakt. Maar soms denk ik: was het maar zo. Want dat is een stuk meer afdwingbaar dan de wezenlijke dingen. Dus ik snap dat je veranderende houding je rust heeft gegeven, maar mijn eerste reactie was anders :) Ik had het idee dat je de lezer een beetje aansprak met “het zijn de dingen die we vaak voor normaal aannemen, die daadwerkelijk gelukkig maken”, dus vandaar ook mijn reactie als lezer!
Auteur
Ahhh ok ik snap wat je bedoelt te zeggen. Ja en daar zit inderdaad wat in; dat het leven simpeler zou zijn op het moment dat uiterlijk vertoon wel gelukkig zou maken. Zo van: ik koop drie Guccitassen en ga twee keer per week naar een feestje; dus nu ben ik gelukkig. Dan zou het leven een simpele optelsom kunnen zijn. Maar maakt het feit dat het dat juist niet is, het leven niet juist bijzonder? God, dit wordt allemaal wel heel filosofisch.
Mooi gezegd Annemerel!
ben het helemaal met je eens annemerel . alleen al een stukje hardlopen maakt mij al zo gelukkig kan geen feestje tegen op . groetjes patrick de kuijper .
Dit heb je mooi gezegd!
Goed stuk! Zo is het helemaal!!!
Het artikel in de metro raakte me enorm vanochtend. En ook alles wat je hier schrijft ben ik 100% mee eens. Thanks!
Auteur
Dankjewel voor je lieve reactie :)
Wauw. Echt een goed stuk Annemerel! Eentje om op te slaan en te bewaren.
Zó waar! Heb je mooi geschreven :)
Haha ik vind dit zo’n leuke blog! Vooral dat je vroeger per se naar de P.C. Hooftstraat wilde om BN’ers te zien, dat had ik vroeger ook!
Mooi verwoord allemaal :)
Wat mooi geschreven! Ook ik kwam er met de jaren achter (dit klinkt oud…) waar geluk echt in zit. Zo streefde ik voorheen een flitsende carrière als arts in een academisch ziekenhuis na. Toen ik daar eenmaal was, kwam ik erachter dat alleen maar werken niet gelukkig maakt. Ik ben nog elke dag dolblij met mijn keuze om te stoppen daar en ik geniet van de “normale” dingen in het leven. Dan maar iets minder flitsend… ;)
Heel goed stuk Annemerel, dank hiervoor! Wat mijn buurman vroeger al tegen mij zei. ‘Bezit is het einde van het geluk’. en dat zie ik steeds meer in :)
Gezondheid, familie en vrienden zijn inderdaad een van de belangrijkste dingen. Naast je geen zorgen hoeven te maken om je huur, boodschappen. eens, eens, eens.
Auteur
Zit zeker wat in!
Hi annemerel,
Kan ik ergens het stukje van Scarlett teruglezen? Want ben erg benieuwd naar het artikel☺️.
Groetjes Stephanie
Auteur
Het staat op Metronieuws.nl als je naar beneden scrolt kun je de krant in je browser lezen!
Mooi geschreven en mooi om te zien hoe je gedachten en ideaalbeelden zo veranderen door de jaren heen.
Heel erg mooi geschreven!