RUN BABY RUN: De Try Out (Part I)

Het is vandaag precies vier weken, 28 dagen, voordat ik de Berlijn Marathon loop. Tijd om de balans op te maken, op het moment dat deze blog online komt ben ik bezig met een ’try out’ van 32,5 kilometer. Na een paar erg zware lange duurlopen waar mijn moraal niet echt van is opgeknapt, is het nu tijd om te kijken hoe ik er daadwerkelijk voorsta. Kijk, dat ik in Berlijn niet voor een persoonlijk record ga betekent niet dat ik niet mijn best ga doen om zo’n strak mogelijke tijd te lopen.

Waarom deze duurloop anders is dan andere duurlopen? Dit keer probeer ik marathondag zo goed mogelijk na te bootsen. De dag voor de marathon probeer ik altijd zoveel mogelijk rust te houden en om 20.00u te gaan slapen. Daarnaast probeer ik die dag voor de marathon genoeg water te drinken, mijn outfit alvast klaar te leggen en ’s avonds eet ik iets met simpele koolhydraten en niet te veel vezels, zodat ik daar tijdens de marathon in ieder geval geen last van kan krijgen. Dat doe ik nu dus ook. Saai voor een zaterdag, maar hé, het is niet dat ik iedere week als een non leef. Dit moet te doen zijn.

Wekker

Op marathondag sta ik altijd twee uur voordat ik de deur uit moet op, voor de Berlijn Marathon betekent dit een wekker om 5.15u. Dit gedeelte kan ik niet helemaal nabootsen, want als ik om half acht de deur uit ga sta ik nog bijna twee uur op mijn benen voordat het startschot gaat. Ik zie het niet zitten om twee uur voor mijn deur te gaan staan wachten om hard te gaan lopen, maar mijn wekker staat wel om 5.15u, zodat ik in ieder geval genoeg kan ontbijten.

Ontbijt

Omdat ik geen pannenkoek meer kan zien na de Boston Marathon moest ik op zoek naar een nieuw ontbijt, ik wil het dit keer gaan proberen met bagels en bananen. Ik wil proberen om 200 gram koolhydraten voor de marathon te eten. Die 200 gram wil ik dan 4-2 uur van te voren eten. In een bagel zitten gemiddeld 50-60 gram koolhydraten, in een banaan 20-25 gram. Reken maar uit hoeveel ik moet eten. Ik ga zo denk ik nog maar een potje jam halen (ik schrijf dit op zaterdagmiddag) want ik denk niet dat ik drie bagels en twee bananen krijg weggewerkt. Hopelijk zitten er genoeg koolhydraten in die jam zodat ik een beetje kan ‘smokkelen’.

Eten & drinken tijdens het lopen

Het liefst zou ik tijdens het lopen dezelfde drank drinken als de sportdrank die tijdens de marathon wordt aangeboden, maar helaas schenken ze in Berlijn een onbekend merk sportdrank wat je hier niet bij het tankstation kunt kopen. Maar aan de andere kant; twee jaar geleden ging het met die sportdrank in Berlijn ook goed zonder dat ik daar van te voren mee geëxperimenteerd had, dus daar moet ik me denk ik geen zorgen om maken. Daarnaast wil ik tijdens het lopen iedere vier kilometer een gelsnoepje nemen. De laatste drie marathons vond ik het ‘ineens’ heel lastig om gelsnoepjes te eten tijdens de marathon, ik was er ook nogal laks mee geweest tijdens trainingen. Tijdens deze ’try out’ is er dus even geen ontkomen aan, ik moet daar gewoon doorheen.

Outfit

Mijn kleding behoeft eigenlijk geen test-drive, ik heb er namelijk gewoon voor gekozen om voor precies dezelfde outfit te gaan als die ik droeg tijdens de Boston Marathon. Dat was toen best een succes. Misschien kies ik uiteindelijk toch voor de iets kortere legging van Lululemon, maar die heeft dezelfde pasvorm dus die hoef ik niet perse te testen. Maar ook al heeft deze outfit geen testdrive nodig, ik trek hem wel lekker aan tijdens mijn try out. Ik bedoel je doet het, of je doet het niet. Wat wel nieuw is aan mijn outfit zijn de Nike Zoom Fly schoenen. Ik heb hier pas een keer 6 kilometer opgelopen en ik was toen heel enthousiast. Of ze ook zo fijn zijn voor 32,5 kilometer weet ik niet. Maar daar is een try out de uitgelezen gelegenheid voor om dat te testen.

Rust

Als ik terugblik op de trainingen voor mijn laatste drie marathons en die vergelijk met mijn training voor mijn ‘succesmarathon’ in Berlijn valt me een ding op… Voor Berlijn heb ik eigenlijk belachelijk weinig getraind. Ik trainde twee, soms drie keer per week. De duurlopen deed ik netjes, maar tussen de duurlopen in deed ik maar wat. Ik liep wel snel (meestal op het tempo waar ik uiteindelijk de marathon op gelopen heb), maar ik heb geen enkele intervaltraining gedaan. Voor Chicago liep ik in de maand augustus 250 kilometer (!) en begin september werd ik ziek (go figure!) en had ik allerlei symptomen van oververmoeidheid. New York was natuurlijk vier weken na Chicago, dat was ook niet zo’n succes. En voor Boston begon ik eigenlijk veel te vroeg met trainen, nog voordat ik goed en wel hersteld was van Chicago en New York. Afgelopen maanden was ik ook druk (met mijn boek en verhuizen) en de afgelopen weken heb ik misschien iets harder getraind dan normaal (zeker veel harder dan voor Berlijn), maar het is volgens mij nog niet te laat om een stapje terug te nemen. Rust is het codewoord voor de komende vier weken.

Jullie zien straks wel op Instagram hoe het me vergaan is. Duim voor me. Als deze duurloop weer zo zwaar gaat vallen ben ik bang dat mijn zelfvertrouwen richting Berlijn echt compleet naar de Filistijnen gaat.

Liefs,
Annemerel