Lieve papa

Lieve papa,

Ik ben zo trots op jou. 61, maar voor altijd 49, de leeftijd waarop je je hardloopschoenen voor het eerst aantrok (een week nadat ik dat deed, niet andersom!!!). Ik ken weinig mensen die harder werken en meer vastberaden zijn dan jij. Ik ken ook weinig mensen die eigenwijzer zijn dan jij. Ieder weekend een halve marathon en ieder weekend een tandje sneller? In jou ogen heel logisch, maar daarin verschillen we toch van mening.

Ik ken niemand die mijn boeken beter verkoopt dan jij, ook al heb je zelf alleen de hoofdstuktitels en de quotes uit mijn boeken gelezen, zogenaamd omdat je ‘analfabeet’ bent, maar in werkelijkheid heb je gewoon geen rust in je kont en kun je nooit langer dan een kwartier stilzitten, behalve op zondagavond als je voor je Duitse TV serie (Tatort), maar dan ben je binnen vijf minuten in een diepe slaap verzonken.

Ik ben zo dankbaar dat we samen kunnen hardlopen, dat we samen kunnen skiën, maar ook dat je binnen 10 minuten voor de deur staat als ik weer eens hulp nodig heb en dat je – na veertig jaar – nog steeds zoveel houdt van mama.

Op dit moment rijden jullie richting Italië, voor het eerst zullen Roos en ik een zomer geen vakantie vieren met jullie. Niet gek dat je niet meer met je ouders mee gaat als je 29 bent, maar mama en jij voelen meer als goede vrienden dan mijn ouders. Of nou ja, goede vrienden met de extra voordelen van lieve behulpzame ouders. Ik had me geen betere ouders kunnen wensen.

Lieve papa, ik hoop dat we nog heel lang samen kunnen lopen. Wellicht zou het helpen als je af en toe iets beter op jezelf zou letten, zou ik best op prijs stellen want ik kan en wil me geen leven zonder jou voorstellen.

Fijne vaderdag lieve papa, mama heeft me beloofd goed voor je te zorgen.

Liefs,
Annemerel