TRAVEL: Vienna (III)

In eerste instantie wilde ik vrijdagochtend gaan hardlopen, maar ik lag donderdagavond pas laat in bed en vrijdag was er weer een druk programma. De hardloopkleding zou in mijn koffer blijven en ik zou zo lang mogelijk in bed blijven liggen. Maar in Wenen is het eerder licht dan in Nederland en ik had mijn gordijnen niet dicht gedaan, dus ik werd al voor 6.00u wakker. En dat was maar goed ook, want van mijn wekker zou ik niet wakker geworden zijn, mijn telefoon had ik aan mijn MacBook gelegd, maar die laadt blijkbaar alleen maar op als je met je MacBook bezig bent, anders loopt ‘ie gewoon leeg. Dus ben ik om 6.00u maar opgestaan en aan het werk gegaan… Het nuttige met het nuttige combineren ;-).

Hotel 25 Hours Breakfast
Om acht uur vond ik het mooi geweest en ging ik naar het ontbijt. Ontbijten in hotels is één van mijn favoriete bezigheden tijdens een stedentrip. Het ontbijt bij Hotel 25 Hours stelde niet teleur. Scrambled Eggs, verse broodjes, bacon (ssshttttt) en… kaiserschmarrn! Ik vulde meerdere bordjes want er stond een twee uur durende fietstocht op het programma en daar had ik alle energie voor nodig.

Fietstocht
De fietstocht ging langs de beroemde Ringstrasse van Wenen, de cirkelvormige boulevard rond het centrum van Wenen. Hieraan liggen een aantal belangrijke gebouwen zoals het Oostenrijks parlementsgebouw, het Weense Stadhuis en de Weense Staatopera. Allemaal imposante gebouwen gebouwd in de tweede helft van de negentiende eeuw. Vervolgens fietsten we door het Prater Park, het enige park in Wenen waar je mag fietsen en we eindigden bij de splinternieuwe campus van de Universiteit.

Universiteit
In 2008 werd er een ontwerpwedstrijd uitgeschreven voor de nieuwe campus van de Weense Universiteit, er werden meerdere architecten aangetrokken en een half jaar geleden, in oktober 2013, opende de nieuwe campus waar zo’n 25.000 studenten (business, economie & recht) studeren. Wauw, in vijf jaar van idee naar opening. Het grapje kostte zo’n 500 miljoen, wat ik gezien de omvang van het project nog niet eens zo heel erg bizar veel vind. Doordat de lucht zo extreem blauw was en de campus er nog zo netjes bij lag, lijken mijn foto’s meer op Artist Impressions, maar geloof me, dit zijn gewoon (onbewerkte) foto’s.

Lunch & Museum
Na het bezoek aan de Universiteit gingen we met het openbaar vervoer naar het museumkwartier waar we lunchten bij Corbaci, een schattig restaurantje waar ik genoot van aardappeltjes en een foute knakworst. Sorry, ik had hoofdpijn (wat later migraine bleek) en dit was het enige waar ik trek in had (en in cola!). Na de lunch bezochten we het Leopold Museum, een museum voor Moderne Kunst. Wij bekeken vooral de kunstwerken van Gustav Klimt, de grootste kunstenaar van Oostenrijk rond 1900.

Shopping with Lucie
Van museumtour naar shopping tour, met Lucie van Shopping with Lucie. Lucie groeide op in New York waar ze jarenlang als styliste werkte. Totdat ze verliefd werd op een Oostenrijker en van Manhattan naar Wenen verhuisde. Wat nu, dacht Lucie? In 2006 bedacht ze Shopping with Lucie, een shoppingtour door verschillende winkelgebieden in Wenen om je winkels te laten ontdekken die je anders als ‘normale’ toerist misschien zou missen. Ik heb nog nooit zo’n spirited persoon als Lucie ontmoet, zelfs in New York een paar weken geleden was er niemand zo enthousiast als Lucie. Onze tour ging door de wijk Bobo waar zich heel veel leuke kleine winkeltjes bevinden, van interieurzaakjes tot kledingwinkels met merken als Acne en Maison Martin Margiela. Ook brachten we bezoekjes aan Oostenrijkse designers en een chocolatier. Erg leuk om ook deze kant van Wenen te zien.

Nike & een middagdutje
Inmiddels is de migraine echt aan het doorzetten, maar ik wil persé even naar Nike om een paar joggingpants te kopen. Dat wil ik al zo lang en ik heb er ineens mijn zinnen op gezet dat ik dat NU moet hebben. Zo gezegd zo gedaan, gelukkig zijn we maar een paar honderd meter bij Nike verwijderd en kan ik snel terug naar het hotel. Voordat ik naar het hotel loop scoor ik nog een zak chips en een fles cola. Ik neem een migraine pil, stap onder een warme douche en duik vervolgens mij bed in met de cola en de chips, anderhalf uur later is de pijn in mijn hoofd verdwenen. Op dat moment weet ik pas dat het echt migraine was (die pillen werken alleen bij migraine). Ik voel me als herboren en ben klaar voor het avondprogramma.

Restaurant Motto am Fluss
Met de metro (die heel snel en fijn werkt in Wenen trouwens) gaan we naar Restaurant Motto am Fluss, een restaurant dat op het donaukanaal ligt. Ik ben heel erg benieuwd naar het aperitief van het huis (iets met roos, ik hou van roos), maar gelukkig is er ook een goed alcoholvrij alternatief, een sapje gemaakt van basilicum, limoen en verse munt. Het was net zo goed als het klonk. Ik eet vooraf buratta, bestel als hoofdgerecht zeebaars en eindig met crème brûlée, hierna weet ik net meer waar ik het zoeken moet zo vol zit ik (voor het eten heb ik natuurlijk ook al die hele zak chips weg gewerkt), maar een korte wandeling naar het Sofitel hotel doet me goed.

Le Loft Bar
In het Sofitel Hotel gaan we met de lift naar de zestiende verdieping, daar worden we ontvangen door de restaurantmanager en worden we naar onze tafel geleid. Cocktail time! Alcoholvrij voor mij natuurlijk en dat is helemaal geen probleem, de alcoholvrije mojito smaakt prima. Om half twaalf is het Granny-bedtijd en loop ik met een paar medereizigers naar het hotel. Het is 2,5 kilometer, maar het weer is prima en het is leuk om Wenen ook by night te bekijken. We lopen langs winkelruiten van Demel, Tiffany’s en Prada en alles is zo mooi verlicht.

Als ik om 0.00u in het hotel aankom ben ik weer helemaal wakker, oeps. Ik besluit alvast mijn koffer in te pakken zodat ik dat de volgende ochtend niet hoef te doen. Ik ben nog steeds niet moe en ga verder met het bewerken van mijn foto’s en word dan toch wel een beetje moe, rond 1.00u vallen mijn ogen dicht. Het was weer een mooie, drukke dag, thanks JUST AWAY

Liefs,
Annemerel