CURAÇAO: #4

Flamingo’s
Ook onze derde volledige dag op Curaçao maken we een tour over het eiland. Dit keer staat natuur centraal. Eén van de eerste punten waar we uitstappen is Saliña di Jan Kok, vroegere zoutvlakten waar nu Flamingo’s te zien zijn. Helaas schijnt ook dinsdag de zon niet, dus zijn mijn foto’s niet echt tropisch te noemen, maar wel heel gaaf om deze beesten in de natuur te zien.

Nena Sanchez / Landhuis Jan Kok
Landhuis Jan Kok is het oudste landhuis van Curaçao. Jan Kock kwam in 1675 als één van de aller eerste kolonisten aan op Curaçao. Het gerucht gaat dat het spookt op Landhuis Jan Kok, dat de geest van Jan nog steeds over het landgoed zwerft. Goed, van die geest heb ik verder weinig gemerkt, ik bezocht er de expositie/winkel van Nena Sanchez. Alle kunstwerken van Nena schreeuwen ‘Curaçao’. Het kleurgebruik, de vormen, de afbeeldingen.

Rif St. Marie / Coral Estate
Vervolgens rijden we verder op zoek naar de mooiste standjes. Erg tropische foto’s worden het niet (het is drie dagen per jaar grauw op Curaçao, waarom nu net als wij er zijn, kunnen jullie misschien zelf de mooie blauwe lucht die je normaal gesproken op Curaçao hebt boven de foto’s denken?), maar bij ieder strand denk ik, wauw, ik kan me hier wel eventjes vermaken. Maar we moeten door, want er is nog zoveel moois te zien op Curaçao!

Lunchen bij Landhuis Knip
We lunchen vandaag op Landhuis Knip, waar ik om onverklaarbare reden geen foto’s gemaakt heb. Op Landhuis Knip is een tentoonstelling waarin je kunt zien hoe mensen vroeger leefden. Hoe de slaven sliepen, wat voor middelen ze hadden. Ondertussen worden ons liedjes geleerd die de slaven zongen tijdens het doen van hun werk. Op Landhuis Knip begon op 17 augustus 1795 de slavenopstand onder leiding van Tula, pas in oktober werd de opstand neergeslagen, de opstandelingen werden onthoofd en de hoofden werden neergezet om opstandelingen te ontmoedigen een opstand te beginnen. Tula is voor de mensen op Curaçao nog steeds een belangrijk historisch figuur. Na de rondleiding door het landhuis eten we met z’n allen. Mijn favoriet? De citroenlimonade. Hoe maak ik die zelf en hoeveel suiker zat daar eigenlijk in?

Knip Baai
De Knip Baai werd in 1973 uitgeroepen tot het mooiste strand van het Caribisch gebied door UNESCO. Toen de Knip Baai werd ingestuurd door Curaçao kregen ze als reactie uit New York ‘Dit is een zwembad, de wedstrijd gaat over het mooiste strand’. En ik vind het niet gek dat ze in New York dachten dat de Knip Baai een zwembad was, want zulk blauw water heb ik nog nooit gezien. Een heel mooi en rustig plekje dat vooral in trek is bij Europeanen, omdat het één van de weinige stranden is waar je vrijwel geen steentjes hebt. Amerikanen gaan liever naar een ander strand, omdat hier verder geen restaurantje en andere voorzieningen aanwezig zijn. Ik zou me hier wel een weekje kunnen vermaken (neem ik gewoon zelf een koelbox met Blue Curaçao mee, haha, grapje natuurlijk).

Boka Tabla
Boka Tabla vond ik heel erg indrukwekkend. De golfslag heeft er voor gezorgd dat er een grot is ontstaan in de klif, prachtig om te zien hoe de golven hier tegenaan slaan.

Christoffel Park
Na Boka Tabla staat Christoffel Park op het programma, maar geloof me, op Curaçao zijn ze nog veel meer fan van voetbal dan dat wij zijn. En omdat Brazilië op dat moment speelt, worden er geen tours door het park gegeven wanneer wij er aan komen. We gaan wel het park in, maar dan met ons eigen busje. In Christoffel Park vind je lokale vogels en planten zoals wilde orchideeën, een zeldzame uil, een hert met een witte staart (daar zijn er nog maar 250 van over). Ook kun je de Christoffel Berg (375 meter hoog, dus eigenlijk geen berg maar een heuvel) beklimmen, dit laten we echter aan anderen over, hiervoor moet je wel een klein beetje getraind zijn.

Cas Abao
We sluiten onze tour af met een uurtje op strand Cas Abao. Ook dit is een zandstrand, maar wanneer je iets verder de zee in gaat kom je toch wel wat steentjes tegen. We hebben precies een uur op dit strand, waarvan Marloes en ik 30 minuten gebruiken om foto’s te maken van het strand en van elkaar (is ook belangrijk!). Het andere half uur spenderen we met een Blue Curaçao met Sprite op het strand. Daar betaal je 9 gulden voor, dat is dus €3,70. Probeer dat maar eens bij een strandtent in Nederland. Het is sowieso heel raar gesteld met de prijzen voor voedingsmiddelen op Curaçao. Doordat het eiland vrijwel volledig afhankelijk is van import, zijn sommige dingen erg duur (zoals groenten en fruit), andere dingen zijn juist weer heel goedkoop en in overvloed op het eiland aanwezig (zoals McDonalds). Ik denk dat als ik op Curaçao zou wonen dit mijn lichaam niet goede zou komen.

Avila Hotel
We eten bij het Avila Hotel, een luxe resort hotel waar Prinses Beatrix tijdens officiële werkbezoeken altijd sliep. Het Avila Hotel telt drie restaurants, wij eten vanavond bij Belle Terrace en genieten van een driegangenmenu. Helaas had ik tijdens het diner ruzie met mijn camera, die vond dat het niet licht genoeg was om foto’s te maken. Vooraf kregen coquilles met verschillende texturen van rode biet, als hoofdgerecht aten we super mals kalfsvlees en als dessert kregen we een uit elkaar getrokken crème brûlée. Ondertussen genoten we ook van een heerlijke huiscocktail (met Blue Curaçao natuurlijk) en een rode wijn die me wel heel bekend voorkwam… Het hotel heeft een wijnleverancier die ik nog ken uit mijn horeca-tijd, stiekem vind ik het altijd zo leuk om wijnen te herkennen!

En zo kwam dag vier alweer ten einde. Time flies!

To be continued..

Liefs,
Annemerel