Toen ik in juni 2006 mijn eerste rondjes hardliep deed ik dat vooral omdat ik dacht dat het een snelle manier was om gewicht te verliezen. Dat bleek bij mij niet helemaal het geval te zijn, maar dat maakte al snel niets meer uit, want ik genoot van het lopen. Nu, ruim acht jaar later, loop ik nog steeds omdat hardlopen me een fijn gevoel geeft. Hoewel dat fijne gevoel de afgelopen twee weken ver te zoeken was.
Het dieptepunt was afgelopen donderdag, toen ik tijdens een rondje van zes kilometer vijf keer moest pauzeren om op adem te komen. Als het trouwens niet vaker dan vijf keer was. Ik ging helemaal niet hard, het was een tempo waar ik een maand geleden nog op mijn dooie gemakje 35 kilometer in liep, maar ik had het zwaar. Ik liep te piepen als een zeehond en raakte een klein beetje in paniek. Waarom kan ik van de één op de andere dag niet meer hardlopen?
Ik begon tegen het hardlopen op te zien. Dit weekend was het sowieso hondenweer, dat stimuleerde de zin om te gaan rennen niet bepaald, maar ook maandag had ik – ondanks een nieuwe hardloopbroek en heel veel positieve energie – weinig zin om te gaan rennen. Ik was bang dat ik weer 100x moest stoppen en dat ik mezelf weer teleur zou stellen.
Uiteindelijk wist ik mezelf te motiveren door mezelf heel warm aan te kleden, een nieuwe route te kiezen (door het Westbroekpark) en met een compleet andere doelstelling de deur uit te gaan. Gewoon even een half uurtje een frisse neus halen, genieten van de frisse lucht, van de omgeving, stoppen als dat nodig was. Ik zou graag willen zeggen dat het niet nodig was om te stoppen, maar ook maandag moest ik weer een aantal keer pauzeren omdat ik gewoon geen lucht kreeg (terwijl ik 2x per dag een spray neem, plus voor het rennen), het is trouwens niet alleen tijdens het rennen, het is ook gewoon als aan het werk ben.
Maar het belangrijkste van dit verhaal, het ging misschien niet zo makkelijk, ik genoot wel van het rennen, van het buiten zijn en van de omgeving. Mijn schouders voelden minder gespannen, ik voelde me energieker en ik besefte ineens weer waarom ik überhaupt ren. Omdat het me een fijn gevoel geeft, dus.
No pressure… Het komt wel goed. Mijn gameplan voor de komende week? Hetzelfde rondje nog een paar keer lopen, ik ga er vanuit dat het steeds makkelijker word. Ik heb voor 2014 geen wedstrijden meer op het programma en voor 2015 heb ik me alleen nog maar ingeschreven voor de City Pier City (halve marathon), maar die is pas in maart. Ik heb alle tijd… En oh ja, misschien moet ik ook maar even naar mijn longen laten luisteren door de dokter… Lijkt me niet geheel onverstandig..
Mijn advies aan mezelf, maar ook aan jullie, wanneer het rennen eventjes niet zo lekker gaat? Adem in, adem uit, doe een tandje terug en accepteer dat het nu eventjes lastiger is dan anders. Gewoon doorgaan, het is niet het einde van de wereld. You can do it.
Liefs,
Annemerel
In Januari liep ik nog 4/5x per week hard met altijd afstand tussen 10KM en 15KM. Ik heb het plezier verloren doordat ik op korte tijd 3 blessures had gehad en nu ben ik enorm bang om terug vaak hard te lopen. Nu is het alweer 2 weken geleden dat ik hard heb gelopen, en ik moet toegeven: Ik mis het! Misschien moet ik ook eens het knopje in m’n hoofd omdraaien dat ik niet per se weer een blessure ga bijkrijgen.. Maarja dat knopje omdraaien is het moeilijkste!
Veel succes nog en eens naar je longen laten kijken is inderdaad een goed gedacht!
Je hoeft heus niet elke keer een topprestatie te leveren, zeker niet als je al zo lang rent! En je hoeft je voor jezelf ook niet telkens te bewijzen!
Fijn dat je weer een beetje kan genieten van het rennen. Toevallig had ik een beetje hetzelfde als jij, ik moest de laatste keer ook vaak stoppen tijdens het rennen, maar ben vandaag toch weer gegaan. Ik genoot ook van de buitenlucht. En daar gaat het om!!
Komt goed hoor, no worries! :)
Wat jammer op te lezen, maar gelukkig heb je toch een manier gevonden om te genieten van het buiten zijn/ hardlopen. Succes met de komende runs!
Ik had dit laatst, toen ik dacht tien kilometer te gaan lopen waarvan ik wist dat ik het makkelijk kon maar ik was naar vier kilometer al helemaal op. Ik was zo vreselijk teleurgesteld in mezelf. Ga dan meteen alles analyseren om te kijken wat er fout ging. Gelukkig had ik gewoon een mindere dag. Toch vroeg ik me af of ik ineens niet meer kon hardlopen. Ik moet mezelf echt proberen aan te leren een mindere dag te accepteren en niet te hard voor mezelf te zijn.
Dit vind ik wel weer het vervelende aan hardlopen, als je er even uit ligt dan ben je gewoon keihard de sjaak!
Ik had er laatst ook last van, sjeetje ik werd er gewoon down van.
Maar on the other hand gewoon door gaan en inderdaad adem in, adem uit…alles komt goed ;-)
Je lichaam de tijd geven om bij te komen is ook hartstikke belangrijk, helemaal na zo een top prestatie als de marathon. Weer lekker rustig op bouwen en inderdaad, de druk eraf halen. Voor wie of wat zou je de longen uit je lijf rennen? Is op dit moment nergens voor nodig! Keep up girl! Liefs, Kirsten
Ik kan door een blessure al maanden niet hardlopen (of uberhaupt sporten). Ook met het alternatief voel ik me niet heel happy. Gister op de fiets naar de yogastudio ben ik meerdere keren bijna omgekeerd van ellende. Uiteindelijk toch gegaan en dat was eigenlijk ook wel fijn! Herkenbare en inspirerende post dus, thanks!
Wat fijn dat je het plezier in rennen langzaamaan toch weer terug begint te krijgen. Dat blijft toch het belangrijkste. Ik denk inderdaad ook dat het niet heel verstandig is om even je longen na te laten kijken.
Ik heb het momenteel ook stikbenauwd en lurk vaker aan mijn medicijnen dan de bedoeling is. Iets met rustiger aan moeten doen van de dokter ;) wie weet geldt dat voor jou ook wel, alhoewel je met je challenge lekker bezig bent. Leg geen druk op jezelf, dan komt het allemaal vanzelf wel :)
amazing
xxx
http://www.dominiquecandido.com
Gelukkig heb je het plezier in het hardlopen wel weer terug gevonden! Die snelle tijden en lange afstanden komen ook wel weer (en een bezoekje aan de huisarts lijkt me inderdaad geen overbodige luxe..)
Idd even je longen laten checken!
Ik loop al een tijdje niet meer hard (maar doe wel andere sporten) mede door wat jij nu ervaart; mijn longen reageren steeds zo onvoorspelbaar! Ik heb ook (inspannings)astma en neem ook 2 preventieve pufjes van de rode disk en 1 van de blauwe voor inspanning. De laatste tijd heb ik er soms 2 nodig van de blauwe. Mijn dokter zegt dat het komt omdat het echt koud aan het worden is buiten en mijn longen reageren daar allergisch op. Als ik de eerste 15 min met rennen gewoon stug doorzet en mn muziek zo hard zetten dat ik het piepen in mn adem niet hoor, kom ik er gek genoeg wel weer in en dan kan ik daarna een half uur heerlijk lopen omdat mn longen dan warmer zijn en de lucht van buiten ook voldoende door mn neus wordt opgewarmd waardoor mn longen niet allergisch reageren en samenknijpen.
Dussss lekker technisch verhaal ;) Succes, je inspireert me!
Auteur
Ja mijn longen reageren inderdaad ook op de kou, daarom draag ik alleen nog maar hooggesloten jasjes zodat mijn borst niet al te koud wordt. Maar ik kan me niet herinneren dat het andere jaren zó heftig was.
Knap dat je dit zo opschrijft! Komt vast snel weer goed!
Een tandje terug kan meestal wel heel erg fijn. En naar de dokter gaan is ook niet verkeerd als je zulke klachten hebt.
Dank voor de motiverende/inspirerende post :-). Ik ben nu geblesseerd en kan niet wachten om weer te gaan lopen. Het enige wat ik nog moet doen is accepteren en realiseren dat het niet het einde van de wereld is. I’ll be back soon!
Lijkt me inderdaad niet verkeerd om even naar de huisarts/longarts te gaan. De wisseling van de seizoenen zorgt er nou eenmaal voor dat je meer last kan krijgen. Ik heb het zelf ook, heb daardoor afgelopen week ook niet durven lopen, maar even langs de huisarts en weer even iets zwaardere medicijnen en opgelost! Dus zorg dat de angst het niet overneemt en blijf lekker lopen :)
Ik herken dit ook wel! Niet het longen gedeelte, maar dat wanneer een run tegenvalt je soms moeilijker weer op gang komt terwijl dat eigenlijk helemaal nergens voor nodig is. Ik ben toevallig vanmiddag na een periode van niet rennen (terwijl mijn hoofd vol zat met de gedachte ‘wanneer ga je nou weer rennen’) weer een rondje door het bos gegaan. En het was heerlijk! Hopelijk krijg je snel minder last van je longen en gaat het rennen weer als vanouds:)
Goed van jezelf dat je het niet kwalijk neemt (of schuld geeft), maar dat je jezelf rust geeft en wilt herpakken. Ik denk dat dit wel ontzettend belangrijk is! En inderdaad even een dokter bezoeken voor de zekerheid: you can never be too sure
Geef jezelf de tijd om weer even ‘op adem te komen’. Maar frustrerend is het wel, kan ik me voorstellen. Ik ben nog maar een beginner, maar baal nu al als het de ene keer slechter gaat dan de andere. Naar de dokter gaan kan nooit kwaad!
Goed dat je jezelf wat rust gunt! Doorgaan gaat met vallen en opstaan dus over een tijdje ben je vast zo weer terug in de race!
Meid, wat een ontzettend inspirerende blog heb je geschreven! Zelf ben ik al bijna een half jaar geblesseerd (eerst door hielspoor aan beide voeten, daarna door hele nare knieklachten). Ik loop de deur bij de fysiotherapeut plat en ook de podotherapeut bezoek ik veelvuldig. Dit kwam uiteraard net allemaal op het moment dat ik aan het trainen was voor een halve marathon (mijn eerste!). Nu loop ik 40 seconden op een loopband om vervolgens 20 seconden rust te houden en dat 20x… Hiervoor liep ik 14km en ging het soepel; nu loop ik kippeneindjes. Maar ik heb geleerd om vooruit te kijken en blij te zijn ALS ik kan lopen. Ooit loop ik wel weer mooie afstanden… Ik haal super veel positieve energie uit jouw blog, ga zo door!!
Naast je longen is misschien een vitamine D check ook geen slecht idee! Niet omdat je zo weining buiten komt ed maar een vriend van mij die kon ineens ook niet meer hardlopen, was benauwd, biepende ademhaling kramp tijdens het rennen. Dit merkte hij ook steeds meer in zijn dagelijks leven is toen naar de huisarts gegaan. Hij bleek een ernstig vitamine D tekort te hebben.
Hoeft bij jou niet het geval te zijn maar het schijnt dat al een klein beetje vitamine D tekort er voor zorgt dat je problemen ondervindt tijdens inspanning. Als je dan ook nog eens zo’n druk leven hebt als jij zou het best kunnen dat je lichaam nu even zo iets heeft van ho help?!
Maar je bent al goed bezig met rustiger aan doen en het gaat allemaal goed komen! Halve marathon duurt nog even en je weet dat je een super goede basisconditie heeft dus dat moet helemaal goed komen!
Knap dat je gewoon volhoudt! En dat je blijft genieten. Da’s het belangrijkste. Volgens mij is dit gewoon een dipje, je komt er vast wel weer bovenop.
Hoi Annemerel,
In je laatste vehaaltjes vertel je vaker over je ademhaling, stress die je voelt, hoe ontzettend druk je bent etc. Natuurlijk doe je ook heel veel leuke dingen maar zoals je (ik geloof gisteren) aangaf kon je de laatste tijd niet echt meer genieten.. Ik dacht eigenlijk meteen aan chronische hyperventilatie toen ik dit verhaal las.. Het hoeft niet per se iets lichamelijks te zijn denk ik. Misschien kun je hier iets over lezen en herken je je hierin… Daar kun je last van krijgen tijdens drukke periodes en speelt op tijdens inspanningen zoals hardlopen maar kun je ook in rust last van hebben… Succes in elk geval!
Ik zou zeker je longen even laten checken, hoewel het ook wel het seizoen is voor kloterige longen als je daar gevoelig voor bent..
An, heb je wel eens geprobeerd heel rustig op te warmen? Dus eerste 10m flink doorwandelen, rustig joggen en dan langzaam versnellen? Zodat je longen aan de kou kunnen wennen?