SNAPSHOT DIARY: Livigno 2/2

Daar zijn we weer! Ook dit keer ben ik weer netjes opgestaan toen mijn wekker om 6.45u ging, een kwartier later sta ik ingepakt en wel buiten. Het is nu niet alleen koud, het sneeuwt ook een beetje! Mijn iPhone gaat weer mee, maar dit keer bewaar ik hem in een muts, die ik tegelijkertijd ook om mijn rechterhand heb zitten (lekker warm!).

Ik loop weer zes kilometer, het gaat makkelijker dan verwacht, normaal heb ik het in de bergen altijd erg zwaar door de ijle lucht, daar heb ik nu niet zo heel veel last van.

Als ik terug kom zie ik dat het -14 is, niet zo vreemd dat ik het een beetje koud had dus.

Na een korte warme douche is het tijd voor mijn ontbijt. Ik kies weer voor hetzelfde recept, scrambled eggs met worstjes (ik schep hierna nog een tweede keer op) en een banaan. Oh een cappuccino want ik ben MOE!

In de taxi richting het skigebied, we gaan dit keer naar een ander skigebied dan gisteren. We gaan nu naar Montelino, een iets kleiner gebied, maar de sneeuw schijnt er nog beter te zijn! Ik ben écht een beetje duf. Niet heel gek, want ik heb nu twee nachten van nog geen zes uur gemaakt en ik ben de afgelopen dagen redelijk actief geweest.

Maar na een kort plasje boven aan de berg, kan ik er tegenaan.

Althans dat denk ik, maar halleluja wat is het boven koud. Het is boven nog zes graden kouder dan beneden en dat betekent dat het -20 is, ook staat er een flink windje. Hier ben ik niet voor gemaakt haha, mijn gezicht lijkt eraf te vallen, maar we klagen niet want hallo we zijn op wintersport!

Maar ik klaag ook zeker niet als er wordt voorgesteld om een warme chocolademelk met slagroom te gaan drinken, binnen.

En die warme chocolademelk is nog niet op of de zon breekt door, YES!

Wauw… hier hou ik van.

Maar van deze lunch hou ik ook, heerlijke aardappeltjes met een mals stukje kip van de grill, net wat ik nodig had.

We zitten binnen omdat het enorm koud is, maar buiten ziet het er bij Camanel di Planon ook heel goed uit! Je kunt hier heerlijk loungen met prachtig uitzicht. Het restaurant ligt op 2360 meter, ik kan me zo voorstellen dat je hier fantastisch van de zon kunt genieten als de temperatuur net iets aangenamer is!

Na de lunch is het helaas tijd voor de laatste bochtjes, we skiën naar beneden en gaan met de taxi terug naar het hotel. Voor vanmiddag staat er iets anders op het programma.

De helft van onze groep gaat naar een Latteria (melk/kaasfabriek) en de andere helft gaat FatBiken. Je begrijpt wat ik ga doen… Ik eet geen kaas en drink geen melk en ik hou bewegen in de bergen.. FatBiken it is!

Het leuke aan de FatBike is, dat je hier heel makkelijk mee door de sneeuw kunt rijden. De banden zijn breder en minder hard opgepompt, waardoor je meer grip hebt. Het is koud, maar het zonnetje schijnt inmiddels en het zijn dus de perfecte omstandigheden voor een actief rondje op de FatBike.

Het is intensiever dan ik verwacht had, maar de instructeur is onder de indruk van mijn fitheid, dat is fijn.. want mijn hart klopt inmiddels in mijn keel als we een heuveltje op moeten.

Het is niet alleen intensiever dan verwacht, het is ook nog best lastig, zeker als je ineens in de diepe sneeuw terecht komt. Ik zal niet ontkennen dat ik tot mijn knieën in de sneeuw heb gehangen met mijn fiets bovenop me. Oeps…

Na twee uur op de FatBike is het tijd voor een rondje Livigno. Het leuke aan shoppen in Livigno is, is dat alles tax free is! En dat scheelt dus een hele hoop.

Van dat FatBiken krijg je honger en dus eet ik bij Après ski tent Bivio een stuk Tiramisu (en drink ik een Aperol Spritz, maar die heb ik voor de verandering een keer niet gefotografeerd).

Daarna is het tijd om weer even te bubbelen. Of nou ja even, ik lig drie kwartier in het bad en heb op een gegeven moment het idee dat mijn huid begint los te laten, oeps.. Ondertussen staat het dakraam van mijn badkamer open. Ik vind dat zo lekker, als mijn lichaam warm is van het water en mijn gezicht fris van de buitenlucht.

Na drie kwartier in het bad verplaats ik mezelf naar het bed, tijd om alvast een begin aan mijn snapshot diary te maken.

Om kwart voor acht sta ik aangekleed en opgemaakt en wel in de startblokken om naar het diner te gaan.

We eten in een berghut die alleen te bereiken is met de auto van de eigenaar. Onwijs gaaf! Het huis is al meer dan 120 jaar oud en de eigenaren hebben er vrijwel niets aan veranderd, ze wonen er zelf ook! Als we binnen komen staat het eerste eten al op tafel, verschillende hammetjes, worst en kaas. Vervolgens krijgen we een heerlijke authentieke pasta voorgeschoteld. Ik schep twee keer op en zou graag een derde keer hebben opgeschept, maar ik wist dat er nog een hoofdgerecht kwam én een dessert. Ik heb me dus ingehouden.

Na het hoofdgerecht (dun gesneden rundvlees met aardappelpuree) is het tijd voor het dessert, we krijgen twee soorten taart. De taart met room en pijnboompitten is mijn favoriet.

En om het goed af te sluiten, drinken we nog een limoncello!

Heerlijk gegeten, heerlijk gedronken (de rode wijn ging er goed in), maar daarna ben ik echt wel klaar. Om twaalf uur duik ik mijn bed in en ben ik vrijwel meteen vertrokken. Morgen alweer de laatste dag!

Liefs,
Annemerel