DIARY: 170

Ik schrijf deze diary vanuit mijn geliefde Oostenrijkse Alpen, maar ik begon mijn week gewoon in Nederland, in de stoel bij de tandarts welteverstaan…

Maandag
Jup, dat is lekker wakker worden op maandagochtend, een melding krijgen dat je over anderhalf uur bij de tandarts verwacht wordt. Wist ik natuurlijk wel, maar het is nooit leuk om op die manier wakker te worden en met je neus op de feiten gedrukt te worden. De tandarts behandeling viel uiteindelijk heel erg mee, maar net toen ik weg wilde gaan kreeg ik te horen dat ik snel terug moet komen voor een vervolgbehandeling die iets minder mee zal gaan vallen. Wat een geluk… Toen maar Den Haag onveilig gemaakt met mijn pinpas. Van de Bijenkorf tot Intersport en van ZARA tot H&M, overal heb ik mijn kaart laten wapperen. Emotie-shoppen noemen ze dat volgens mij… De rest van de dag werkte ik (moet af en toe ook gebeuren) en deed ik een work-out, dat soort dingen..

Dinsdag
DutchCowboys-dag, dat betekent een wekker om 6.00u en op naar Roosendaal! Vorige week was ik om 7.10u vertrokken en had ik NERGENS file, dat maakte me ietwat overmoedig, want ik dacht dat ik dat vandaag ook wel even kon doen. Helaas was de realiteit net iets anders.. Maar goed, uiteindelijk ‘maar’ 20 minuten vertraging gehad. Van half negen tot zes gewerkt op de redactie en daarna weer naar Den Haag gereden, waar ik nog wat blogs schreef en wéér een work-out deed. Ik ben goed bezig, al zeg ik het zelf.

Woensdag
Vanavond rij ik naar Oostenrijk, maar voor die tijd moet er nog wel wat gebeuren. Zoals… het schrijven van een aantal blogs, het inpakken van mijn auto en dat soort dingen. Om 16.00u wil ik gaan slapen, maar helaas, slapen lukt niet. Ik kan altijd slapen, behalve als ik ’s avonds naar Oostenrijk moet rijden, zo lijkt wel (vorige keer had ik precies hetzelfde probleem). Ik heb uiteindelijk NIET geslapen, maar wel allerlei masterlijke plannen bedacht (ik krijg altijd zulke goede ideeën als ik moet slapen). Om half tien gaat mijn wekker, maar ik ben dan natuurlijk gewoon wakker.. Ik sta op, neem een lekkere douche en maak nog wat eten voor mezelf (spinazie met paddenstoelen en zalm, een gezond maal zodat ik onderweg niet zwicht voor McDonalds, over McDonalds gesproken, daar heb ik in 2015 helemaal nog niet gegeten.. en in december 2014 volgens mij ook niet, WOW, al drie maanden niet!!!!! Wie geeft me een schouderklopje?!).

Donderdag
Ok, woensdag loopt een beetje over in donderdag, maar laten we donderdag gewoon starten op het moment dat ik de auto in stapte om 22.45u, de estimated time of arrival was 7.40u toen ik weg reed, maar met drie keer kort stoppen werd het uiteindelijk 8.15u. Best netjes, toch?! De reis verliep voorspoedig, op één hele felle flits na (ik wil er niet over nadenken, ik wil er niet over nadenken, ik weet niet hoe hard ik reed, ik weet niet hoe hard ik mocht, ik ga maar alvast sparen en rij op de terugweg extra langzaam). Als ik om 8.15u aankom ga ik meteen door naar het skigebied, ik koop een liftpas en een half uur later sta ik bovenaan de pistes, het is dan nog niet eens 9.00u. WOW. Zo makkelijk gaat dat dus ;-)

Ik ski tot een uurtje of 16.00u en rij dan door naar mijn logeerplekje, na het eten stort ik al snel een beetje in… maar ik schrijf nog wel een blogje en beantwoord wat mails. Maar dan ga ik, na 38 uur wakker zijn, toch echt met de kippen op stok.

Vrijdag
Vrijdag word ik gelukkig weer super fit en vrolijk wakker, tijd om te skiën! Maar eerst… bananenpannenkoeken, natuurlijk! Om kwart voor negen sta ik beneden bij de lift, maar dan gooien mijn skischoenen roet in het eten, ik heb ze in de auto laten staan en daardoor zijn ze zo koud geworden dat ik ze met geen mogelijkheid aan krijg, ai! Na een half uur stoeien schakel ik een hulplijn in, die stuurt me naar de intersport waar een schoenenverwarmer staat. Dat had ik eerder moeten doen, die hulplijn inschakelen..

Het skiën was heerlijk! Het was wat druk bij de liften (net als de dag ervoor), maar de zon scheen heerlijk en dat is voor een mooi-weer-skiër zoals ik eigenlijk al genoeg. Om 16.00u draai ik weer mijn laatste bochtjes, om vervolgens inkopen bij de supermarkt te doen. Vandaag ga ik koken en dat neem ik heel erg serieus. Ik maak een zalmpasta en een salade en gelukkig valt het allemaal in de smaak (ik moet er wel bij zeggen dat ik een hulplijn nodig had in de vorm van mijn moeder en zusje, omdat ik even niet zo goed wist waar ik moest beginnen). Na het eten liep ik 15 kilometer hard, in mijn eentje, in het donker, over ijsplaten en over heuvels. Het was vrij zwaar en toen ik terug kwam was ik zwaar onderkoeld, maar hé, what doesn’t kill you makes you stronger. Daarna was ik alweer vrij snel uitgeteld en viel ik in slaap. Ja… ik weet dat ik in één van mijn love letters schreef dat ik in Oostenrijk altijd uit ging, maar dat is dus ook niet altijd het geval ;-).

Zaterdag
Ik word wakker met het gevoel dat er een vrachtwagen over me heen is gereden, de vermoeidheid haalt me eindelijk in… shit. Keelpijn. Hoesten. Bonkend hoofd. IK WORD NIET ZIEK, ECHT NIET! Ik schrijf een blogje in bed en sleep mezelf dan uit bed. Na een paar bananenpannenkoeken gaat het gelukkig een stuk beter en besluit ik toch te gaan skiën, om half elf sta ik boven aan de pistes! Toch is dit de dag dat ik het meest geskied heb, ik neem slechts een half uur pauze en hoef bij geen enkele lift te wachten, omdat het zo rustig is! Heerlijk. Ik heb aardig wat kilometers afgelegd!

Om half zes is het tijd om naar mijn volgende bestemming te rijden, Alpbach, of beter gezegd Kramsau, want daar ligt mijn hotel (Sporthotel Sonnenuhr). Ik check in, wil eigenlijk meteen naar bed (moe!), maar sleep mezelf toch nog even naar de eetzaal. In 20 minuten ben ik klaar en na een FaceTime gesprek met mijn zusje en een kort rondje op internet val ik al om 21.00u in slaap..

Zondag
Om vervolgens elf uur later pas weer wakker te worden, in een vrieskist (ik kreeg de verwarming niet zachter en het was ZO heet in die kamer dat ik alle ramen open had gezet). Nog steeds niet helemaal fit, maar fit genoeg om te gaan skiën. Maar eerst wat bloggen, dan lekker ontbijten en vervolgens rijden naar SkiJuwel.

Het was lekker aan het sneeuwen boven, maar het zicht was tussen de bomen prima en ik heb vijf heerlijke uurtjes geskied. Wel gek om nu ineens samen met iemand anders te skiën (een skileraar), ik was best wel aan skiën met mezelf gewend geraakt, maar dit was ook absoluut niet vervelend. Naast het feit dat ik alle goede pistes heb kunnen doen, kon mijn leraar me ook vertellen wat ik allemaal fout deed (ik hang teveel naar de berg, dat wist ik ook wel, maar het is fijn als zo’n leraar je even in de juiste houding zet en je continu corrigeert).

’s Middags deed ik een dans work-out en stond ik lekker lang onder een warme douche. Ik at lekker vroeg in het restaurant en dook daarna mijn bed in met mijn MacBook om nog wat te werken. Moest ook gebeuren.. Mijn ogen sloot ik alweer om half tien, in de hoop dat ik morgen iets minder weg heb van een zeehond.

Komende week wordt ook weer lekker druk. Ik blijf nog twee dagen in Alpbach, moet nog een dagje naar Roosendaal, rij misschien nog wel langs München en vertrek zaterdag voor een weekendje naar Parijs. Oh en tussendoor moet er dus ook nog gewerkt worden. Komt goed. Want ik word niet ziek.

Liefs,
Annemerel