Als je me een jaar geleden verteld had hoe zelfstandig ik vandaag zou zijn, dan had ik je keihard uitgelachen.
Vorig jaar rond deze tijd zat ik een beetje in een sleur. Al jaren ging alles hetzelfde. Ik woonde samen, had weinig verantwoordelijkheden, werkte twee dagen per week bij Girlscene (al 2,5 jaar) en schreef verder alleen wat blogjes. Ik had het altijd druk, maar als ik nu terugkijk denk ik, waar had ik het eigenlijk zo druk mee? Ik had absoluut geen vervelend leven, maar het kriebelde. Ik wilde meer, ik wilde anders, dit kon het niet zijn. Ik maakte een drastische beslissing en verbrak mijn relatie. Toen ik met mijn koffers bij mijn ouders op de stoep stond dacht ik, waar ben ik in vredesnaam aan begonnen. Ik heb niets. Geen huis. Geen meubels. Geen vast inkomen. Ik denk dat ik de rest van mijn leven bij mijn ouders moet blijven wonen…
Maar goed, dat lieten mijn ouders natuurlijk niet gebeuren. Ik was nog niet goed en wel in mijn oude kamertje gesetteld en mijn ouders begonnen al over huurhuisjes. Ik wilde het daar helemaal niet over hebben, want ik vond het wel lekker makkelijk bij mijn ouders. Ik hoefde niet te koken, betaalde geen huur en het was altijd gezellig thuis. Maar ik ben blij dat ze me toch gepusht hebben een plekje voor mezelf te vinden, ik kon pas echt doorgaan met mijn leven op het moment dat ik mijn eigen plekje had.
Inmiddels woon ik ruim een half jaar op mezelf en er moet echt wel iemand van hele goede huizen langs komen wil ik die vrijheid opgeven. Ik hou van alleen wonen. In het begin voelde ik me nog wel eens alleen, maar inmiddels heb ik het zo druk dat ik ieder momentje met mezelf op de bank heel erg kan waarderen. Mijn studio voelt nog steeds als een fijne hotelkamer, het enige wat er mist is een schoonmaakster die dagelijks even langs komt om mijn puinzooi op te ruimen en de lakens te verschonen.
Ik ben op dit moment van niemand afhankelijk en dat gevoel is goed, heel goed. Natuurlijk zou mijn leven zonder mijn familie en lieve vriendinnen een stuk minder leuk zijn en wat dat betreft ben ik wel afhankelijk van anderen, maar ik ben financieel volledig onafhankelijk. En als ik zin heb om te skiën, dan kan ik inmiddels gewoon in mijn eigen auto (of nou ja, hij is natuurlijk officieel van de leasemaatschappij) stappen en naar Oostenrijk rijden. Natuurlijk is het jammer dat er niemand is die me ophaalt op Schiphol als ik terug kom van een persreis, maar het betekent tegelijkertijd dat ik ook aan niemand verantwoording hoef af te leggen als ik voor de zoveelste keer een weekendje naar Parijs ga met een vriendin.
Nu moet ik alleen nog even leren hoe ik zelf mijn banden kan verwisselen en hoe ik dat vastgeroeste fietsslot open ga krijgen, dan heb ik echt geen man meer nodig. Of nou ja, voor dat soort dingen.. Ben nu ook weer niet echt van plan om te eindigen als crazy-cat-lady… dat is ook niet echt een optie met mijn katten-allergie…
Moet jullie trouwens ook wel een beetje bedanken, want ik ben zeg maar wel een beetje afhankelijk van jullie. Zonder jullie zou mijn blog weinig waard zijn en als mijn blog weinig waard zou zijn, zou ik toch een andere manier moeten zoeken om financieel onafhankelijk te zijn… sooooo, thank you! Dankzij jullie kan ik leven zoals ik wil leven. Natuurlijk zijn er ook wel eens dingen die stom zijn, maar hé, die dingen hebben ook allemaal een doel.
Liefs,
Annemerel
Nooit geweten dat jij zelf de relatie verbrak, dacht altijd dat het een beetje een “we zijn uitelkaar gegroeid” situatie was.
Knap dat je die beslissing hebt genomen en goed om te zien dat het blijkbaar de juiste beslissing is geweest!
Goed om te horen, en jij hebt echt fantastische ouders :)
Mooie post! En inspirerend, mijn relatie is zaterdag uit gegaan. Moet heel fijn voelen dat je je zelf helemaal kunt redden
Knap dat je die beslissing hebt genomen! Ik vind het heel erg fijn voor je dat het nu zo goed met je gaat! :)
Wauw, dat was een hele stap die je zette. Gelukkig is alles goed gekomen en leef je nu naar je zin. Leuke baan, leuke woning etc.!
Het voelt gek om te zeggen, want jij kent mij natuurlijk niet, maar ik ben trots op je! Ik volg je blog nu al een tijdje en ik vind het superleuk en soms ook inspirerend, zoals deze post!
xoxo
Geertje
Ik denk dat, dat het doel is die ieder persoon moet hebben: financieel onafhankelijk zijn. Mooi geschreven weer!
Even een spuitbusje WD-40 scoren, dan heb je je slot zó open! :-)
Ik had geen idee dat jij degene was die de beslissing was om een punt achter de relatie te zetten. Je mag trots op jezelf zijn dat je voor jezelf kunt zorgen én onafhankelijk bent! Je bent nog hartstikke jong en je hebt het wel even goed voor elkaar hoor! Én een ‘eigen’ auto én een ‘eigen’ (want huur) appartement.. ik denk dat mensen die 2x zo oud zijn als jou hier soms nog van dromen… Go Annemerel :)
Haha, dus als ik het goed begrijp wilde je uit je routine breken en maakte je daarom je relatie uit om vervolgens gewoon lekker bij je ouders te willen gaan wonen? Opmerkelijk!
Goed dat ze daar een stokje voor hebben gestoken.
Ik kan me zo vinden in deze post! Mijn relatie is in december na 5 jaar waarvan 3 jaar samenwonen ook over gegaan, voor het eerst in mijn leven woon ik alleen en i’m loving it! Vond het in het begin ook erg moeilijk maar nu hoef ik voorlopig echt niet meer anders!
Super mooi stuk! Fijn dat je je plekje helemaal gevonden hebt. En wie weet komt die ene droom man heel snel eens een bloemetje langsbrengen!
Haha, gisteren er nog met een vriendin over gehad dat dat 25-en-onafhankelijk zijn zo heerlijk is en dat ik dat om me heen zie bij meerdere mensen, onder wie jij (we volgen je allebei). Herkenbaar & keep up the good work!
Goed om te horen dat je zo lekker in je vel zit!
Het leven als crazy cat lady is best leuk hoor ;)
Heel herkenbaar. Afgelopen week is mijn relatie overgegaan na 3,5 jaar. Moeilijk maar voor mijzelf kiezen is het belangrijkste. Nu nog financieel onafhankelijk worden.. Maar daar werk ik hard aan!
Je mag trots op jezelf zijn!
Heftig maar wel goed dat je je relatie hebt verbroken.
Fijn om te horen dat het zo goed gaat!
Ik lees je blog al tijden -geen idee hoelang- en ik vind hem nog steeds geweldig! :)
Je mag echt trots zijn op jezelf! X
Petje af voor Annemerel! Wat een geweldige groei.
Ik volg je nog niet heel lang, maar wel trouw ;-) en ik geniet van jouw energie ook al sta ik compleet anders in het leven, lees: getrouwd en twee kiddo’s.
Ik denk elke vrouw zo een dosis gezonde power nodig heeft in het leven. We hebben het zelf in onze handen!
Knappe beslissing!
Overigens vind ik je blog sindsdien (nog) leuker om te lezen, puur omdat het zo duidelijk is dat jij momenteel met volle teugen van het leven geniet :-)
Wat een inspirerende post!!
En wat super dapper dat jij die stap gezet hebt. Ik zou willen dat ik zo veel lef zou hebben…
Fijn dat je het zo naar je zin hebt op jezelf! Ik kan je een busje WD-40 van harte aanraden, mijn redder in nood zegmaar. Al doet mij vader er meer mee als ie bij mij op bezoek is, hahahah…
Wat een fijne post om te lezen. Fijn dat het zo goed met je gaat. Ik heb ook een paar jaar op mezelf gewoond voor ik ging samen wonen, al was ik toen al samen met mijn vriend. Dat gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid is onbetaalbaar! Ik vond het stiekem dus ook best wennen toen we gingen samenwonen, haha ;) xx
Wees trots op jezelf! You can run the world!
Ik heb een beetje het zelfde meegemaakt, maar het voelt inderdaad erg goed om onafhankelijk te zijn! Soms eng, maar daar leer je zeker wel mee om gaan!
Topper!
Wow, fijn geschreven! Wat dapper ook dat je die stap durfde te zetten, want zeker als je al zoveel jaar samen bent lijkt me dat extra lastig. En kijk waar je nu bent, je mag zeker trots zijn op jezelf :)
Je bent een topper, Annemerel!!
Yo go girl! Mag je echt trots op zijn!
Heerlijk geschreven you go girl!
Annemerel, je bent echt zo’n grote inspiratie voor mij! Ik volg je al vanaf het begin en geniet echt van je blogs. You rock!!
Wat speciaal om zo nog meer een kijkje in je leven te krijgen en ik snap dat je heel dankbaar bent. Je ziet er ook super gelukkig uit:) ook heel leuk om te zien dat jij, ook al heb je zoveel leuke dingen, nog steeds dankbaar bent voor alles en kunt genieten van de kleine dingen :)
Xx Renske
Wat een prachtige blog meis :). Ik zit na 10 jaar ook weer bij mijn ouders thuis, en het is makkelijk, maar ik mis mijn vrijheid enorm. Het is even niet zo, maar je spoort me bij dezen aan ook weer er tegenaan te gaan!
Annemerel, awesome stuk! Dit soort stukken vind ik jouw beste stukken, al zijn de snapshot diaries ter afwisseling ook tof! You go girl!
Herkenbaaar, tof dat je de stap hebt gezet en je bent een voorbeeld voor velen volgens mij! Geniet van je lekkere leven!
Supergoed, dit is wat ik zo geweldig aan je vind. Die onafhankelijkheid, gewoon de auto naar het buitenland pakken in je up, echt petje af!!! Ik heb zelf trouwens een relatie met heel veel vrijheid, hoef me nooit te verantwoorden als ik op reis wil en ga (gebeurt nogal eens, oeps…), heel fijn. Maar ik begrijp jou ook, dat vrij zijn nu misschien nog wel prettiger is voor je.
Je mag vet trots op jezelf zijn Annemerel! En ik ben je dankbaar dat je me elke dag inspireert :-) Liefs uit Oostenrijk (want ja, ik heb nog meer sneeuw-dagen dan jij op m’n naam staan dit jaar…)
Het is zo fijn dat je drastische beslissing zo goed heeft uitgepakt, en dat je nu heel lekker zelfstandig bent en in je fijne studio woont!
Super mooie blog en heel herkenbaar! Vooral de fietsslot-momenten….;-)Keep up the good work!
Niets mis met een crazy cat lady hoor! Ik heb vier katten, maar ook nog een leuke vriend gevonden. Dus het kan allemaal! Ik ben heel erg blij voor je dat het zo goed met je gaat. Je hebt het allemaal maar geflikt!
Knap hoor! Denk dat je voor heel veel meiden een voorbeeld bent. Voor mij ook, tot op een bepaalde hoogte ;-). Het aspect “Work hard play hard”, zie ik zelf in jouw leven veel terugkomen (je gaat bijv. vaak op reis maar werkt dan wel ondertussen heel veel) en dat is iets wat ik zelf ook graag wil, een ander voorbeeld je doorzettingsvermogen om een healthy lifestyle aan te houden terwijl je het zo druk hebt (dat heb ik nu ook, diezelfde situatie).
Echter vind ik het heeeeerlijk om samen te wonen en zou ik het heerlijk vinden als mijn leven wat meer gestructureerd en wat minder druk zou zijn. Ik moet er niet aan denken om alleen te wonen en ervaar het niet als “verantwoording afleggen” wanneer ik mijn vriend vertel dat ik een stedentrip Madrid ga doen met vrienden. ;-)
Fijn dat je zo lekker in je vel zit! Veranderingen hoeven duidelijk niet negatief te zijn :)
Ik vind het ook heerlijk om alleen te wonen, woon nu 6.5 jaar op mezelf en blijf het lekker vinden. Hoewel ik ook een relatie zou willen hebben vind ik dat dan wel een groot nadeel als ik op bepaalde dingen zou moeten inleveren. Dus geniet ik er nu nog maar extra van ;)
Iedereen maakt op een bepaald moment in zijn leven dat ‘oh shit, ik moet eigenlijk echt eens volwassen worden en voor MEER gaan’ moment wel mee denk ik. Ik ben heel vroeg alleen gaan wonen en ik zou het niet anders meer willen. Mijn broer is een jaar jonger en woont op zijn 26ste nog steeds thuis en heeft het dus een pak makkelijker (en hij heeft ook veel meer spaargeld dan mij) maar ik zou voor geen geld willen ruilen.
Mooi om te lezen!
Mooi stuk :) Er is echt een hoop veranderd in je leven volgens mij het afgelopen jaar maar als buitenstaander heb ik wel het idee dat je jezelf heel erg hebt ontwikkeld. Ik denk ergens dat dat misschien ook nog wel het beste gaat zonder relatie, als je écht je eigen keuzes moet maken en op jezelf aangewezen bent, en niet voor compromissen oid hoeft te gaan. Een relatie is natuurlijk ook hartstikke leuk, maar daar moet je wel gewoon jezelf in kunnen zijn en ik denk dat jij er na zo’n lange periode wel weer aan toe was om met jézelf bezig te gaan, zeg maar. En je geniet er nog van ook!
Superstoer dat je durft te gaan voor wat heel veel mensen dromen,,, wat als… Jaag je dromen achterna!