DIARY: 175

De weken gaan zo snel. Zo snel. Is het echt alweer half april? Heb ik echt nog maar 29 dagen als 25-jarige? Twee maanden geleden had ik grootste plannen voor een wild verjaardagsfeest, maar de tijd ontbreekt me gewoon. Tijd is schaarste. Zeker met een spiksplinternieuw boekcontract. Adem in, adem uit, laten we de week maar weer even doornemen.

Maandag
Tweede paasdag, ik word wakker naast mijn zusje in bed, in het huis van mijn ouders. Mijn zusje vond eerder kracht om het bed te verlaten dan ik (en dat terwijl ik juist het ochtendmens van de familie was) en toen ik rond een uurtje of half negen eindelijk de geest gevonden had, besloot ik mijn bananenpannenkoeken maar bij mijn ouders te bakken. Daarna snel naar huis, want er was een to-do-list, en een lange ook. Helaas was maandag zo’n dag waarop er érg weinig uit mijn vingers kwam. Jammer, maar helaas. Wel liep ik een heerlijk rondje hard met zonsondergang, prima einde van tweede paasdag, denk ik zo.

Dinsdag
De dag erna was mijn to-do-list extra lang, want naast alles dat ik dinsdag al moest doen, kwamen nu ook ineens alle taken die ik maandag had moeten doen. Het was dus vroeg dag dinsdag. Ik schreef niet alleen blogjes, ik had ook een date met Zélia, of nou ja, ik interviewde Zélia, maar het voelde meer als een gezellige lunchafspraak dan een serieus interview. Pfffttt wat heb ik verder ook alweer gedaan. Oh ja, foto’s gemaakt met mijn moeder, Ben & Jerrys’ gehaald, Hart of Dixie gekeken… Mijn to-do-list niet helemaal afgemaakt….

Woensdag
De wekker ging weer vroeg, want het was DutchCowboys dag! Ik zat alweer vroeg in de auto en dat loonde, want erg veel file had ik daardoor niet en ik zat om kwart over acht achter mijn MacBook. Om kwart over vijf vond ik dan ook dat ik naar huis kon gaan.. Doe ik niet meer. File. File. Om te huilen. Ik had op mijn weerapplicatie gezien dat het strak blauw was in Den Haag, dus ik wilde nog even gaan hardlopen, met zonsondergang. Maar toen ik Den Haag binnenreed, reed ik de dikke mist in. Jammer! Maar goed, we laten ons niet kennen en ik rende toch nog een lekkere 10 kilometer. En omdat ik maandag en dinsdag mijn to-do-list niet af kreeg, mocht ik daarna nog even aan de bak.

Donderdag
Een spannende dag, de dag dat ik mijn boekcontract zou gaan tekenen in Amsterdam bij mijn uitgeverij. Om één uur was mijn afspraak, dus tot die tijd heb ik nog wat kunnen werken. Gelukkig, want dat was wel nodig. Om twaalf uur stapte ik in mijn auto richting Amsterdam, een uur later stapte ik voor de deur van mijn uitgeverij uit. Mijn uitgeverij, dat klinkt goed, toch? Na wat kletsen, was het tijd voor wat foto’s en natuurlijk waar ik voor kwam, het tekenen van het contract. OK. Nu wordt het écht, de komende maanden worden hectisch, maar ik heb er zoveel zin in.

Ik lunchte in mijn eentje op het terras bij Wagamama met mijn favoriete gerecht, Yaki Udon en schreef ondertussen mijn blog over mijn boekcontract. De rest van de middag spendeerde ik op een bankje voor de Starbucks op de Overtoom, met mijn MacBook. Ik schreef een advertorial, nog wat blogs en toen was het tijd om richting de Run2Day winkel te lopen, voor de eerste Run2Day training. Het was zó cool! Ik krijg altijd zoveel energie van lopen met anderen. Deze week kan ik helaas niet meerennen, maar de week erop probeer ik er weer bij te zijn.

Vrijdag
Mijn wekker gaat om kwart voor vijf en dat is vroeg. Heel vroeg. Zeker als je je bedenkt dat ik pas om 22.15u thuis was de avond ervoor en dat ik niet voor 0.00u mijn ogen sloot. Maar er stond een reisje naar Monaco op de planning, voor een interview met een bekend persoon. Bekend persoon ja, ik mag dus niet zeggen wie en dat is me daar toch een partij lastig, want ik heb een heleboel dingen die ik ZO graag zou willen delen. Zoals… Oh nee, dat MAG dus niet. Nog twee maanden wachten.

Monaco was leuk trouwens. Lekker zonnetje, prachtig uitzicht, prachtige stad (maar dat wist ik al) en oh ja, klein ongelukje bij Céline. Prijzig ongelukje, maar als het goed is, is het een investering.

Zaterdag
Mijn wekker stond alweer op 7.00u, ik moest en zou namelijk hardlopen in Monaco, mijn zesde land (exclusief Nederland) waar ik dit jaar hardloop. Het was meer een sightsee-run, want ik heb érg veel gepauzeerd om foto’s te maken, maar ja… achter elkaar doorrennen kan ik in Nederland ook en dat doe ik vaak genoeg, dus waarom zou ik nu moeilijk over een paar foto’s doen?

Na de run was het tijd voor een korte douche, mijn koffer inpakken en een heerlijk ontbijt. En toen… was het dus alweer tijd om uit te checken, de taxi in te stappen en richting Nice Airport te gaan. Nog geen 24 uur Monaco, jammer, maar zo gaan die dingen. Na wat Ladurée macarons op het vliegveld vlogen we met KLM (hou van KLM) weer terug naar Amsterdam, waar het super grauw en grijs en BLEGH was. Het treinverkeer rondom Schiphol lag zo goed als plat, maar alle treinen richting Den Haag reden god-zij-geprezen wel. Om kwart voor vier wandelde ik mijn studio binnen en plofte ik vrijwel meteen in bed met mijn MacBook(s) om aan het werk te gaan.

Zondag
Soms heb je van die dagen dat je voor 12.00u al zó productief bent geweest, dat je denkt… als ik dit iedere dag zou doen was ik vast net zo succesvol als Beyoncé. Ik werd om zeven uur wakker en na een half uurtje met mijn telefoon gespeeld te hebben schreef ik twee blogs. Vervolgens ruimde ik mijn studio op, draaide ik twee wasjes, deed ik de afwas en haalde ik boodschappen. Toen nog even een buikspierkwartier en twee artikelen voor Metro geschreven. En dat op zondag.

De rest van de dag spendeerde ik bij mijn ouders. Ik bakte bananenbrood, werkte aan mijn boek in de tuin, maakte foto’s en at ’s avonds een heerlijk zondagsmaal, zoals ik alleen bij mijn ouders krijg.

Ook deze week zit ik weer twee dagen in het buitenland, dit keer geen Monaco maar de Ardennen, voor een opdracht voor Annemerel.com. Tussendoor gaat de rest natuurlijk ook nog door, vandaag en woensdag werk ik voor Metro, dinsdag bij DutchCowboys, donderdag heb ik een evenement en zondag is mijn moeder jarig. JUP, wanneer er aan mijn boek en blog gewerkt wordt? Goede vraag. Maar het komt vast goed. Oh en ik moet natuurlijk ook nog hardlopen… duhhhh, it keeps me sane!

Liefs,
Annemerel