SUMMER READING: An Abundance of Katherines

 photo 9780141346090.jpg

Door Roosmarijn – Ik heb bijna 2 jaar geleden bij bol.com een box met 5 boeken van John Green gekocht, binnen no time had ik The Fault in Our Stars, Looking for Alaska en Paper Towns gelezen. Toen was het de beurt aan An Abundance of Katherines (letterlijke betekenis: een overvloed aan Katherines), een boek dat om precies te zijn een jaar op mijn nachtkastje heeft gelegen voordat ik eindelijk de moed bij elkaar geraapt had om hem deze zomervakantie eindelijk te lezen.

In An Abundance of Katherines gaat het om Colin, een 17-jarige jongen die 19 exen heeft die allemaal Katherine heten en heeft daarnaast een onwerkelijk geheugen. Colin noemt zichzelf een prodigy, iemand die heel snel kan leren wat andere mensen ooit al hebben uitgevonden, maar Colin wil graag een genius zijn, iemand die iets ontdekt en daardoor de geschiedenisboeken ingaat. Colin houdt er van om van alle woorden een anagram te maken, kan 11 talen spreken en weet heel de geschiedenis van de mensheid uit zijn hoofd, maar hij heeft geen Katherine. Als Katherine-19 het uitmaakt met Colin en hij daarvan helemaal kapot is, neemt zijn beste (en enige) vriend Hassan, een Arabische jongen die liever lui dan moe is, hem mee op een roadtrip. Tijdens de roadtrip wil hij op zoek gaan naar de “missing piece” die Katherine-19 in zijn ziel heeft achtergelaten.

Tijdens de roadtrip komen ze al snel in Gutshot, Tennessee, terecht. Hier leren ze Lindsey Lee Wells tegen, een slim meisje met een vriendje genaamd Colin, die de bijnaam The Other Colin (TOC) krijgt. Lindsey’s moeder, Hollis, is eigenaresse van het familiebedrijf waar iedereen in Gutshot zo’n beetje voor werkt en Colin en Hassan krijgen een baan van haar aangeboden en mogen in haar huis verblijven. Waar Colin graag er toe wil doen in deze wereld en graag een genius wil worden, vindt Lindsey het juist fijn om onbekend te blijven, want zij redeneert dat hoe belangrijker je bent, hoe ongelukkiger je leven.

Colin wil een formule opstellen, waarin hij de theorie achter de Katherines wil bewijzen. Dit betekent dat uit de grafiek altijd moet komen dat Colin toch wel weer gedumpt zal worden door een volgende Katherine. De formule moet kunnen voorspellen hoe een relatie verloopt en wie de dumper en gedumpte in de relatie zijn. Naast de formule zijn Colin, Hassan en Lindsey druk bezig met interviews afnemen bij de inwoners van Gutshot om de geschiedenis van het familiebedrijf vast te leggen. Daarnaast zijn er natuurlijk ook nog de altijd aanwezige sociale perikelen, want tja, Colin is dan misschien wel heel slim, dit zorgt er ook voor dat hij op het sociale vlak niet echt uitblinkt en dit kan soms tot grote hilariteit leiden.

Lachen: Ja, af en toe. Zet een dunne, nerderige jongen (Colin) en een ‘mollige, luie Arabier’ (Hassan) (John Green benadrukt continu dat hij een ‘luie Arabier’ is, dit is de reden dat ik dit zo heb aangeduid) naast elkaar en laat ze samen avonturen beleven, en je weet zeker dat er hilarische (en genante) situaties ontstaan.
Huilen: Nee, dit boek is qua emotionele verhaallijn het tegenovergestelde van The Fault in Our Stars
Irritaties: In het boek komen continu de intelligentie van Colin en de overvloed aan Katherines (ha ha) terug, soms een tikkeltje saai en vooral het wiskundige deel was niet altijd even interessant (ook al droeg het uiteindelijk wel bij aan de verhaallijn, die ik heel sterk vond).
Opvallend: Dit is het eerste boek wat ik van John Green heb gelezen, dat niet een emotionele (en verrassende) plotwending bevat. Bij de Fault in Our Stars kon ik echt niet meer stoppen met huilen, bij Paper Towns had ik het einde ook totaal niet zien aankomen (en moest daarom weer huilen) en bij Looking for Alaska had het einde ook heel emotioneel kunnen zijn, al had ik dit einde al vanaf het begin zien aankomen. Dit wil trouwens niet zeggen dat het eind minder goed is, het boek vind ik juist een sterk eind hebben met een goede boodschap.
Aanrader: Ja, je moet alleen wel tegen ellenlange verhalen over de vele Kathrines van Colin kunnen en even doorbijten (of even een stukje overslaan) als Colin weer eens zijn intelligentie tentoon wil spreiden. Dit is een Young Adult boek met een typische Young Adult verhaallijn en schrijfstijl, alleen het verhaal eromheen heeft net iets meer (intelligente) inhoud dan je verwacht van een Young Adult boek.
Hartjes: ?????????? 7/10

Je koopt An Abundance of Katherines van John Green voor 8,49 bij bol.com.

Liefs,
Roosmarijn

Delen:

16 Reacties

  1. augustus 2, 2015 / 17:19

    Lief dat Roos deze summer reading heeft gedaan! Ik ben zelf niet zo’n fan van John Green, maar daar en ik geloof ik een van de weinige mee haha! Die pop up reclame van NS is trouwens niet echt relevant (geloof niet dat jouw doelgroep kinderen heeft?) en ik kreeg hem niet weggeklikt. Zonde!

  2. M
    augustus 2, 2015 / 17:47

    Het zal vast niet zo bedoeld zijn, maar ik vind het een beetje denigrerend dat Roosmarijn het heeft over een luie Arabier en “een Arabische jongen die liever lui dan moe is”. Alsof er een recht evenredig verband is tussen lui zijn en Arabier zijn.

    • T
      augustus 2, 2015 / 17:51

      Volgens mij zou ze ook ‘luie Amerikaan’ of iets dergelijk gebruikt hebben als het boek vaak benadrukte hoe amerikaans Collin wel niet was ofzo. Ik las het boek ook en er wordt gewoon vaak naar verwezen dat Hassan Arabisch is.

      • Annemerel
        Auteur
        augustus 2, 2015 / 18:42

        Het wordt in het boek inderdaad continu benadrukt dat het een ‘luie Arabier’ is. Ik zei ook tegen Roos ‘uhhh waarom schrijf je dat op deze manier’ maar toen zei ze dat dat in het boek continu op die manier gezegd wordt.

      • Lola
        augustus 3, 2015 / 03:24

        Al was het niet in het boek benadrukt, iemand zijn afkomst erbij zetten is gewoon een mening van onderscheiden en dat deze Arabier lui is wil niet zeggen dat alle Arabieren lui zijn. Alleen toevallig was deze jongen lui en een Arabier. Waarom moet dat dan gelijk zo negatief en denigrerend gezien worden als er staat die Nederlander was een beetje lui wordt dat toch ook niet opgevat van alle Nederlanders zijn lui. Dan is gewoon die ene Nederlander lui.

  3. augustus 2, 2015 / 17:59

    Heel herkenbaar. Ik moest me ook een beetje door dit boek heen “worstelen”. Geen idee waarom precies, ik heb ‘m uitgelezen en vond ’t echt een leuk boek, maar het begin is nogal sloom en onduidelijk. Niet het eerste boek van John Green wat ik mensen zou aanraden.
    Liefs

  4. augustus 2, 2015 / 18:11

    Duidelijke omschrijving van het boek, klinkt leuk..maar niet helemaal mijn ding denk ik zo!

  5. Linda
    augustus 2, 2015 / 19:44

    Dit boek heb ik in juni gelezen en het was het eerste boek van John Green dat ik echt vréselijk vond. Amper plot, verschrikkelijke personages en zoooo saai en langdradig. Echt ellende van begin tot eind haha.

  6. Ilse
    augustus 2, 2015 / 20:24

    Dit is het enige boek van John Green dat ik nog niet gelezen heb, moet binnenkort maar eens verandering in komen.

  7. augustus 2, 2015 / 21:26

    Ben benieuwd! Binnenkort maar een poging wagen!

  8. N
    augustus 2, 2015 / 21:49

    Klinkt echt onwijs…vaag haha!

  9. augustus 3, 2015 / 07:37

    Fijne recensie, al denk ik dat dit boek niet echt iets voor mij is. Het verhaal spreekt me niet zo aan.

  10. augustus 3, 2015 / 13:48

    Ik heb het boek nog niet gelezen, maar het maakt me niet echt enthousiast om dat te gaan doen.

  11. augustus 7, 2015 / 00:25

    Wat een fantastische opzet van je review! Erg leuk om te lezen ook! Ik heb de boeken van Green nog niet gelezen, alleen A Fault in Our Stars gezien. De film Paper Towns staat nog op mijn bucketlist.
    De boeken lijken me ook zeker mooi, ik ga ze toch maar eens aanschaffen!

  12. augustus 10, 2015 / 14:33

    Ik weet nog dat ik deze een héle tijd terug heb gelezen in het Nederlands en ik kan me de formules in het boek ook nog herinneren. Beetje bizar, maar ik vind wel dat John Green hiermee bewijst dat ‘ie echt veel kan, een grote fantasie heeft en ook goede boeken kan schrijven die geen tranentrekkers zijn. Anders, maar ook leuk!