DIARY: 193

Maandag
Net als vorige week zijn de dagen in een Oostenrijk een klein beetje een blur. De enige manier waarop ik me kan herinneren wat ik gedaan heb is door mijn Instagramfoto’s te bekijken. Oh, maar maandag had ik een snapshot diary. Nog beter! ’s Ochtends werkte ik aan mijn boek, ’s middags maakte ik pasta met zalm en er werd nog wat gevoetbald en gebadmintond, totdat het begon te regenen.. toen verruilden we de voetbal voor tafelvoetbal en de badmintonrackets voor tafeltennis. ’s Avonds had ik een klein mini-dipje, maar niets dat niet opgelost kon worden met een chocolade soufflé, Gilmore Girls en Aperol Spritz.

Dinsdag
Dinsdag leek het me – nadat ik een paar uur gewerkt had – wel een goed idee om een berg op te rennen. Damn, dat was zwaar. Niet gek, want toen ik naar beneden liep was ik bang om te vallen, zo snel ging ik. Dat moet wel betekenen dat de berg vrij steil was. De spierpijn die ik de volgende dag had was vrij heftig! Oeps, ik moest rustig aan doen!!! De rest van de dag spendeerde ik met mijn MacBook en eten en vooral van dat laatste werd ik erg gelukkig.

Woensdag
Mijn laatste dag in Oostenrijk vulde ik in met schrijven, het opnemen van een video voor Milka, taart eten, hardlopen en afscheidnemen. In dat laatste ben ik niet echt goed, maar goed… oefening baart kunst zeggen ze toch ;-). Het meeste dat ik voor mijn boek wilde doen heb ik gedaan. Of nou ja, eigenlijk heb ik alles gedaan.. maar ik ben nog niet klaar hoor! In oktober moet ik de keuken in! Ik ga woensdagavond vroeg naar bed omdat ik om 3.00u de wekker heb gezet om naar Nederland te rijden. Helaas slaap ik niet voor half één.

Donderdag
En ik stap dus met slechts 2,5 uur slaap achter de kiezen mijn auto in op donderdag. De vermoeidheid valt nog mee. Ik had het veel erger verwacht. Ik ging voor een een-stop-strategie en dat is gelukt. Ik deed er 9,5 uur over en ben slechts 10 minuten gestopt (tanken – toilet – snacks in slaan – EN GO!). De enige file die ik had was bij Frankfurt en dat was maar een vertraging van een half uurtje. Ja, het was een prima reis. Eenmaal thuis bracht ik maar meteen een bezoekje aan de supermarkt, waar ik sushi, eieren en bananen haalde, de basis levensbehoeften die me een paar dagen in leven zouden kunnen houden (in combinatie met thuisbezorgd en taart van de bakker dan). Ik ging weer vroeg naar bed (want: moe) maar sliep toch ook weer niet voor half twaalf. Damn.. ik moet echt meer uren slaap gaan pakken, ik moet uitgerust naar Berlijn.

Vrijdag
Vrijdag werd ik gelukkig wel uitgerust wakker, maar ook weer veel te vroeg.. om half zeven om precies te zijn. Ik werkte wat, rende een kort rondje van 4,5 kilometer, haalde koffie bij Starbucks, taart bij mijn favoriete Franse bakker en nodigde mijn moeder uit om die taart samen op te eten. ’s Middags spendeerde ik in bed met MacBook, tot een uurtje of half vijf, toen was het tijd om me klaar te maken voor een avondje Rotterdam met de leukste mensen van de Metro Mode redactie. Eerst champagne bij The Suicide Club, daarna heel veel eten bij Italiaans restaurant Gusto. Te veel eten misschien wel, maar hé, ik kan het hebben.. dit is de eerste keer dat ik van marathontraining af ben gevallen, dus ik maak me niet zo’n zorgen. En het koolhydraten stapelen gaat ook bijna van start!

Zaterdag
Alweer vroeg wakker, maar wel tot half twaalf in bed blijven liggen. Natuurlijk tussendoor wel even opgestaan om een ontbijtje voor mezelf te maken, want zonder eten kan een mens niet leven. Daarna was het toch echt tijd om wat peper in mijn reet te stoppen, ik moest mijn vaders startbewijs voor de Vredesloop halen en omdat mijn Nespresso apparaat kapot is (heel erg zuur) en ik heel veel zin in koffie had, liep ik ook maar weer even langs Starbucks. Zijn er meer mensen waarbij het Nespresso apparaat de cupjes niet meer doorprikt? Ik heb het apparaat al gereinigd met zo’n speciaal zakje, maar het heeft niets geholpen! Help! ’s Middags keek ik naar de Vredesloop, die letterlijk in mijn straat begint. Het is het eerste jaar dat ik zelf niet mee loop, maar zo’n week voor Berlijn leek het me niet heel slim. Mijn vader liep dus wel, dus die heb ik mooi aan kunnen moedigen. De rest van de dag was ik vooral bezig met Metro, iets dat ik veel eerder had moeten doen, maar ik kon me er even niet zo goed toezetten. Gelukkig kan ik – als het echt moet – me altijd wel goed focussen. Thank the lord.

Zondag
Ik begon mijn zondag met het maken van mijn snapshot diary van zaterdag. Omdat ik zaterdag al om 22.00u mijn bed in gedoken was, was ik ook alweer om half acht wakker, een soort van uitgerust en wel. Daarna naar buiten voor mijn laatste korte-lange-duurloop van 60 minuten. Ik had veel langer willen lopen, maar dat mag nu eenmaal even niet meer. Na het lopen mijn bed weer in, met MacBook. Werken in bed is op zondag nu eenmaal het lekkerst. Of beter gezegd, op zondag is werken in bed nu eenmaal het lekkerst. ’s Middags reed ik naar mijn ouders om een video op te nemen (het is hier veel te lawaaierig om een video op te nemen) en ’s avonds at ik daar een heerlijke schnitzel met aardappeltjes uit de oven.

En nu is het nog maar een week tot Berlijn. Of beter gezegd, zes dagen! Deze hele week staat vol met afspraken en tegelijkertijd moet ik zoveel mogelijk rust zien te pakken. Hoe dan?

Liefs,
Annemerel