RUN BABY RUN: Running wild

Sponsored – Het was een prachtige dag in Oostenrijk. De zon scheen, de lucht was strak blauw, maar de temperatuur lag ’s ochtends nog rond de dertien graden, ideaal hardloopweer. Ik was op een nieuwe plek waar ik de weg alles behalve kende. Ik had Google Maps kunnen gebruiken om een mooie route uit te stippelen, maar ik deed dat voor de verandering een keer niet. Ik ging mijn neus achterna lopen en hopen dat ik een mooi rondje van tien kilometer kon maken.

Tijdens het rondje maakte ik foto’s, want overal waar ik keek was het prachtig. Groene grasvelden, koeien, huizen met geel met roze gekleurde geraniums, bergen, die strakblauwe lucht, een klein kerkje, een riviertje met bergwater. Al rennend (echt niet stilstaand) maakte ik dertig foto’s. En die foto’s, die heb ik ge-upload naar irista, de foto opslag dienst van Canon waar ik een paar maanden geleden ook al over schreef. Vervolgens heb ik alle dertig foto’s netjes in een map gezet.

En in die map heb ik alle dertig afbeeldingen een locatie tag gegeven, op deze manier kan ik de foto’s dus terugvinden op locatie. En zo kan ik mijn route die ik gelopen heb nog oneindig veel keer herbeleven. En…. met jullie delen!

Met één druk op de knop kun je al je foto’s uit het album weer downloaden. Ik heb de foto’s direct vanaf mijn iPhone naar irista ge-upload en natuurlijk had ik die foto’s ook handmatig naar mijn MacBook kunnen sturen, maar als er zo’n downloadknop is, waarom zou je daar geen gebruik van maken. Ik heb alle dertig foto’s gedownload en voor jullie op een rijtje gezet (aan de hand van de locatie-tags), zodat ik mijn ‘ongeplande maar super mooie’ route ook met jullie kan delen. Opgepast, na het zien van deze foto’s willen jullie ook hardlopen in Oostenrijk!

Mijn tocht begint in Osterthor, ik loop langs de koeien richting Almdorf, waar ik langs de weilanden loop. Het gras is ZO groen, de lucht is ZO blauw en die heuvels, het lijkt wel de Teletubbies.

Ik loop langs typische Oostenrijkse huisjes. Soms loop ik omhoog, maar what goes up, must come down denk ik dan maar… En ik loop lekker verder.  Inmiddels heb ik Almdorf verlaten trouwens en zit ik in de gemeente Saalfelden.

We lopen nog steeds omhoog, maar ik houd me vast aan het idee dat het straks echt wel weer naar beneden moet gaan. En dat gaat het ook, langs de Ritzensee loop ik naar beneden en dan is het tijd om om te keren en mijn weg terug te vinden. Het liefst een andere weg dan ik heen ben gekomen, want ik wil natuurlijk wel wat nieuws op mijn foto’s vast kunnen leggen.

Het gaat niet meteen helemaal goed. Ik beland langs een weg waar auto’s met 80 kilometer per uur voorbij razen. Althans, ze mogen 80, de kans is groot dat ze harder reden. Niet heel veilig, maar als ik dan weer een landweggetje neem, raak ik verdwaald. En ik mag van mezelf geen Google Maps gebruiken. Ok, dit is een uitdaging. Een paar keer loop ik volledig vast…

Zoals hier, toen mijn pad gewoon in een keer op hield. Ik liep nog een keer terug langs de weg tussen Saalfelden en Maria Alm, maar waag me daarna toch weer aan de landweggetjes.. Het is mooi hier, het beeld van Jezus aan het kruis met de bloemen, een mini kerkje, en ik zie mijn ’thuis’ en ik ben er weer, na precies tien kilometer.

Hoe leuk is het om op deze manier je run terug te kunnen zien? Ik roep jullie op om hetzelfde te doen! Maak mooie foto’s tijdens een run, upload ze naar irista (de eerste 15GB aan opslagruimte is gratis!), geef alle foto’s een locatie-tag en deel je route via je blog, Instagram of Facebook! Ik ben heel benieuwd of jouw rondje mijn rondje overtreft!

Liefs,
Annemerel