Afgelopen donderdag liep ik een stukje hard door Parijs. De voorbereiding ging niet van harte. Toen ik wakker werd had ik het gevoel dat ik overreden was door 26 vrachtwagens. Dat gevoel had ik te danken aan het feit dat ik pas om twee uur sliep (ik kon niet slapen, waarom weet ik ook niet, ik slaap normaal als een roosje) en omdat ik de dag ervoor 20 kilometer gewandeld had op laarsjes met hak, dat gaat niet in de koude kleren zitten.
Heel even dacht ik, nee, ik ga niet lopen. Maar goed. Zo zijn we niet getrouwd, dus niet veel later stond ik naast mijn bed en dronk ik een glas water. Dat hielp. Enigszins. Het feit dat ik mijn nieuwe Nike bodywarmer met reflexie voor het eerst aan kon hielp ook. Ook al was het inmiddels al niet donker meer en was het ook niet koud. Maar dat deerde niet. Precies een half uur nadat ik wakker geworden was, stond ik buiten.
Ik liep zonder plan, zoals ik eigenlijk vrijwel mijn hele tripje in Parijs zonder plan liep. Ik zag dat de Eiffeltoren mooi verlicht was door de opkomende zon en besloot richting de Eiffeltoren te lopen. Ik maakte de mooiste foto’s van de zonsopgang bij Trocadero en liep vervolgens langs de Seine weer terug richting Les Tuileries. Via Les Tuileres belandde ik in Rue Saint-Honoré en ondanks dat ik struikelde over de zwaarbewapende politiemannen (en vooral ook veel vrouwen!!!) had ik het prima naar mijn zin. Eenmaal op de Avenues des Champs-Elysées begon ik trek te krijgen en toen ik de Starbucks zag, pauzeerde ik mijn run en liep ik naar binnen voor een stuk carrot cake, een flesje citroenlimonade en een flat white.
Een kwartier later stond ik weer buiten en was ik klaar voor het laatste deel van mijn run, richting mijn hotel op de Avenue Marceau. Anderhalf uur later (maar in hardloopminuten nog geen drie kwartier) tikte ik de acht kilometer aan.
En toen besefte ik, dit was nou echt Live, Love, Run. Hardlopen was vanmorgen geen doel, maar een middel. Een middel waardoor ik de mooiste plekjes van Parijs zag, waardoor ik mooie foto’s van de zonsopgang kon fotograferen. Een middel om me naar een ontbijtspot te brengen. Een middel om goed en lekker wakker te worden. Een middel om te beseffen hoe mooi het leven is (in ieder geval: kan zijn).
Liefs,
Annemerel
Wat heerlijk dat je zo de stad weer verkende op je hardloopschoenen :)
Dit heb je heel mooi verwoord hardlopen is dan ook een middel. Tof dat je ging hardlopen in Parijs, heb je nu je 2015 buitenland-hardloop doel gehaald?
Dat klinkt inderdaad als een fantastisch middel om mee wakker te worden en het gevoel van die 26 vrachtwagens kwijt te raken.
Wat klinkt dit rondje fijn! Sowieso zijn runs zonder specifiek doel vaak heerlijk, en natuurlijk al helemaal als dat in een prachtige stad als Parijs is :) Fijn dat je toch bent gegaan die ochtend en er zo van kon genieten!
Live, love, run.. Wat is het toch een mooie titel he :-)!
Wat een mooi plaatje bij de Eiffeltoren! Sporten in Parijs lijkt me alleen al heerlijk om te doen!
Ja, het leven is mooi!
Heb je een suggestie voor welke nike hardlooplegging ik het beste kan kopen als ik er een wil die lekker hoog zit? (een soort ‘high waisted’ zeg maar). Ik heb tot nu toe alleen nog ervaring met een van h&m met een touwtje.
Echt fijn om op hardloopschoenen een stad of omgeving te leren kennen en een prachtig middel natuurlijk.
Echt een motiverend verhaal en je hebt helemaal gelijk, hardlopen is een perfect middel om eigenlijk alles te doen ;-)
Prachtige foto en mooi verwoord! En dit is ook precies zoals ik jou zie, Annemerel. Live, Love, Run!
Ik krijg steeds meer kriebels om naar Parijs te gaan! Al tijdje loop ik rond met het idee om me in te schrijven voor de halve marathon Parijs maar hij zit nu vol. Jouw verhaal inspireert me om gewoon op een willekeurig moment de trein te nemen en een spontane Parijs loop te doen. Genoeg mooie plekjes! En dan neem ik me voor om af en toe ook stil te staan voor een foto moment. Zijn er meer liefhebbers? :-)
Ouh wauw, jouw verhaal geeft mij echt zin om naar Parijs te gaan en daar een rondje te gaan hardlopen. En ik geniet ook het meest van hardlopen op momenten dat ik geen doel voor ogen heb, maar gewoon rustig mijn gang kan gaan en de tijd kan nemen om de omgeving rondom mij in mij op te nemen.
<3
Hoi !!! Op sommige dagen voelt het voor mij aan alsof ik in mijn superwomen modus kom… als ik mijn running outfit aantrek…. en de eerste stappen zet.. Yes!!! I believe I can fly!!! Misschien was R Kelly ook een goede hardloper?? :D Ik begrijp heel goed wat je beschrijft :) Inderdaad, live, run , breath… feel and enjoy the world around u :)
Heerlijk!