DIARY: 03

Another week, voorbij gevlogen. Volgepropt met werk, schrijven, bloggen, een beetje meer werken, ETEN, hardlopen(!), vriendinnen, nog wat schrijven en ten slotte heel veel lekker eten.

Maandag had ik een date met Denise van Ubbi.nl, voor het interview voor Girlscene wat afgelopen vrijdag online ging. Ze vertelde me dat ze door het stukje op mijn blog aardig wat extra spulletjes had verkocht, zo leuk om te horen! Soms vergeet ik dat dat aantal dat Google Analytics aangeeft ook échte mensen zijn. Bizar eigenlijk. Maar wel heel erg leuk. ’s Avonds werkte ik bij Elzenduin, we hebben aan een Grouponactie meegedaan dus het is nu NOG drukker dan anders. Iedere vijf minuten nieuwe mail! Hartstikke goed natuurlijk! Ik ga morgen de winnaar van de overnachting bij Elzenduin kiezen, dus als je nog niet hebt meegedaan.. KLIK!

Dinsdag had ik een super leuke date bij het PR Bureau van Nikon in Amsterdam. Ik vind PR Bureau’s fantastisch, ze staan altijd vol met de leukste, nieuwste en mooiste spulletjes en de meiden zijn altijd zo leuk! Als ik ooit nog een carriere switch ga maken, dan ga ik voor werken bij een PR Bureau. Ik kreeg de Nikon 1 mee om te testen en de Nikon S6200 gewoon voor de leuk. Alle foto’s uit mijn fotocollage van vandaag zijn overigens gemaakt met de Nikon 1, behalve de zwart wit foto met de roze rozen, die is gemaakt met de Nikon S6200 (daar zitten super leuke kleureffecten op!). Na het PR Bureau heb ik nog wat geshopt (H&M en American Book Center) en toen was het tijd voor Julia’s Pasta’s en de trein richting Den Haag.

Woensdag en Donderdag was het weer tijd voor Girlscene! Super jammer, hoofdredactrice Marjolein was de hele week aan bed gekluisterd dankzij een fijn griepje. Maar Evi (stagiaire) en ik hebben ons prima vermaakt en keihard geschreven, zodat Marjolein met een gerust hart rustig uit kon zieken. Donderdagavond kwamen Nathalie en Laura met ophalen bij het kantoor aan de Keizersgracht en vertrokken we gezamenlijk naar de Pizzabakkers op de Amsterdamse Overtoom. Nou, hoe dat verder ging hebben jullie natuurlijk allemaal zaterdag kunnen lezen. Ik heb goed nieuws voor degene die zich zorgen maken of ik mijn vriendinnen wel genoeg zie, haha, ik heb mijn volgende date met Laura al gepland, op 1 december. Netjes he, nieuwe date binnen twee weken!

Vrijdag tijdens het hardlopen voelde ik ineens een bekend steekje aan de zijkant van mijn scheenbeen, zo’n 10 centimeter boven de binnenkant van mijn enkel. NO. En ik was nog zo voorzichtig, ben ik toch weer te enthousiast geweest. Ik heb het hier natuurlijk over Shin Splins. Ze zijn niet ontstoken, maar irriteren wel. Het liefst zou ik gewoon doorrennen, maar ik ben bang dat me dat alleen maar meer problemen op gaat leveren. En mijn dromen om volgend jaar de marathon van New York te rennen worden steeds levendiger. Een echte blessure kan ik dus niet gebruiken. Moet. sterk. zijn. ’s Avonds was het weer tijd voor Elzenduin, nog steeds druk, misschien nog wel drukker. Maar nogmaals, dat lijkt me alleen maar fantastisch goed.

Dit weekend stond in het teken van schrijven voor iets SUPER leuks (deze week meer, mag nu helaas nog niks zeggen) en mijn administratie. Halleluja. Ik heb zes-en-half-uur besteed aan een printer. Eerst dat ding kopen, goed, ik was in een uurtje heen en weer, ik liep zelfs een half uur voor op mijn eigen schema. Maar toen moest dat kreng aangesloten worden. De meneer in de winkel verzekerde mij dat het een wireless printer was, maar na een paar uur kwam ik er achter dat dat dus niet waar was. Er zat GEEN snoertje bij, maar gelukkig vond ik ergens in huis nog een snoertje die er wel op past, dat was het probleem niet. Het probleem dan wel? De printer wilde maar geen verbinding maken met mijn iMac. Uiteindelijk maakte hij wel verbinding met mijn MacBook Air, maar toen was het dus inmiddels 17.00u ’s middags. Zeg maar DAG ZATERDAG.

’s Avonds bestelde ik een pastaatje bij de Italiaan hier in de straat, omdat ik geen zin en tijd meer had om zelf culinair aan de slag te gaan. Ik maakte eindelijk tijd voor de nieuwste aflevering van Glee en klom daarna weer snel achter mijn iMac om wat blogs te schrijven. Om half tien bedacht ik me ineens dat ik echt helemaal geen eten in huis had, dus wandelde ik naar de Albert Heijn. Niet omdat ik nu zo verschrikkelijk veel zin had om te wandelen, maar als ik mijn auto gepakt had, had ik daarna geen parkeerplekje meer gehad (groot probleem hier in de straat), dus liep ik en dat was misschien toch wel fijn, m’n frustratie toch nog even kwijt. Oh en ik woon nu ein-de-lijk in een straat met kerstverlichting, hoe leuk is dat?

Zondag ging ik met mijn vader hardlopen. Hij loopt pas een paar weken en alleen op zondag. De goede man is 54 en vertelde mij dat hij echt langzaam liep, dus dat ik me maar moest aanpassen. Ik dacht perfect, mijn been doet toch pijn, kan ik toch lopen en mijn been niet erger blesseren. Nou blijkt natuurlijk dat dat langzame lopen van mijn vader valse bescheidenheid was. Hij liep SNEL. Zes kilometer in 32 minuten. Als je je bedenkt dat ik deze week gemiddeld 28 minuten deed over VIJF kilometer, dan weet je, ik heb over mijn top gelopen. Stom. Maar het was wel een leuke vader-dochter-bonding-thing.

De rest van de dag bracht ik door met mijn MacBook op de bank bij mijn ouders. Beetje schrijven, beetje inspiratie op doen, producten zoeken en af en toe een kopje thee en een bonbon. Semi-productief, maar tegelijkertijd wel een fijne zondag. We sloten de zondag af met mijn moeders risotto (de lekkerste!), op de huid gebakken zalm en een frisse salade. OK, ik zeg, volgende week weer!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin