Foto: Sabine Metz
Het is dit jaar tien jaar geleden dat ik voor het eerst mijn schoenen aan trok om hard te gaan lopen. Ik zeg bewust geen hardloopschoenen, want die had ik tien jaar geleden nog niet. Ik deed het met oude Nikes die ik gebruikte voor gym. Ik verdiende iedere maand 120 euro met mijn bijbaantje, van die 120 euro spaarde ik iedere maand 40 euro (hoe deed ik dat?), je denkt toch niet dat ik anderhalve maand salaris zou gebruiken om hardloopschoenen te kopen. Lelijke hardloopschoenen. Van die degelijke Mizuno’s (inmiddels zijn ook die een stuk mooier geworden gelukkig), wit met blauwe details. Van die schoenen die je niet aantrekt omdat ze mooi zijn, maar omdat ze functioneel zijn.
Gelukkig heb ik wel een stel fantastische ouders. Of eigenlijk een fantastische moeder. Zij betaalde op een mooie dag in september zowel mijn schoenen als die van mijn vader. Waarvoor nog steeds heel veel dank, want als ik doorgelopen had op die slappe Nikes die niet eens voor hardlopen bedoeld waren, dan was mijn lichaam waarschijnlijk permanent beschadigd geweest. Ook omdat ik zeg maar niet echt van het rustig opbouwen was enzo, veel te enthousiast, iedere dag lopen, weinig rust, lekker hard. Zo was ik en stiekem kan ik nog steeds wel een beetje zo zijn.
Inmiddels zijn hardloopschoenen voor mij geen probleem meer. Het is genant de hoeveelheid hardloopschoenen die ik in mijn bezit heb en bijna iedere maand wordt mijn collectie aangevuld. Soms koop ik zelf een nieuw paar, soms krijg ik een paar om te testen. En nog sla ik heel veel het aanbod van verschillende merken af. Omdat ik eigenlijk van te voren al weet dat het geen schoen voor mij is en omdat ik toch echt maar een paar hardloopschoenen tegelijk aan kan.
Als ik terug denk aan die tijd, waarin een paar hardloopschoenen gewoon nog anderhalve maand salaris waren, dan kan ik me dat bijna niet meer voorstellen. Die periode kan voor mij dan misschien voorbij zijn, maar ik denk dat er nog steeds heel veel (jonge) meiden zijn waarvoor het kopen van een paar hardloopschoenen wel een rib uit het lijf is.
OK. Nu is dus het probleem dat ik niet helemaal weet waar ik heen wil met dit verhaal. Oeps. Er zijn nog wel een aantal dingen die ik zou willen zeggen, zoals het feit dat ik SUPER graag die nieuwe LunarTempo 2 van Nike wil proberen, maar dat ik dat van mezelf niet mag. Dat ik ook heel erg blij ben met de Pure Boost X van Adidas, die niet alleen lekker loopt maar er ook een stuk beter uit ziet dan die degelijke Mizuno’s die ik tien jaar geleden kreeg. Ook wil ik zeggen dat iedere hardloopschoen echt anders loopt. Zo voel ik het meteen als ik op mijn honderd gram zwaardere Zoom Structure’s loop in plaats van mijn LunarTempo’s, ik ben een stuk langzamer en het lopen kost meer energie. En als ik dan een keer loop op mijn UltraBoost van Adidas, dan loop ik weer op een compleet andere schoen, alsof ik op springkussens loop. Over alle schoenen is wel iets te zeggen, over alle drie is in ieder geval te zeggen dat ze heel erg mooi zijn. Maar dat is nog steeds niet het belangrijkste, het belangrijkste is dat je goed loopt op een schoen. Hoe moeilijk het ook is om dat te accepteren. Hoe lastig het ook is om meer dan honderd euro uit te geven aan iets dat je eigenlijk niet zo mooi vindt.
Wat is jouw favoriete hardloopschoen?
Liefs,
Annemerel
P.S. in mijn boek vind je een voucher voor 20 euro korting op hardloopschoenen bij Run2Day. Schoenen zijn niet meteen gratis, maar daar moest ik vroeger toch vijf uur voor werken.
Haha leuk stukje! Ik ga zeker hardloopschoenen bij Run2day kopen, wilde namelijk al nieuwe dus je voucher kwam goed uit!
Het merk Asics is goed voor mijn voeten ook al zou ik dolgraag roze Nike hardloopschoenen willen. Ik mag binnenkort nieuwe kopen (schat ik zo zelf in) en hiervoor ga ik uiteraard de voucher gebruiken die samen met jouw boek kwam.
Leuk artikel! Ik heb nu mijn tweede paar hardloopschoenen, en inderdaad een rib uit mijn lijf (en dat van mijn moeder want die betaalt gelukkig steeds een beetje mee). Ik heb de meeste lelijke schoenen die er zijn als je het mij vraagt, lichtblauw met koraalroze saucony’s, maar gezien het feit mijn techniek heel slecht is en ik x-benen heb had ik niet zoveel te kiezen, haha. Niet alleen de schoenen zijn duur trouwens, nu ik steeds meer loop en steeds fanatieker word merk ik ook het verschil tussen kwaliteitskleding en de rest, en voor iemand uit een éénoudergezin met drie kinderen die daarnaast nog spaart voor een studie is dat een hele uitgave, dus voorlopig nog maar even door op de kleding van de decatlon en de h&m.
Ik heb net sinds een maandje mijn nieuwe hardloopschoenen binnen en dat zijn Nike zoom structure en die lopen echt heel fijn! En zo’n voucher is altijd handig!
Ik hou van mijn Asics schoenen. En kan mij niet voorstellen dat ik ooit beginnen ben op mijn korfbal schoenen
Ik liep eerst op Asics, maar had bijna altijd last van mijn enkels en knieën. Nu loop ik op de Nike zoom structure 18 en heb ik nergens meer last van. Hele fijne schoenen!
En die kortingsvoucher vind ik een goede reden voor een tweede paar haha!
Herkenbaar stukje! Ik ben begonnen op m’n gymschoenen en na een paar weken heb ik van die afgrijselijk maar degelijke Asics gekocht(no offense, maar ze waren gewoon spuuglelijk). Ondanks het feit deze schoen mij was aangemeten bij een hardloopspeciaalzaak, kreeg ik last van mijn schenen en knieën. Ik ben na een jaar pijn lijden overgestapt op de Nike Lunarglides: de beste keuze die ik destijds heb kunnen maken, want sindsdien heb ik nergens meer last van gehad!
jeeee herkenbaar!
Zit nu alweer zo lang te twijfelen of ik weer ga investeren in nieuw paar hardloopschoenen.
JA, is dus het antwoord. Anders blijf ik mijn rondjes uitstellen omdat de oude versleten en zwaar zijn.
Oh en.. bestel ik er gelijk je boek bij. Motivatie tot en met!
Ik zweer bij mijn Mizuno’s! En die zien er helemaal niet zo lelijk uit! Anyway, voor mij primeert nog altijd het gemak waarmee ik erop loop, eerder dan het uiterlijk of een bepaald merk.
Yeah ik sfeer ook bij mn mizuno’s!