Het schrijven en uitbrengen van mijn boek heeft me best wel een beetje veranderd. Niet dat ik ineens een compleet ander mens geworden, allesbehalve, maar ik ben over sommige dingen wel anders gaan denken, er zijn dingen die ik eerst wel deed en nu niet meer (en andersom). Ik besloot ze even op een rijtje te zetten, want zo ben ik. Ik hou van lijstjes.
1. Aller eerst zal ik NOOIT maar dan ook NOOIT meer een boek illegaal downloaden. Ik heb dat in een ver verleden wel eens gedaan, omdat het makkelijk en goedkoop was. Omdat ik er daarna altijd over schreef (en dus promo maakte) vond ik dat dat wel kon maken (eerlijk is eerlijk, als ik de uitgever gemaild had, had ik het boek waarschijnlijk ook wel gekregen, maar dat kostte meer tijd en ik heb weinig geduld). Maar ik weet inmiddels hoeveel werk er zit in het maken van een boek dat ik dit echt nooit meer zal doen. OK, heel misschien alleen op het moment dat het boek op geen enkele manier te koop is, maar dat zal vast niet zo snel voorkomen.
2. Ik zei het van de zomer al een keer in een Snapchat (die overigens alleen naar vrienden is gegaan), mijn boek maakt me een alcoholist. Is natuurlijk super overdreven, want ik heb nooit meer dan een glas gedronken tijdens het schrijven van mijn boek, of wat dan ook. Maar ik heb wel geleerd dat een glaasje alcohol soms (soms, nadruk op SOMS!) heel erg kan helpen bij het schrijven (dit schrijf ik overigens volkomen nuchter, onder het genot van een grote mok thee). Het is een beetje een mentaal dingetje, soms durf ik niet te schrijven, vind ik het heel moeilijk om een word document te openen omdat ik niet weet waar ik moet beginnen. Dat ene glaasje kan soms helpen bij het openen van die pagina en om gewoon te beginnen. Hoop dat jullie nu niet allemaal alcoholist gaan worden door mij. Maar de reden waarom dit in mijn lijstje staat, is omdat ik dit voor het schrijven van mijn boek echt nog NOOIT gedaan had. En op 27 april (koningsdag ja), de dag dat ik begon met schrijven, deed ik dat voor het eerst, met een Aperol Spritz zat ik op de bank, nadat ik eerst vijf uur lang mezelf gek had gemaakt omdat ik niet durfde te beginnen.
3. In iedere boekwinkel waar ik ben kijk ik of ze mijn boek hebben. Als dat het geval is vraag ik aan een medewerker of ik de boeken mag signeren. Meestal mag dat, twee keer kreeg ik een afwijzing omdat men bang was dat een boek waarin geschreven was niet zou verkopen. Kan natuurlijk, maar ik zou het best cool vinden om een boek te kopen waar een handtekening van de schrijver in staat, van welke auteur dan ook.
4. Ik ben een stuk minder zenuwachtig voor camera’s dan voorheen. Ik was echt als de dood voor camera’s, ontzettend bang dat ik rare dingen zou zeggen, of zou stotteren. Maar ik weet inmiddels, ook al heb ik het gevoel dat ik stotter of stiltes laat vallen, vaak valt dat eigenlijk best wel mee. In mijn hoofd is zo’n stilte ontzettend lang, maar dat is helemaal niet zo.
5. Ik weet inmiddels hoe ik moet lachen. De afgelopen maanden ben ik zo veel op de foto geweest dat het me vrij weinig moeite meer kost om op de foto te gaan. De pose die ik op de cover van mijn boek heb, dat is mijn signature pose. Wisten jullie trouwens dat dat eigenlijk helemaal niet de coverfoto zou worden, dat is veel later besloten. Eigenlijk zou de foto bij het hoofdstuk ‘kleding’ de cover worden, maar die was te druk en niet ‘hardlopen’ genoeg.
6. Mijn familie en vrienden die het bloggen iets minder snappen, zien nu ineens wat ik doe en het schrijven van een boek snappen ze ook een stuk beter. Dat hadden ze al een beetje toen ik mijn pagina in Metro kreeg, maar een boek is nog anders. Ik krijg heel vaak foto’s doorgestuurd van mensen die mijn boek in de winkel zien liggen, of als ze me ergens in zien staan met een interview.
7. Ik ben nog meer van hardlopen gaan houden en ik houd het schrijven van mijn boek verantwoordelijk voor mijn marathon PR van 3.26. Toen ik dat boek aan het schrijven was dacht ik… ja hoe kan ik mensen nu gaan vertellen hoe ze sneller moeten worden, als ik zelf niet sneller word. De combinatie van schrijven en trainen bleek goud. Of nou ja goud, 3.26 op de marathon.
8. Mijn tas is sinds 1 februari, toen ik mijn boek bij de drukkerij mocht ophalen, een stuk zwaarder geworden. Want nu zit er dus standaard een boek in mijn tas, dat ik heel trots aan iedereen die mijn pad kruist kan laten zien. #sorrynotsorry
9. Er waren het afgelopen jaar meer reden om taart te eten dan ooit. Contract? Taart! Inhoudsopgave goedgekeurd? Taart! Een hoofdstuk klaar? Taart! Een interview aanvraag? Taart! Een interview gepubliceerd? Taart! Boek naar de vormgeving? Taart! Boek naar de drukker? Taart! Boek van de drukker? Taart! Boek uit? Taart! Boek in de bestseller 60? Taart! En zo kan ik nog wel veel meer redenen bedenken waarom ik het afgelopen jaar taart heb gegeten. Heb me geen enkele keer schuldig gevoeld.
10. Ik mag me nu officieel auteur noemen, of ik me zo ook voel is een tweede, maar die titel pakt niemand me meer af.
Liefs,
Annemerel
Zo cool dat een auteur bent! Ik moest even lachen om het alcohol verhaal en ik snap het wel hoor.
Komt er nog een lijstje wat niet zo leuk was/volgende x graag anders als je een boekt schrijft?
Haha het goede leven toch. Heel veel taartjes en een alcoholische versnapering op zijn tijd om dat er vervolgens met het hardlopen weer af te rennen ;)
En daar vervolgens weer een boek over schrijven en dan kun je weer opnieuw beginnen!
I know by my own experience that many things are changing if the first book is launched :)
xx from Bavaria/Germany, Rena
http://www.dressedwithsoul.com
Aah wat een blije blog!! Ik vind dat je jezelf zeker auteur mag noemen, hoor! Dat ben je toch ook gewoon?! :D Hoe cool is dat?
Haha, leuk lijstje! Om alcoholist te worden kun je nog wel even door drinken ;) En die taart is helemaal verdiend!
Ik ben zo blij met jouw boek! Ik heb heel lang niet gelopen en ben sinds een aantal weken weer begonnen. Ook ik woon in Den Haag. Nadat ik de CPC in 2015 had overgeslagen, kon ik dit echt niet nog een keer maken. Ik ga alleen nog niét voor de halve. Het wordt 5km en vandaag is het me na een lange tijd weer gelukt om 5km aan een stuk te lopen. :)
Een blogpost vol hoogtepunten. TAART! :D
Heerlijk lijstje! Cake is A-l-w-a-w-y-s a good idea…!
Potjandorie, ik moet ook auteur worden, al is het alleen maar vanwege de taart (zwangerschapscravings, sorry). Ik heb je boek in mijn handen gehad, maar weer terug gelegd. Reden: Ik kan nu niet hardlopen vanwege mijn zwangerschap en ik ben in mei jarig en tegen die tijd is het zo dat ik het weer mag opstarten. Dus het ideale verjaardagscadeau: Jouw boek als schop onder mijn dikke zwangerschapskilo’s kont! BAM!
Hahaha punt twee. Ik begrijp je hoor, je moet de creativiteit een beetje aanzwengelen ;)!
Zojuist jouw boek in één dag uitgelezen. Heerlijk! Ondanks dat ik al twee jaar zelf loop heb ik nu meer motivatie dan ooit om aan een halve en daarna hele marathon te beginnen. Veel motivatie en handige tips. Je mag je zeker auteur noemen en ik hoop dat jouw handtekening nog in mijn exemplaar komt te staan!
Je bent meteen de eerste “alcoholist” die een marathon volbrengt haha. Super toch ik zou me even inschrijven voor Le marathon du medoc
Ik vind t ergens lullig om te zeggen maar ik word doodmoe van al die blogposts over je boek… Nu weten we wel dat je een boek geschreven hebt en er trots op bent en dat is helemaal prima maar het zorgt er toch voor dat ik met elke blogpost/instagram update een stapje dichter bij de unfollow knop ben…
Wat houdt je tegen..?
Heb deze post met een gigantische grijns op m’n gezicht zitten lezen. En nu wil ik TAART!
Zo fijn om te te lezen wat voor positieve dingen je hebt ervaren doordat je een boek hebt geschreven. Ik vind het echt een prachtig boek geworden en je hebt alles wat je hebt bereikt ook dubbel en dwars verdiend.
Leuk lijstje! En leuk dat je nu minder zenuwachtig bent voor camera’s!
Leuk artikel, je mag zo trots op jezelf zijn! (En WAAR zijn je schoenen van? Prachtig!)