Ik wilde na twee kilometer de handdoek in de ring gooien. Ik had er genoeg van, ik had zojuist besloten dat trail running niets met hardlopen te maken heeft en dat het gewoon niet mijn ding was. Ik was kapot. We waren net in twee kilometer driehonderd meter gestegen en ik zag er de lol niet meer van in. Met mijn hart in mijn keel en tranen in mijn ogen maakte ik een selfie, want dat is wat je op zo’n moment doet, toch? Ineens hoor ik iemand achter me zeggen “ziet er goed uit hoor”. Een Nederlander! We raken in gesprek en even vergeet ik al mijn gemiep van een paar momenten ervoor. Ik besluit dat ik moet zorgen dat ik bij deze man in de buurt blijf, aan hem heb ik op dit moment meer dan het feit dat ik op de weg een halve marathon in 1.37 kan lopen.
Ik word hier keihard op mijn plek gezet. Leuk hoor dat je op asfalt redelijke tijden kunt lopen, maar dat betekent niet meteen dat je in de bergen ook een beetje uit de verf komt. Dit is een compleet andere discipline, waar ik dus ook heel anders voor had moeten trainen. Die twee keer waarop ik een paar hoogtemeters probeerde te maken waren echt niet voldoende voor de 1470 hoogtemeters die ik hier moest maken. Dat zijn dus 1470 meters omhoog en 1470 meters naar beneden. In Frankrijk zouden ze dit dus 2940 hoogtemeters noemen (daar tellen ze de meters die je omhoog gaat en de meters die je naar beneden loopt bij elkaar op).
Op vijf kilometer hoor ik ineens mijn naam en komt Jof op me afgerend, “Annemerel geef me je waterfles dan kan ik hem alvast voor je vullen” en weg sprint hij. De beste supporter! Maar dan moeten we weer omhoog en ik voel mijn billen branden. Ik heb pas 5 van de 24 kilometer gehad, dit voorspelt niet heel veel goeds.
Ontzettend blij ben ik met mijn stokken. Zonder stokken was ik sowieso tien keer onderuit gegaan en was ik waarschijnlijk nog langzamer gegaan dan nu, uit angst. De trails zijn lastig, soms zet ik echt een stap met hoop op zege. Als in.. ik hoop dat ik straks op mijn voeten land in plaats van op mijn gezicht. En als we eindelijk naar beneden mogen is het pad zo lastig te bewandelen dat ik nog langzamer naar beneden ben dan naar boven. De afwisseling was wel lekker voor mijn benen trouwens.
Het klinkt nu net alsof ik geen moment genoten heb. Dat is niet helemaal waar. Absoluut niet waar eigenlijk. Maar ik heb onderweg wel ontzettend afgezien. Mijn hartslag sloeg regelmatig volledig de pan uit en dan was ik dus niet aan het hardlopen, maar strompelde ik naar boven. Gelukkig was de omgeving prachtig en was het weer boven verwachting goed (rond de negentien graden, half bewolkt). Ook vond ik het heel fijn om in de buurt van de Nederlander die ik op 2 kilometer tegenkwam te blijven. Ik denk niet dat ik dit alleen gekund had.
Drie keer liepen we verkeerd, dan werd er even kort een scheldwoord uitgegooid, want meestal was dit als we berg af gingen en dus moesten we weer onnodig een bergje op. Als ik dit alleen had gedaan had ik misschien nu nog wel op die berg gezeten, de weg vinden is nu niet bepaald mijn sterkste kant.
Vanaf zeventien kilometer dalen we vrijwel alleen nog maar, zeven kilometer lang. Soms hebben we even een grindpad (YES!), maar meestal zijn het smalle trails, met modder, boomstronken, riviertjes en glibberige stenen. Ik begin gelukkig wel steeds handiger in het lopen te worden, ik spring van boomstronk naar boomstronk, van steen, naar steen en gebruik af en toe mijn stokken als ik evenwicht nodig heb.
Op 22 kilometer hoor ik ineens mijn naam vanuit het bos geroepen worden. Ik ben op dat moment zo geconcentreerd aan het lopen dat mijn hersenen dit niet meteen registreren. Normaal gesproken zou ik mezelf afgevraagd hebben ‘waar komt dat geluid vandaan? wie schreeuwt daar mijn naam’. En dan zie ik ze staan Jof en Julie, met hun zelfgemaakte aanmoedigings-yel. Kaat filmt. De energie die ik hier van krijg is enorm. Julie rent de laatste 2,5 kilometer met me mee, op haar ooit spierwitte Stan Smith’s, door de modder. Als ik er tweehonderd meter voor de finish echt doorheen zit schreeuwt ze me naar de finish, waar ook Kaat en Jof weer staan.
4 uur en 19 minuten liep ik over 24 kilometer (of nou ja 25, omdat ik een paar afslagen gemist had) met 1470 hoogtemeters. Geen fantastische tijd, maar ja daar ging ik ook helemaal niet voor. Ik kan het gelukkig goed loslaten. Maar even voor de goede orde.. ik liep mijn langzaamste marathon in 4.17 en dat is dus 42 kilometer, geen 24.
Volgend jaar kom ik terug. Dan train ik beter (ga nu alvast beginnen met een keer in de week serieuze heuveltraining, beloofd, OK?!) en dan zorg ik dat ik bij de start al iemand heb met wie ik samen kan lopen (Kaat?). Op de weg vind ik samenlopen in een wedstrijd afschuwelijk, maar vandaag heb ik geleerd dat andere mensen onmisbaar zijn voor mij in de bergen. Zonder mijn Nederlandse mede-trailer en zonder de aanmoedigen van Jof, Kaat en Julie had ik het nooit gered. Of nou ja, misschien had ik het wel gered, maar ik denk dat ik een stuk minder positieve herinnering aan de Hochkönigman gehad had.
Aanstaande woensdag schrijf ik nog een blogje over de dingen die ik geleerd heb tijdens de Hochkönigman en wat meer trail-specifieke ervaringen. Zoals hoe het is om met stokken te lopen en waar je het beste kunt trainen voor zoiets als de Hochkönigman (want dat heb ik van mijn mede-trailers uitgebreid te horen gekregen en nu weet ik dat dus ook voor de volgende keer. En jullie dan ook!). Maar voor nu ga ik mijn ogen sluiten. Het is twaalf uur, ik ben gesloopt. Morgenvroeg heb ik een voetbalwedstrijd van Jof. Die heeft mij vandaag zo goed aangemoedigd, ik moet heel wat uit de kast trekken om die aanmoedigingen te evenaren. Dus nu moet ik écht gaan slapen.
Wie zie ik volgend jaar aan de start van de Hochkönigman?
Liefs,
Annemerel
Kom maar door met die blogjes met tips, volgend jaar loop ik ‘m ook. Wat VET! Good job!
Zo cool!! Zo knap! Topper. Dit lijkt mij echt heel leuk. Wie weet zie ik je volgend jaar daar.
????
Ik wil het wel proberen volgend jaar Annemerel ! Maar misschien wil jij dan voor een PR gaan ?! En ik ben dan wel degene die aan m’n proefstuk toe ben ? Anders met een groepje vrouwen samen hé ? Zag er gisteren ook een 7-tal samenlopen door het bos, dat leek me wel leuk hoor !
Congratulations you did it! How good you met this guy :)
xx from Bavaria/Germany, Rena
http://www.dressedwithsoul.com
Gefeliciteerd met het bereiken van de finish!
En zie ik nu een idee voor een nieuw boek? Live Love Trail? ;)
Het lijkt me ZO’n ervaring! En hee, je hebt misschien geen toptijd neergezet, maar je hebt gewoon een freaking trailrun voltooid. Wie doet je nu nog wat? Wel echt heel fijn dat je een lotgenoot tegenkwam waar je samen mee kon lopen. En lief, die supporters :) Ik ben echt benieuwd naar je Go Pro beelden trouwens.
Ah wow, wat goed dat je toch doorgezet hebt! Super fijn ook dat je iemand onderweg tegenkwam die je er ook mentaal door heen hielp! Mooie omgeving ook!
Goed gedaan joh! Wat een andere beleving he zo’n trailrun. Vorig jaar liep ik de Devils Trail in Drunen. 21 Km door klapzand en over heuvels. Was lang niet zo moeilijk als jouw run, maar ook zeker de moeite waard. Heerlijk om niet op de klok te kijken en niet met een pr bezig te zijn. Geniet lekker na van deze knappe prestatie.
Je hebt hem uitgelopen, dat is al heel wat! :)
Hoe bevielen de Nikes?
Ik ben ook benieuwd! Misschien een review? En knap gedaan hoor!
Supergoed gedaan hoor! Volgende keer een kortere afstand en goed je bovenbenen trainen. Veel squats lunges. Helpt al veel en geniet je nog meer.
Loop anders ter voorbereiding een een aantal trailruns in Nederland. Over 2 weken veluwezoomtrail. Maar dat Komt wel snel hè?
Ik vind het geweldig dat lopen op onverharde paden maar idd pittig, al ga ik voor de mooievaar natuur en de uigezichten en niet voor een goeie tijd.. Liep aantal jaren geleden eiger trail 16 km. Ben wel benieuwd naar jou trailtips want een doorgewinterde trailrunweekend ben ik ook niet. ….
Wauw, dat klinkt zo gaaf! Houd ons op de hoogte volgend jaar, want wie weet wil ik dit ook wel doen (als dat tijd-technisch kan)!
Klinkt als een hele leuke ervaring! Super gedaan :) en ontzettend fjn dat je supporters had en die man met wie je op kon lopen!
Wat onwijs gaaf dat je het gedaan hebt Annemerel! Echt heel stoer!
Super goed gedaan!
Aah, wat leuk! Supergoed gedaan, heerlijk :-D
Zeker volgend jaar de Stuwwaltrail pakken, ohja en een goeie is denk ik in oktober de Asics Duinentrail. Vre-se-lijk, zand, zand, zand echt ellende haha! Wisenttrail komt eraan, niet zo veel klimmen en dalen, wel mooi. Veluwezoomtrail, nouja nog heel veel meer. Genoeg te oefenen in NL, alleen de hoogtemeters zijn niet zo pittig (gaan je billen ook van branden, maar we zijn gewoon niks gewend ;-) )
Ik wil wel mee volgend jaar hoor!! Die natuur, ik hou er zó van.
Ik ben benieuwd naar het lopen met stokken! Lijkt me heel lastig! :O
En ik zoek een shirtje in die kleur, waar heb je deze vandaan? ;-)
Het lijkt mij super tof om zo’n trail te lopen. Wie weet volgend jaar!
Goed trainen!
Super gedaan!!
Ben benieuwd naar je tips, en een review van je schoenen!
Misschien doe ik volgend jaar ook wel mee… Ik heb nog even om te trainen.
Wauw, zo goed dat je gewoon volhield! :D
Super vet! Goed dat je hebt volgehouden en mooi om te zien waar je allemaal energie uit kunt halen.
Deze heb ik in ieder geval op mijn verlanglijst gezet. Of dat volgend jaar wordt weet ik nog niet.