SNAPSHOT DIARY: 13/6

Good morning! Ik heb deze week voor mezelf een nieuwe uitdaging, ik wil – doordeweeks – iedere dag om zes uur opstaan om een rondje hard te lopen. De afgelopen maanden had ik (in Nederland) ontzettend veel moeite met opstaan, vaak lang ik anderhalf uur met mijn iPhone in bed te nietsnutten. Zo zonde! Dus daarom deze ‘nieuwe’ aanpak. De zon komt een uur eerder al op, dat maakt het om zes uur opstaan deze tijd van het jaar wel makkelijker. Deze foto maakte ik trouwens nadat ik tien kilometer gelopen had. Dat ging niet makkelijk, ik heb onderweg zo’n vijf keer op adem moeten komen en mijn pace was nu niet echt denderend. Maar hé ik ben geweest en alle begin is moeilijk, toch?

Een half uurtje later zit ik gedoucht en aangekleed en wel aan het ontbijt. Mijn açai bowl. Ik ben hem nog steeds niet zat. Zal straks wel afkicken worden, als ik 2,5 week op vakantie ben zonder blender!

Waarom ik deze foto maakte kan ik me niet meer herinneren, maar ik heb gisteren zo weinig foto’s gemaakt dat ik hem er lekker tussen laat zitten. Nog steeds blij met mijn huid. Heb hier NUL make-up op mijn gezicht. Kruisen jullie allemaal je vingers dat dit zo blijft. Ik denk dat ik een nieuwe lading acné op dit moment niet aan kan.

Tijd om mijn vlog van afgelopen week te editten. Ik vind dit dus echt de leukste manier om te reflecteren op de afgelopen week. Wat me tijdens het bewerken van deze vlog opviel was dat ik iedere dag geklaagd heb dat ik moe was. Echt iedere dag kwam het woord ‘moe’ voorbij. OK, gelogen. Donderdag zei ik ‘ik wil naar bed’ maar dat komt eigenlijk op hetzelfde neer. Denk dat herstellen van zo’n trailrun toch langer duurt dan ik aanvankelijk dacht.

Kijk en dit is nou zo handig aan het hebben van twee MacBooks (ultieme luxe ik weet het), terwijl mijn vlog op de ene MacBook aan het exporteren is (en het geluid maakt van een opstijgend vliegtuig), kan ik op mijn andere MacBook verder met de orde van de dag, het schrijven van mijn blog voor twaalf uur!

Lunch! Ik durf weer een soort van eieren te eten. Nog niet in de mate waarin ik het voorheen deed, maar als lunch twee spiegeleitjes durfde ik net aan (mocht je hiervan nog niet op de hoogte zijn, ik heb een tijdje gedacht dat eieren de veroorzaker van mijn acné waren). Wilde eigenlijk avocado toast maken, maar toen ik de avocado open sneed was hij licht groen met bruine vlekken. Ik dacht, niet zeuren maar eten. Alleen de smaak was ook echt niet te doen. Dus toen werden het deze spiegeleitjes.

Een groot gedeelte van de middag spendeer ik op de bank, in mijn zwarte PLL/A-vest en met het boek dat komende zondag uit moet zijn, voor de Sunday Reading. Het boek heet Shoe Dog en is het memoires van Phil Knight, mede-oprichter van Nike. Ik vind het een super interessant en inspirerend boek en kan dan ook niet stoppen met lezen. Ik geef mezelf toestemming, omdat het boek aan het eind van de week ook echt uit moet zijn en omdat ik het gevoel heb dat ik er iets van leer.

Na ieder gelezen hoofdstuk loop ik even naar mijn MacBook, daar check en beantwoord ik mijn mail en lees ik ondertussen jullie super leuke reacties op mijn blog met ideeën voor zomervakantie blogs. Vind het echt zo leuk om al jullie lieve en behulpzame reacties te lezen.

Oh ja. Ik had zo’n intense trek in een hamburger met bacon en frietjes. En toen ineens, had ik die besteld. Dit is trouwens een ‘Lady burger’ wat in zou houden dat hij een stuk kleiner moet zijn. NOU, daar merk ik dus echt helemaal niks van. Vraag me af wat voor afmeting zo’n normale burger dan wel niet heeft. Eet alles natuurlijk wel op, tot de laatste kruimel. Hé, ik heb vanmorgen hardgelopen.

Dit vind ik zo’n mooi stukje in het boek en dit is precies hoe ik over sport denk. Ik kan sport echt totaal oninteressant vinden, maar als ik eenmaal opga in een wedstrijd, als ik opga in de prestaties van een atleet, dan is dat zo’n intens gevoel. Roos heeft dit ongeveer bij iedere sport (van wielrennen tot atletiek en van schaatsen tot formule 1), moest haar deze quote dan ook eventjes sturen.

Ondertussen probeer ik mezelf ook op de hoogte te houden van het nieuws, ook al wil ik dat soms liever niet. Afgelopen week was geen goede week, daar zijn we het denk ik allemaal wel over eens. Ik kan me trouwens niet herinneren wanneer het nieuws wél allemaal positief nieuws bracht en het nieuws me wel een gelukkiger mens maakte. Anyway, hartverscheurend die aanslag in Orlando en de moord op ex-Voice kandidate Christina Grimmie (ook in Orlando).

OK. Zeven uur. Moet stoppen met lezen, mijn to-do-lijst van vandaag is nog lang niet af. Laten we dat eerst maar gaan doen. Oh ja die boete betalen… twee weken geleden weer eens vijf kilometer te hard gereden tijdens een trajectcontrole. Denk dat ik af en toe beter op de bordjes langs de weg moet letten en mijn voeten iets minder hard op het gaspedaal moet laten leunen, want voor die 39 euro kan ik ook een week boodschappen doen. Of vier salades bij SLA halen. Of tien kopjes koffie bij Starbucks. Dus.

En we sluiten de dag af met een korte work-out in mijn nieuwe Jogha kleding die al bijna twee maanden in de kast ligt. Oeps. Afgelopen zes weken geen enkele work-out gedaan (op zondagavond na dan) en ik denk dat het daar nu wel weer een keer tijd voor wordt, met het oog op Italië en bikini’s zeg maar. Dus chop-chop aan het werk en misschien morgen geen hamburger en frietjes bestellen.

Liefs,
Annemerel