Josianne vroeg zich af hoe ik mezelf zie over vijf jaar. Een vraag die ik regelmatig gesteld krijg, niet alleen van mensen in mijn omgeving, maar ook mensen die ik net ontmoet heb en zich verwonderen over mijn toekomst. Er gaat ook geen interview voorbij waarin ik gevraagd word naar mijn toekomst. Voorheen stond ik altijd met een mond vol tanden, want ja wat moest ik daar nou op antwoorden. Hoe weet je in vredesnaam waar je over vijf jaar bent? Hoe moet ik nu al weten wat ik op mijn 32ste wil? Als ik de afgelopen jaren iets geleerd heb dan is het dat je de toekomst niet kunt voorspellen.
Als je me vijftien jaar geleden gevraagd had waar ik nu zou zijn, dan had ik waarschijnlijk gezegd dat ik tandarts was, getrouwd was en aan kinderen aan het denken was. Tien jaar geleden had ik dat tandarts achterwege gelaten, ik wist inmiddels dat natuurkunde en biologie niet echt mijn ding waren. Ik droomde over Vogue en modeshows, maar wat ik moest gaan studeren? Dat besliste ik pas nadat ik mijn VWO-diploma had opgehaald.
Vijf jaar geleden was ik net een jaar afgestudeerd en begon ik mijn blog echt serieus te nemen, maar ik wist absoluut niet waar mijn leven naar toe ging. Of ik ooit genoeg geld met schrijven zou kunnen verdienen. Ik was al een paar jaar samen met dezelfde jongen en we woonde ook samen, maar ik twijfelde aan alles. Zowel zakelijk als privé. Ik had niet verwacht dat ik op mijn 27ste in mijn eentje in een studio zou wonen, zonder ook maar aan trouwen en kinderen te denken, maar wel met een goedlopend bedrijf waardoor ik op dit moment mijn droomleven kan leven. Op mijn 22ste wist ik eigenlijk niets.
Voorspellingen doen over waar ik over vijf jaar ben vind ik dan ook heel lastig, ik weet ook gewoon echt niet wat ik over vijf jaar wil, ik weet alleen wat ik nu wil. De dingen die ik voorheen wilde, wil ik met de kennis die ik in de tussentijd heb opgedaan niet meer en ik denk dat op deze manier leven voor mij de beste manier is. Niet teveel nadenken over de toekomst, het leven met de dag nemen. Kijken wat er op je afkomt en daar het beste van maken.
Blog ik over vijf jaar nog steeds? Ik denk het wel, maar op wat voor manier? Ik zou het niet weten. Vijf jaar geleden was er nog geen Snapchat en geen Instagram in mijn leven (dat laatste was er wel, maar gebruikte ik niet), nu zijn die twee dingen niet meer weg te denken. Wat ik daar mee wil zeggen, ik verander niet alleen, het (online) medialandschap verandert ook, continu. Ik probeer mee te veranderen, maar wel altijd mijn eigen identiteit te behouden. Dat is best een uitdaging, maar eentje die ik graag aanga. Ik was wat laat met YouTube, omdat ik camera’s en mijn stem gewoon echt doodeng vond. Nu denk ik weleens, waarom ben ik daar niet eerder mee begonnen? Het is zo leuk! Ik schrijf iedere dag gemiddeld 2000 tot 3000 woorden (mailtjes niet mee gerekend), het is ook wel eens leuk om dingen op een andere manier te delen.
Mijn privéleven over vijf jaar? Ach, ik zou een relatie best leuk vinden, maar zoiets kun je niet afdwingen. Ik wil geen relatie omdat ik een relatie MOET, ik wil een relatie omdat er iemand op mijn pad komt die bij mij past en waar ik mijn leven graag mee wil delen. Spastisch op zoek ben ik dus niet. Het ligt er een beetje aan wanneer (en of) die man op mijn pad komt, of ik over vijf jaar al aan kinderen denk. Maar ik zou in mijn leven wel graag kinderen krijgen. En als dat niet met een man kan (waar ik nu nog helemaal niet aan denk, want hallo ik ben pas 27!), dan kun je dat gelukkig ook zelf doen, of een kindje adopteren. Maar echt, daar ben ik nu ABSOLUUT niet mee bezig. Nogmaals, ik ben PAS 27, niet AL 27. Er komt komende weken ook nog een blog online waarin ik vertel over hoe ik omga met ’27 en single zijn’ trouwens.
Waar ik over vijf jaar woon? Geen idee. Waarschijnlijk gewoon in Nederland, Den Haag. Maar ik sta ook niet negatief tegenover het buitenland, hoewel ik mijn familie en vrienden dan wel verschrikkelijk zou gaan missen. Waar het op neerkomt, ik sta eigenlijk overal voor open en als het op dat moment bij mij en mijn leven past, dan is dat heel mooi. Dat is eigenlijk met alles. Ik heb geen vooropgezet vijf jaren plan. I’m just rolling with the punches, de positieve en de negatieve.
Liefs,
Annemerel
En zo is het maar net. Het is toch ook wel een interessant vraagstuk. En ik ben ook heel benieuwd hoe mijn eigen leven er over 5 jaar uit ziet (hopelijk met kindjes, dat weet ik dan wel weer ;)) maar het is zo moeilijk om in de toekomst te kijken. Zeker met jouw beroep! Leuk om te lezen dat je ook zo makkelijk in het leven staat :)
Wauw, wat een mooi artikel! Ik krijg de vraag ook af en toe wel eens en vind het altijd lastig om een goed antwoord te geven. Je weet het inderdaad toch niet, denk ik dan. Ik vind dat je het heel mooi verwoord hebt en vind het mooi hoe jij in je leven staat.
Heel mooi geschreven! En wat een mooi perspectief!
Lijkt me een hele gezonde instelling! Toen ik 26 was, dacht ik dat ik altijd een single kattenvrouwtje zou blijven. Niet dus, want we zijn ruim drie jaar verder en zie me zitten met vriend ,2 kindjes en zonder kat. Die is.inmiddels dood
Echt een heel mooi, open artikel Annemerel! Ik kan me in jouw “visie” heel erg vinden. Had me 5 jaar geleden gevraagd wat ik nu zou doen en ik zou iets heel anders gezegd hebben dan waar ik nu zit. Mooi en wel een “eyeopener”, je kunt niet plannen hoe je leven zal zijn!
Dit artikel is zo raak. 5 jaar geleden dacht ik ook niet dat mijn relatie na 9 jaar afgelopen zou zijn. En nu ga ik dan volgende week voor het eerst in mijn 26 jarige leven alleen wonen. Een eigen huis met eigen beslissingen. Nooit gedacht en toch gebeurd. En ook had ik nooit gedacht als afgestudeerd logopedist een tweede studie te doen en nu als manager te werken in de IT sector. Dus je hebt helemaal gelijk dat 5 jaar zo ver weg is en je eigenlijk nooit weet waar je terecht komt. Fijn dat je zo mooi en eerlijk schrijft :-)
Wat grappig, ik zit precies in dezelfde fase! Had ook niet verwacht dat mijn relatie na 10 jaar voorbij zou zijn en ik op mezelf zou gaan wonen. Verder heb ik Communicatie gestudeerd en wilde ik graag bij een hip, fashion achtig bedrijf werken. Nu werk ik in de gezondheidszorg (soort van) en doe ik iets totaal anders. Vind ik dat erg? Absoluut niet maar als je me dit 5 jaar terug had verteld had ik je toch wel hard uitgelachen haha. Heel leuk artikel Annemerel!
Wat grappig (en stiekem ook wel fijn, want hey: niet alleen) om te horen! Fijn dat jij het naar je zin hebt. Ik moet nog een beetje wennen maar het wordt vast een mooi avontuur!
Mooi gezegd! Ik zou het ook niet weten.
Vijf jaar geleden had ik ook echt niet voorspeld dat ik van de randstad naar een dorp in Twente zou verhuizen en hier heel gelukkig zou zijn.
But here I am!
Ik kan alleen maar zeggen wat ik hoop te hebben over vijf jaar, maar dat wil niet zeggen dat ik, als ik die dingen over vijf jaar toch niet zou hebben, ongelukkig zou zijn.
Het gaat zoals het gaat en zoals het nu gaat ben ik gelukkig!
Mooi geschreven Annemerel! Gewoon zien wat er op je pad komt en er het beste van maken :) Vooral niet te druk maken!
Tof dat je deze vraag beantwoordt! Ja, het is ook heel lastig om jezelf over 5 jaar te bekijken; niemand kan in de toekomst kijken natuurlijk. Mooi hoe jij erin staat :)
Fijn artikel. Ik ben op dit moment 23 en bijna klaar met mijn studie (woensdag) haha. & Het benauwd me best wel dat ik nog niet weet wat ik in september ga doen.. Ik weet wel wat ik wil, maar of dat ook gaat lukken is een tweede. Het geeft me rust om te zien dat je zoveel kan willen maar dat het helemaal niet zo hoeft te gaan en kijk hoe gelukkig je bent! Daar gaat het om en dat weet je eigenlijk ook wel, maar het is een goede reminder. Ik vind het super dat je zo in het leven staat en denk dat er veel kunnen leren!
Mooi geschreven en leuk om dit over je dit te weten. En het is maar net zo ; je weet nooit wat je in de toekomst kunt verwachten en wat je wil!
Mooi geschreven en zo herkenbaar! Ik vind het al bizar om te zien hoe mijn leven in een jaar is veranderd, laat staan wat er in vijf jaar kan gebeuren. Vorig jaar was ik net een paar dagen afgestudeerd, single en maakte ik me enorm druk over of ik wel een baan zou vinden en wist ik helemaal niet wat ik wilde.
Nu heb ik een superleuke baan in een bedrijf dat totaal bij mij past waar ik me helemaal op mijn plek voel en al bijna een jaar een lange afstandsrelatie met mijn Sloveense vriend, een land waar ik vorig jaar nog maar net de hoofdstad van wist maar nu bijna elke maand kom.
Het blijven interessante gedachtes.. Ik dacht in mijn tienerjaren ook altijd dat ik op mijn 24e 5 stappen verder zou zijn. Je kunt het leven toch niet plannen dus go with the flow is ook mijn motto!
Deze vraag kan je je hele leven lang blijven stellen. Steeds zul je hoogstwaarschijnlijk een ander antwoord op geven, denk ‘k.
Ikzelf ben een onzeker iemand & ookal droomde ‘k vroeger over een bepaald leven, nu durf ‘k al niet meer te dromen over de toekomst. Steeds kom ‘k op iets anders uit tegen die tijd. Soms goed, soms slecht. Dat is ’t leven, ja.. Ach, we zien wel wat de toekomst brengt :)
Mooi geschreven Annemerel!
Ik herken me helemaal in jouw artikel. Ik ben ook 27, single, nu een paar jaar afgestudeerd en heb de afgelopen jaren ook geleerd en ervaren dat je het leven niet kunt plannen. Zo denk je ergens helemaal op je plek te zitten en alles voor elkaar te hebben, en zo kunnen dingen opeens veranderen en wordt de situatie heel anders. Je kunt daar over gaan piekeren, maar dat heeft geen zin. Het leven loopt zoals het loopt en het leven valt al helemaal niet te plannen, niemand kan in de toekomst kijken. Bedankt voor je mooie woorden!
PAS 27 is denk ik de beste instelling die je kunt hebben :) Ik probeer mezelf er ook steeds vaker aan te herinneren om zo te denken, in plaats van me al oud te voelen en ‘stress’ te hebben over wanneer er wat moet gebeuren in je leven zodat het ‘volgens het boekje’ gaat. Zo vond ik mezelf eigenlijk nog veel te jong om te gaan samenwonen op mijn 23e, maar het liep zo en wat maakt het me eigenlijk gelukkig – wat maakt het dan uit dat ik dit een aantal jaren geleden niet zo voor mezelf ‘gepland’ had?!
Herkenbaar! Ik vind het al jaren moeilijk om te bedenken waar ik het jaar erna zou moeten zijn. Ik laat het maar gaan, wil me daar niet door laten leiden. Laat het liever op me afkomen.
Leuk om dit van je te lezen! Het leven kan zo verrassend zijn en het is heerlijk om open te blijven staan voor die onverwachtse wendingen. Hoe oud of jong je ook bent. Ik ben inmiddels bijna 31 jaar, getrouwd en heb een dochter van 1. Ik heb een geweldige baan (na een drastische carrière switch), een auto en een koophuis. Maar het meest belangrijk, sinds een paar jaar kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben!
Als je me dit 10 jaar geleden had verteld, dan had ik je heel hard uitgelachen. Zo’n burgerlijk leven had ik helemaal niet in mijn hoofd voor mezelf, dat leek me maar saai (Is het absoluut niet! Never a dull moment met een 1-jarige in huis). En 5 jaar geleden was het ook nog maar de vraag hoe alles zou lopen en was ik vooral bezig met zoeken naar wat ik nu eigenlijk wilde, mijn vrienden en de wereld rondreizen.
Dus echt, laat je maar lekker meevoeren met het leven :)
Mooi stuk Annemerel! Goed dat je met de tijd mee gaat, doe waar je gelukkig van wordt dat is het enige wat telt!