SUMMER HOLIDAY STORIES: Inspiratiebronnen (#9)

 photo blog9.jpg

Vera vroeg me naar inspiratiebronnen uit mijn eigen omgeving. Super leuke vraag en daar hoefde ik eigenlijk niet lang over na te denken. Zowel mijn vader, moeder, als oma zijn grote inspiratiebronnen voor mij. De reden? Komt ‘ie…

Mijn moeder
Natuurlijk moet ik met mijn moeder beginnen. Wat ik bewonder aan mijn moeder is het feit dat ze zichzelf heel makkelijk op de tweede plaats kan zetten, je hebt niet eens door dat ze dat doet, want ze praat/klaagt daar nooit over. Ik hoop dat wanneer ik klaar ben voor kinderen, ik net zo onzelfzuchtig kan zijn als mijn moeder. Ze heeft nooit haar dromen of ideeën in de weg laten staan van mijn eigen dromen en ideeën, ik heb altijd volledig mezelf kunnen zijn, ben nooit bang geweest dat mijn moeder teleurgesteld zou zijn in een keuze van mij. Ik zie mijn moeder – ook al is ze 55 en ik 27 – als een van mijn beste vriendinnen, waar ik alles tegen kan en mag zeggen. Hoop dat als ik ooit een dochter mag krijgen, zij hetzelfde voelt.

Mijn vader
Ook mijn vader is een grote inspiratiebron. Mijn vader heeft zoveel energie en passie, als hij iets doet, doet hij het goed en gaat hij er voor de volle 100% voor. Mijn vader kan hard werken zonder daar ook maar een moment over te klagen. Tien jaar geleden besloot hij net als ik te beginnen met hardlopen. Ik heb veel ups en downs gehad in mijn loopcarrière, maar die zijn niets in vergelijking met die van hem. Het feit dat ‘ie überhaupt kan lopen met zijn knieën is een wonder. Loopt ‘ie ook nog halve marathons en droomt hij van een marathon. Mijn gedrevenheid en de wil om mezelf altijd te verbeteren heb ik van hem.

Mijn vader is mijn inspiratie omdat hij dagelijks om zes uur zijn bed verlaat. Omdat hij meestal – vaak – lacht. Omdat hij alles met passie en volledige overgave doet. Omdat hij creatief kan denken en denkt in oplossingen in plaats van problemen en die oplossingen zijn soms redelijk onconventioneel. Out of the box.

Mijn oma
Mijn opa van vaders kant heb ik nooit gekend, mijn oma van vaders kant eigenlijk ook niet, ze overleed toen ik negen was en was daarvoor al erg lang ziek, waardoor ik haar nooit echt heb mogen leren kennen. De vader van mijn moeder overleed acht jaar geleden en op dit moment is zijn vrouw, mijn 84-jarige oma, dus nog mijn enige grootouder in leven. Qua uiterlijk lijken mijn oma en ik in niets in elkaar, zij is 1.60, ik ben 1.77, zij vertelt me altijd dat ze in haar leven slechts een puist gehad heeft (op haar trouwdag), ik heb sinds mijn achttiende acné. Maar mijn liefde voor taart en frituur heb ik sowieso van haar. En de hoeveelheid die ik praat waarschijnlijk ook.

Maar waarom vind ik mijn oma nu zo inspirerend. Nou kijk, ze is dus 84, ligt drie keer per week aan de nierdialyse (iets te veel frituur gegeten waarschijnlijk en te weinig water gedronken, goede les voor mij!!!), ze heeft allerlei kwaaltjes waaronder iets waardoor ze heel snel duizelig is en valt. Onlangs heeft ze zelfs haar arm gebroken, haar rechterarm! Maar denk maar niet dat dat een reden voor mijn oma is om zonder foundation, mascara, oogschaduw, wenkbrauwpotlood en lipstick de deur uit te gaan. Ook verzorgt ze haar huid nog steeds heel goed met de beste rimpelcrèmes (iedere maand weer een ander potje, want haar rimpels zijn nog steeds niet weg, hahaha) (ze brak trouwens haar arm toen ze ’s avonds laat nog even oogcrème op ging doen).

Qua persoonlijke verzorging is mijn oma sowieso een groot voorbeeld voor mij. En het feit dat ze dingen als Snapchat, iPhones en Vlogs heel interessant vind, in plaats van dat ze zich er tegen af zet. Ik hoop dat ik in 2073 ook nog steeds zo goed voor mezelf zorg en bij de tijd blijf. Mag ik nu alvast wel beginnen, want ik vind het nu vaak al te veel moeite om make-up op te doen. Niet dat dat echt van levensbelang is natuurlijk, maar jezelf goed verzorgen kan volgens mij geen kwaad.

Ik ben trots dat ik me een (klein)dochter van deze mensen mag noemen en ik hoop dat ze me nog lang mogen blijven inspireren.

Wie zijn jouw inspiratiebronnen uit je eigen omgeving? En waarom?

Liefs,
Annemerel

Delen:

8 Reacties

  1. Krista
    juli 12, 2016 / 12:17

    Superleuk deze post! Mijn opa en oma en mijn beide ouders zijn ook eigenlijk wel mijn grootste inspiratiebronnen, mijn opa die als ex-gymleraar nog tot diep in de 80 enorm lange fietsritten maakte, mijn oma bij wie iedereen altijd komt binnenwaaien omdat het nergens anders zo gezellig is, mijn vader die me heeft laten zien wat ambitie en hard werken is, en mijn moeder die de meest taaie vrouw ooit is en ik in mijn leven nog nooit heb zien huilen of klagen.

  2. juli 12, 2016 / 12:23

    Wat ontzettend mooi dat je ouders en je oma jouw inspiratiebronnen zijn. Mijn ouders, mijn man en kinderen zijn mijn belangrijkste inspiratiebronnen en eigenlijk is de lijst dus veel langer.

    Ik haal ook veel inspiratie uit mezelf en het leven wat al is geweest. Nooit spijt maar wel altijd een les die ik meeneem.

  3. juli 12, 2016 / 12:23

    Lief!! Jouw oma klinkt heel erg als de mijne. Ik heb vorige week de garderobe van mijn oma geplunderd omdat ik daar toch wel erg leuke kleding voor mezelf inzag, trends komen altijd terug zeggen ze. En laatst kreeg ik ineens een tube dagcreme van mijn oma. Niet omdat ze vond dat ik er oud uitzag maar ze vond dat ik op mijn 28ste toch wel een keer iets moest gaan doen aan gezichtsverzorging ;)

  4. juli 12, 2016 / 16:14

    Wat een lieve post <3

  5. juli 12, 2016 / 17:38

    Ah, wat een leuk en mooi artikel! Ik vind sowieso al je ‘summer holiday stories’ tot nu toe heel erg leuk!

  6. Ilse
    juli 12, 2016 / 22:26

    Wat een mooi artikel Annemerel!

  7. juli 12, 2016 / 23:32

    Sowieso is het denk ik heel goed om stil te staan bij de mensen om je heen: je kunt zóveel van hen leren, ze hebben namelijk ongetwijfeld altijd allemaal iets wat je (onbewust) aan ze bewondert! Leuke post!

  8. juli 12, 2016 / 23:43

    Een artikel waar je even bij nadenkt! En toepasselijk! Natuurlijk kijkt bijna elk kind op tegen zijn of haar ouders, maar zelf heb ik meer gekeken naar de mensen om mij heen die anders waren en waarom ze anders waren. Wat deden ze dan anders en wat bracht dit hun… Ik moet eerlijk zijn dat ik niet 1 persoon had om tegen op te kijken, maar mijn allereerste manager heeft toch wel het grootste verschil in mijn carriére heeft gemaakt. Uiteindelijk draagt één ieder die je ontmoet een beetje bij aan wie je wordt, maar wel in de mate waarin jij dit toelaat.