SNAPSHOT DIARY: 16/8

Gooooood morning! Tijd voor mijn ontbijt. Ik denk dat ik inmiddels ontzettend snel geworden ben in het maken van mijn açaì bowl. Misschien moet ik iedere dag een timer gaan zetten en dan iedere ochtend een wedstrijdje met mezelf doen. Nee, kan ik beter niet doen, denk niet dat het daardoor nog sneller gaat. Anyway, ik ben dit ontbijt nog lang niet zat, maar vraag me wel af hoe ik dat van de winter ga doen als aardbeien en blauwe bessen niet meer in het seizoen zijn.

Tijd voor een korte herstelloop van 5 kilometer. Ik heb gisteren 12,5 kilometer gelopen, dit keer geen hele lange run dus. Beetje last van beginnende pijntjes, of beter gezegd.. stijfheid. Dus deze week extra goed letten op flexibiliteit en kracht, want dat schoot er de afgelopen twee maanden een beetje bij in.

Na mijn vijf kilometer doe ik dan ook nog even een kort plankje.

Work-work-work-work-work. Terwijl ik mails beantwoord en blogs schrijf staat deze doos met ontbijtkoekjes gevaarlijk dicht bij me. Krijg net een mail dat ik een sponsored story ga maken met Peijnenburg, dus waarschijnlijk is het slim om te stoppen met eten, want ik heb dit dus nodig om mijn blogpost te maken. Wens me veel geluk. Wat ik nu zeg is trouwens écht niet gesponsord. Of nou ja, die ontbijtkoekjes heb ik natuurlijk wel gekregen. Maar ze zijn gewoon een beetje verslavend.

Outfit voor vanmiddag als ik weer naar de Olympic Experience ga op het strand van Scheveningen. Maar eerst nog even doorwerken zodat ik daadwerkelijk vanmiddag weg kan.

Lunch lunch! Vier grote rijstwafels met een avocado. Er was een tijd dat ik tussen de middag een halve avocado en drie kleine rijstwafels nam. Hoe dan? Na deze rijstwafels heb ik eigenlijk nog steeds honger.

Met mama onderweg naar Scheveningen.

Zo’n andere beleving de Olympic Experience vandaag. De zon schijnt, het zit vol met oranje fans en we kijken naar een wedstrijd van de handballers, een wedstrijd van de volleyballers en tussendoor zien we ook nog Ferry Weertman naar goud zwemmen. De stemming is euforisch zoals je waarschijnlijk wel begrijpt.

Nieuwe oorbellen, ik draag NOOIT oorbellen, maar heb deze besteld bij Etsy. Ze waren vandaag bij mijn ouders bezorgd en mijn moeder heeft ze meegenomen naar het strand. Vind het nog wel een beetje gek staan.

Om vijf uur vertrekt mijn moeder naar huis en ga ik even het strand op om mijn boek te lezen, hier moet zondag een review over geschreven worden, dus er moet nog even doorgelezen worden. Geen probleem hoor, want ik vind het een heerlijk (flut)boek. Flut staat in dit geval voor goed ;-).

En weer terug bij Copacabana voor de avondwedstrijden. Ik ben hier op uitnodiging van Den Haag Topsport en krijg een walking dinner geserveerd. Deze gazpacho was mijn favoriet.

Alhoewel deze hamburger ook heel goed was en dat glas wijn erbij…

Hoef gelukkig vanavond niet in mijn eentje te juichen (of te huilen eigenlijk), mijn moeder was ’s middags mijn +1, vanavond is dat Carlissa. Oh en gehuild hebben we, toen Epke viel. Ik voelde zijn pijn. Of ik dacht dat te voelen. Denk dat die pijn onvoorstelbaar is voor een leek zoals ik. Man wat afschuwelijk om op deze manier te verliezen.

Verloren ook nog eens onze hockeymannen van België en onze beachvolleyballers van Brazilië in de halve finale. Het was geen vruchtbare avond voor goud voor Nederland gisteren. Of nee, ik vergeet helemaal het prachtige goud van Marit Bouwmeester. Dat was natuurlijk ook wel heel erg mooi en historisch. Niets gezegd mensen, niets gezegd. Ben trots op al onze sporters, maar nu moet ik even drie kilometer naar huis snelwandelen want het is inmiddels bijna middenacht en het is een dinsdagavond, wat betekent dat ik morgen (vandaag dus) weer genoeg te doen heb, zoals twee afspraken in Amsterdam. Rennen/snelwandelen dus.

Liefs,
Annemerel