CHICAGO SNAPSHOT DIARY #1 (6/10)

OK. Deze snapshot diary begint een beetje op een raar moment, het moment dat ik al in het vliegtuig zit namelijk. Het is inmiddels elf uur ’s ochtends en ik heb een ietwat hectisch ochtendje achter de rug waarin ik lekker heb gevlogd, maar ik was een klein beetje vergeten dat ik dit reisje ook snapshot diaries zou maken. Goed, geen nood aan de man. De dag duurt nog even, het is zeven uur tijdsverschil met Chicago dus terwijl ik om elf uur richting Chicago vlieg, ben ik ‘al’ om kwart over een Chicago-tijd in Chicago.

Ik heb dus van Marloes een engeltje gekregen dat geluk moet brengen, sinds ik dat ding heb (februari) durf ik niet meer te reizen zonder. Zo vervelend vind ik dit bijgeloof van mezelf. Maar ik ben hem dus vergeten mee te nemen. Gelukkig had mijn moeder op het laatste moment een goed idee, ze gaf me haar ‘good luck charm’ in de vorm van een Pandora-armband om te dragen tijdens de vlucht.

Ik vlieg met United Airlines en heb een gratis upgrade naar Economy Plus gekregen dankzij mijn column in Metro. Een oplettende medewerkster van United had mijn column gelezen en dacht, zou Annemerel met ons vliegen? Dat bleek het geval en nu zit ik dus met lekker veel beenruimte in het vliegtuig. Geen overbodige luxe als je een marathon moet lopen (en geen 1.50 bent). Het was trouwens een goede dag voor mijn Metro-column, want ik werd door een beveiliger van Schiphol ook herkend als ‘die Metro columniste’. In de twee jaar dat ik nu voor Metro schrijf heb ik nog nooit gehoord dat iemand me hiervan herkende, dit is dus wel een unicum zo op een dag.

Ik dacht.. laat ik het kabeltje van mijn Bose QC35 in mijn koptelefoon doen, dan heb ik in plaats van 20 uur luisterplezier, 40 uur. Alleen toen ik hem in mijn iPhone wilde prikken kwam ik erachter waarom ik überhaupt de QC35 wilde hebben.. in mijn iPhone 7 zit geen headphone jack.

Hoewel de beenruimte en de service van United echt heel goed vond, vond ik dit toch weer niet om te eten. Ik heb het wel op maar heb de hele vlucht last van mijn buik gehad.

Gelukkig heb ik een groot gedeelte van de vlucht ook kunnen slapen. En toen was ik ineens op Chicago. Tegenwoordig is door de douane gaan daar ook geautomatiseerd, je mag zelf je paspoort scannen, je vingerafdruk maken en daarna mag je op de foto. Het resultaat, ik hoefde nergens te wachten. Heerlijk.

Ik ben vandaag een beetje lui en neem een taxi naar de stad. Mijn schouders en hoofd doen een beetje pijn van de lange vlucht en ik heb geen zin om met mijn koffer te sjouwen in het OV dus die taxi is eigenlijk gewoon noodzakelijk. Vind ik dan. Wat ik hilarisch vind is de fee die je betaalt als je kotst in de taxi, 50 dollar. Als de taxichauffeur normaal rijdt hoef ik die niet te betalen.

Panty kan uit! Het is hier 27 graden!

Mijn hotel zit aan de Magnificant Mile op North Michigan Avenue. En Magnificant is ‘ie. Nike, Tiffany’s, Victoria’s Secret, Apple, ZARA en Topshop zitten allemaal binnen een straal van honderd meter van mijn hotel. Bizar.

Ik breng allereerst een bezoekje aan Nike. Zij sponsoren de Chicago Marathon en hebben een complete collectie uitgebracht speciaal voor de marathon. Ik koop een mooie (rode) trui die ik van plan ben om op de terugvlucht te dragen.

Ik was eigenlijk op zoek naar Uno’s Pizzeria om een Stuffed Pizza te eten, dat is typisch Chicago. Maar ik kwam Shake Shack tegen en er stond geen rij én ik was daar dus nog nooit geweest. Inmiddels was het ook al half elf Nederlandse tijd en ik had in het vliegtuig alleen dat vliegtuigmaal en een chocolade koek van Starbucks op, dus ik had redelijk veel honger. Ik naam de kipburger en frietjes. Daarbij bestelde ik een grote citroen limonade. Aller eerst, note to self, bestel geen grote limonade meer in Amerika, want dat is echt groot. Maar verder.. HEERLIJK! Het gaat me moeite kosten om hier niet vandaag weer naartoe te gaan (zou op zich niets mis mee zijn, maar ik wil gewoon heel graag meerdere dingen proberen hier in Chicago).

Zal ik naar binnen gaan? Nee! Ik heb niets nodig.

En ik wil juist graag het ‘strand’ van Chicago zien. Lake Michigan is zo ontzettend groot dat je het bijna een zee kunt noemen. Vanaf hier heb je best een leuk uitzicht.

Helaas begint het te regenen. Hier vond ik het vooral nog hilarisch maar als je mijn Snapchat Story (@annemerelcom) gevolgd hebt dan weet je dat het op een gegeven moment zo hard regende dat ik echt moest schuilen. Gelukkig kon dat in een winkel waar ze gratis WiFi hebben.

Eindelijk inchecken in het Warwick Allerton Hotel. Ik slaap op de 22ste verdieping en dat zorgt voor een prachtig uitzicht. Wow.

OK. Ik zie dus dat ik die trui pas ging dragen op de terugweg naar Amsterdam, maar ik kon het niet laten om hem meteen aan te trekken. Ik wilde eigenlijk gaan slapen (het was half zeven), maar mijn reisstekker doet het niet in mijn kamer dus ik moet op zoek naar hulptroepen.

Gelukkig is het uiteindelijk gelukt en kan ik mijn apparaten opladen. Opvallend: mijn iPhone 7 Plus heb ik de hele dag gebruikt om muziek te luisteren (wireless, dus via Bluetooth) en ik heb nog steeds 49%. Het is inmiddels 2.00u Nederlandse tijd en ik heb hem om 10.00u voor het laatst tot 100% opgeladen. Ik heb hem niet alleen gebruikt voor muziek, maar ook voor foto’s, WiFi, Snapchat, Instagram… Ik ben onder de indruk.

Heerlijk mijn vlog editten in bed in mijn nieuwe trui. Deze vlog is van afgelopen woensdag, de dag voordat ik naar Chicago vertrok en naar Justin Bieber ging. Ik weet nog niet precies wanneer hij online komt. Misschien maandag, misschien eerder, misschien later. We’ll see.

Om acht uur vind ik het mooi geweest en sluit ik mijn ogen. Ik hoop dat ik een uurtje of acht kan slapen en dan om vier uur wakker word. Dat is namelijk ook het tijdstip waarop ik zondag, marathondag, wakker moet worden. Zou lekker zijn als ik in dit ritme kan blijven. En vier uur Chicago tijd klinkt misschien heel vroeg, maar dat is elf uur Nederlandse tijd en dat klinkt dan weer als eh… ontzettend uitslapen. Als ik deze blog schrijf is het hier vrijdagochtend zes uur en zit ik bij Starbucks. Mijn idee heeft goed uitgepakt want ik voel me redelijk fit. Nu zorgen dat ik me zondag SUPER fit voel.

Liefs,
Annemerel