In de tien jaar dat ik hardloop heb ik aardig wat mooie momenten beleeft en op bijzondere plekken gelopen. Van marathons in Berlijn, New York en Chicago tot wedstrijden van Londen tot Milaan. En van trainingen in Italië en Parijs tot bij mij om de hoek in de duinen of park. Het klinkt ontzettend cliché en zoetsappig, maar een groot deel van mijn geluk vond ik de afgelopen tien jaar in het hardlopen. Ik deel graag mijn drie favoriete momenten.
De eerste keer dat ik een kwartier achter elkaar hardliep, 2006
Nooit had ik verwacht dat ik überhaupt zou kunnen hardlopen, ik had nog nooit hardgelopen zonder steken in mijn zij. Maar ik had ook nog nooit serieus hardgelopen, het enige dat ik deed was verplichte rondjes rennen rond de tennisbaan en de coopertest bij gym. En dat deed ik altijd met zo’n negatieve instelling, met zo’n weerzin, dat het van te voren eigenlijk al gedoemd was om te mislukken. Maar toen ging ik dus uit vrije wil hardlopen en lukte het ineens wel. De eerste keer dat ik een kwartier achter elkaar hard liep was fantastisch. Ik zag er van te voren wel een beetje tegenop, want dit kon ik toch helemaal niet? Maar niets bleek minder waar. Die vooruitgang, die overwinning. Dat maakte het ontzettend mooi en bijzonder.
Finish Amsterdam Marathon, 2012
In november 2011 besloot ik dat ik de New York Marathon wilde lopen, ook al liep ik toen nog geen vijf kilometer zonder pauzes en wist ik nog niet hoe moeilijk het überhaupt was om ingeloot te worden in de marathon. Elf maanden later liep ik de marathon, maar niet in New York, maar in Amsterdam. Ik had een tijd van 4.30u in gedachten, dat zou wel netjes zijn voor mijn eerste marathon dacht ik. Maar een vriendin die hem ook ging lopen zei vlak voor de start dat ze voor een tijd onder de vier uur ging. Mijn game plan werd linea recta in de prullenbak gegooid en ik ging ook gewoon proberen om onder de vier uur te lopen. Ik wist absoluut niet wat me te wachten stond, was als de dood voor het 35 kilometerpunt, heb pijn geleden, maar kwam uiteindelijk in 3.58.51 over de finish. Niet alleen het feit dat ik onder de vier uur liep was een feestje waard, ook het feit dat ik na ruim 42 kilometer weer even stil mocht staan was fantastisch. Dat is het lekkerste gevoel ooit. Die ontlading. Als je het nog nooit hebt meegemaakt is het misschien lastig voorstellen. Je kunt het vergelijken met… heel erg nodig moeten plassen en dan eindelijk naar het toilet kunnen, of ontzettend moeten niezen en het gebeurt maar niet en dan ineens komt ‘ie er toch uit. Neem dat gevoel en doe het dan maal honderd. Dat is het gevoel dat je in je benen hebt nadat je de finish van een marathon gepasseerd bent.
Kurfürstendamm (35 kilometerpunt) Berlijn Marathon, 2015
Ik liep al 35 kilometer door de straten van Berlijn. Ik had me op het aller aller ergste voorbereid. In 2014 liep ik twee marathons en tijdens allebei deze marathons moest ik uiteindelijk wandelen. Wat een afgang (vond ik). Voor de Berlijn Marathon trainde ik beter dan ooit, tegelijkertijd schreef ik mijn boek en het gewone werk ging ook allemaal door. Druk schema dus, maar daar leden mijn trainingen niet onder. In Berlijn ging ik voor een PR, dat betekende een tijd sneller dan 3.58.26. Dat moest en zou me lukken, maar ik geloofde het pas toen ik op de Kurfürstendamm liep en op schema 3.28 in liep. Ik hoefde nog maar 7 kilometer te lopen, ik voelde me zo ontzettend goed en ik liep zo verschrikkelijk snel. Ik zou niet alleen ruimschoots dat PR lopen, ik mocht een minuut per kilometer verval hebben om een Boston Qualifier te lopen. Komt ook nog eens bij dat de Kurfürstendamm vol stond met mensen langs de kant. Kippenvel overal, bijna huilen, misschien zelfs wel een traan gelaten. Nog maar 7 kilometer en ik zou finishen in een tijd waar ik van te voren nooit van het durven dromen. Uiteindelijk liep ik hem in 3.26
Wat is jouw favoriete hardloopmoment?
Liefs,
Annemerel
Je liep berlijn toch in 3.28? Want hier staat 3.58 en dat scheelt toch een half uur haha!
Auteur
Heb hem in 3.26 gelopen. 3.58 was de tijd die ik moest verbeteren ;-)
Mijn favoriete hardloopmoment was het moment dat ik er achter kwam dat ik de dam tot dam ver zou eindigen onder mijn toen beste tijd. Ik heb alleen maar kunnen lachen toen ik het Door had, uiteindelijk 1.48.30 op de 16 km gelopen.
Auteur
Super goed!
Ik ben totaal geen hardloper, dus mijn favoriete hardloopmoment heb ik niet eerlijk gezegd. Heb het twee keer geprobeerd, tijdens mijn eetstoornis rende ik als een bezetene om af te vallen, daarna om conditie op te bouwen, maar ik verafschuwde het. Waarom ik je dan toch volg, omdat ik je gewoon leuk vind schrijven. Ook de verhalen over hardlopen.
O trouwens een klein dingetje: Maar een vriendin die hem ook ging lopen zij vlak voor de start dat ze voor een tijd onder de vier uur ging. Ik denk dat je zei bedoelt?
Auteur
Wat lief en hardlopen is niet voor iedereen, toch goed dat je het geprobeerd hebt.
Haha ja dat bedoel ik inderdaad, oeps thanks!
Wauw, in 1 jaar van 5 km naar een marathon? Sowieso wauw voor al je hardloopprestaties.
Ik moet mezelf maar eens wat meer uitdagen en niet op 5km blijven hangen, jaar na jaar. Maar ik vind het aan de ene kant ook altijd wel fijn dat ik met 5km niet heel lang bezig ben, als je meer km gaat lopen ben je natuurlijk ook steeds meer tijd kwijt. Maarja, een keer een (halve)marathon kunnen doen klinkt ook wel erg stoer haha dilemma’s!
Auteur
Wel belangrijk om te weten dat ik wel al een paar jaar een beetje hardliep, dan weer een paar maanden wel, dan weer een half jaar niet… dus het is niet dat ik helemaal geen ‘achtergrond’ had met hardlopen. Maar als je een vijf kilometer een fijne afstand vindt en niet de behoefte hebt om langer te lopen, dan is vijf kilometer ook hartstikke goed! Don’t forget!
De 10 km tijdens de marathon van Rotterdam, samen met mijn voetbalteam! Die sfeer, de mensen, het trotse gevoel, de uitputting, de ontlading; het was geweldig!!
Dit zijn drie hele mooie momenten.
Ik vind het zo leuk dat jij in Amsterdam net voor de start besluit om sneller te zijn. Denk je dat ooit weer zo een gevoel en moment zult meemaken? Dat je net voor de start (voor welke run dan ook) een ander doel bepaalt.
Het 35 kilometerpunt in Berlijn moet haast magisch zijn geweest.
Auteur
Haha dat heb ik best wel vaak.. dat ik ineens denk, fuck it ik ga toch voor een PR. Soms pakt het goed uit, soms niet, haha maar dat is het leven.
Mooi! Vooral wat je beschrijft bij de laatste! Lijkt me magisch als je door zo veel mensen wordt aangemoedigd in zo’n stad!
Wat een prachtige momenten. Mijn eerste intens blije moment was toen ik voor het eerst de 5 km aan een stuk liep. Ik had maar getraind tot de 3,5 en opeens kon ik tijdens de Singelloop de hele afstand lopen zonder pauze te nemen. Wat geweldig was dat!
De finish van de Amsterdam Marathon 2016! Van het meisje dat niet kon hardlopen, via het meisje die zo’n lelijk ongeluk heeft gehad, naar het meisje dat gewoon de marathon heeft uitgelopen. Wauw, nog steeds zo’n big smile als ik daaraan terugdenk :)
Wat leuk om te lezen! Mijn meest bijzondere momenten zijn de keren dat ik voor het eerst een bepaalde afstand liep denk ik. De eerst keer 10 km tijdens de CPC, wat was ik trots (nog geen halfjaar ervoor kon ik nog geen 2 minuten hardlopen). De eerste keer een halve marathon, die van Parijs heb ik gerend. Wat een gave run was dit! En daarna de eerste keer een marathon, die van Amsterdam. Huilend over de finish van geluk! :)
Ik had ook altijd een hekel aan hardlopen en sloeg jouw blogs over hardlopen altijd over tot ik er perongeluk een las. Sindsdien ze allemaal gelezen en in 2013 begonnen met wel-niet lopen. En nu ben ik echt bezig met verder dan die 5 km komen! En mijn mooiste moment was mijn tweede ladiesrun die ik onder de 28 minuten liep terwijl mijn moeder beweerde dat me dat niet zou lukken omdat ik te weinig gelopen zou hebben. Nou dus wel!
De eerste keer 10 miles over de lijn komen samen met mijn vriendin. (april 2016)
Maar ook gewoon die eerste keer 10 km uitlopen op mijn eentje…
Nu mijn loopschoenen aantrekken se voor nog een paar km
Mijn favoriete hardloopmoment is mijn eerste halve marathon die ik liep in 1:51. Ik werd gewaarschuwd voor het zware parcours met gevaarlijke heuvels.120m omhoog en 120m omlaag. Het ging super goed en ik finishte met mijn armen in de lucht en mijn meest euforische glimlach aller tijden. Juist op dat moment werd een foto gemaakt. Geweldig. Dit gevoel ligt vast op een plaatje en prijkt boven mijn bank.
Je bent een topper! Ik geniet echt van je verhalen! Ik weet nog goed dat ik in 2013 op je blog zat en je fantastische foto’s/verhalen over de marathon in nyc las! Toen hoopte ik stiekem dat ik ooit de marathon in nyc kon rennen. (ook al kon ik geen tien min. achter elkaar rennen) Ik heb de afgelopen jaren een haat/liefde verhouding gehad met hardlopen.. Rond maart dit jaar besloot ik om mezelf in te schrijven voor de ladiesrun in rotterdam (5KM). Dit was een enorme opgave voor mezelf.. Sindsdien gaat het de ene week goed en loop ik een week lang 3/4 keer hard, daarna zakt het weer af.. en zit ik met mn luie reet op de bank. Vandaag heb ik me eindelijk ingeschreven voor de hele marathon in Rotterdam!! Wie o wie had dit ooit verwacht, aangezien ik paar weken geleden voor het eerst 10k had gelopen. Dit brengt mij wel een stapje dichter bij mijn grote droom (MEDE DANKZIJ JOU!!! ) Ik moest van mezelf echt een doel voor ogen hebben en er niet meer onderuit komen.. We zullen zien of ik het haal, maar het zit allemaal tussen je oren. Als ik eenmaal aan het rennen ben, dan geniet ik er ook intens van. Alleen is het lastig om mezelf te motiveren om de deur uit te gaan. Maar nu ik een strakke schema heb en mezelf heb aangemeld kan ik er niet meer onderuit komen. Wat een lang verhaal, maar dit moest ik echt kwijt. Je bent een inspiratiebron voor vele personen, waaronder moi! <3 xoxo mai
Wat een mooie momenten zijn dit! Zeker de eerste komt mij bekend voor, dat is voor mij ‘pas’ een jaar geleden.
Mijn mooiste moment was vorig jaar tijdens de Wings for Life Run in Breda. Ik had thuis maximaal 7 km gelopen, en liep daar 13 km zónder te wandelen achtereen toen de catcher car mij inhaalde. Ik was zo blij dat ik gewoon moest huilen toen.. Aankomend jaar ga ik daarom voor minimaal 15 km tijdens de Wings for Life.
I went over this internet site and I conceive you have a lot of fantastic information, saved to fav, cheeers!
Hoe heb je opgebouwd van 5 km naar meer? Jeb je gier een bepaald schema voor gevolgd of gewoon elke ker een beetje meer?