Ik ben onrustig. Natuurlijk is het best wel ‘knap’ dat ik twee marathons liep in een maand tijd. Natuurlijk waren de tijden die ik liep absoluut niet slecht. 3.46 in Chicago en 4.02 in New York zijn geen tijden waarvoor je je hoeft te schamen. En ik ben er blij mee, echt. Ik ben ook blij dat na die marathons mijn benen het nog steeds niet opgegeven hebben met me. Toch heb ik ergens een onrustig gevoel, een gevoel dat ik niet gedaan heb wat ik wilde doen.
In Chicago wilde ik een PR, dat lukte niet, maar soît, ik zou vier weken later naar New York gaan en daar zou ik eindelijk die marathon onder de vier uur lopen. Maar ook dat gebeurde niet. En daar zijn natuurlijk allemaal verklaringen voor, het feit dat ik de dag ervoor hondsberoerd was bijvoorbeeld. Maar dat neemt niet weg dat ik nu een beetje onrustig ben. Ik weet dat ik het gekund had, dat PR in Chicago als mijn voorbereiding iets beter was geweest en ik de dag van te voren niet een half uur sprongen voor de perfecte Instagram-foto gemaakt had. Ik weet dat ik onder de vier uur gelopen had op de marathon als ik de dag ervoor niet ziek geworden was, maar ik werd wel ziek, dus daar heb ik eigenlijk helemaal niets aan.
Het werkt niet demotiverend, ik voel me niet verslagen, het tegenovergestelde juist, het liefst zou ik morgen weer een marathon lopen. En kijk dat lieve mensen, moeten we nu juist niet doen. Daar schiet ik namelijk helemaal niets mee op. Als ik nu meteen weer als een bezetene ga trainen, loop ik in Boston straks ook niet wat ik wil. Periodes van rust zijn een zeer essentieel onderdeel van training. Ik weet dat, maar toch zou ik het liefst nu alweer vol in training willen gaan en vind ik de vijf maanden die ik nog moet wachten op Boston veel te lang.
Het is echt zo, de dingen die je niet kunt hebben, doen, wil je het allerliefst. Ik weet zeker dat wanneer ik in januari/februari een intervaltraining op het programma heb staan ik hier weer net zo tegenop kijk als anders. Maar nu zou ik het liefst mijn schoenen aantrekken en naar buiten rennen voor een intervaltraining en van het weekend, loop ik het liefst dertig kilometer. Maar dat doe ik niet, want ik heb meer dan drie hersencellen en ik weet dat nu als een bezetene kilometers maken niet de juiste weg richting Boston is.
Over elf dagen loop ik de halve marathon op Curaçao. Hier ga ik zeker weten geen PR neerzetten. Niet alleen omdat ik net twee marathons achter de rug heb, maar ook omdat het parcours best heftig schijnt te zijn en het klimaat (warm en vochtig) ook niet echt ideaal is. Dus die 1.37 laat ik lekker los en ik ben van plan net als in Disney gewoon lekker te gaan lopen. Dat beviel me toen wel. Heb ik ook alle tijd om weer een mooie vlog voor jullie te maken tijdens het lopen.
Ik ben sinds dit weekend ook weer te vinden op Nike+. Toen afgelopen zomer de App een update kreeg raakte ik meer dan de helft van mijn runs kwijt, meer dan 3000 kilometer. Echt een klein drama voor een cijfertjes-fan zoals ik. Maar ik heb ze eindelijk terug en daar ben ik meer dan blij mee. Las ook dat jullie mijn hardloopfoto’s met Nike+ tijden vaak motiverend vinden, dus dat wil ik ook weer met jullie gaan delen. Kunnen jullie meteen controleren dat ik niet volgende week weer 35 kilometer loop ;-).Twintig, dat is mijn max tot het einde van december.
Herkennen jullie mijn situatie? Dat wanneer je niet ‘mag’ lopen, je juist wíl lopen? Volgens mij ben ik hierin echt geen uitzondering, toch?
Liefs,
Annemerel
Je bent echt geen uitzondering! Als ik niet mag lopen, omdat ik hoest of mijn spier opspeelt dan wordt ik chagrijnig en super onrustig en MOET en ZAL ik lopen, wat dan helaas niet mag… succes!
Eindelijk na al die jaren herkenning haha! Nu postte ik al op je insta dat ik pas in de vierde week van je schema zit maar het is heerlijk om na een lange dag uni ff een half uurtje buiten te zijn en niet na te denken. Ik zou het liefst elke dag gaan maar ik weet van je boek dat dat zeker niet goed is haha. Dus ik blijf braaf binnen ;)
Ja heel erg herkenbaar en nu mag ik weer en is mijn motivatie al tijden weg..
En fijn dat je je kilometers terug hebt op Nike+.
Zo herkenbaar! Ik ben een aantal maanden geleden begonnen met hardlopen, helaas heb ik na 4 weken moeten stoppen omdat ik een blessure aan m’n scheenbeen kreeg. Gister heb ik het weer geprobeerd, maar na 10 minuten heb ik moeten stoppen omdat de pijn terugkwam. En ik baalde zo erg, want ik had me er zo op verheugd!
Dus ik snap je zeker. Maar joh ooit loop je onder de 4 uur in New York! En Boston ga je gewoon rocken joh.
Jup, hielspoor…. En allemaal vriendinnetjes die blessure vrij de ene na de ander 10k tussen de zaterdagboodschappen door lopen.. pffttt
Fijn dat je altijd zo eerlijk bent in je artikelen! Ik heb heel vaak dat wanneer ik eigenlijk nèt iets te ziek ben om te lopen, ik dan juist heel graag wil gaan. Twee weken geleden was ik echt niet lekker, toen ben ik wel gaan rennen en vervolgens lag ik een week plat :/
Ik ben zelf door de update ook heel veel runs verloren, hoe heb je ze uiteindelijk teruggekregen? :)
Ik vind je nike-foto’s altijd super inspirerend dus ik ben blij dat ze weer terug komen en idd niet te hard van stapel lopen. Dat kan niet goed gaan namelijk.
Auteur
Getweet, gebeld en gemaild met de Nike+ Klantenservice!
Domme vraag waarschijnlijk want ik loop niet hard. Maar waarom train je niet bijvoorbeeld om 50 km te lopen,
of 42,195 in 3,25? Dan weet je zeker dat het goedkomt bij een wedstrijd… Misschien ben ik te perfectionistisch maar als ik een wedstrijd zou hebben zou ik zeker willen weten dat ik beter voorbereid ben dan m’n doel.
Auteur
Ik was van plan in Chicago 3.25 te lopen dat is me helaas niet gelukt. 50 kilometer doe ik wel als ik al mijn doelen op de marathon behaald heb.
Hou op, schei uit…. Fikse blessure die maar niet geneest met als enige oorzaak inmiddels mijzelf omdat ik maar door blijf rennen. Als een bezetene.. ook dat nog. ?
Ik herken het zeker! Ik vind het zoooo moeilijk om niet te lopen, terwijl het soms gewoon ook wel even verstandig is. Ik heb dit jaar in ieder geval geleerd dat een volle week rust voor een run echt PR’tjes opwekt ;-) Dus die hou ik erin! Ik ben erg benieuwd naar Curacao. Dat lijkt mij echt vet, op zo’n plek lopen!
Leuke blog om te lezen! Nu rustig aan doen en straks weer keihard knallen! Heel veel succes volgende week op Curacao. En wanneer krijgen we meer te horen over die samenwerking met TUI? Ik ben best nieuwsgierig geworden, haha.
Na jouw Chicago en New York marathon verhalen was mijn eerste gedachte dat jij een heel vet mooi PR gaat neezetten in Boston. Weer een stad die begint met de letter B ;-)
Ik vind het juist gaaf dat je de spirit hebt en niet bent uitgeteld na twee marathons in een maand tijd.
Ga je voor Boston nog naar Oostenrijk, de hoogte in?
Auteur
Ooooh daar had ik nog helemaal niet aan gedacht, Boston met een B :P
Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, ligt ook een beetje aan de rest van mijn plannen voor die periode. Voor Rotterdam dacht ik ook de hoogte in te gaan, maar in combinatie met skiën was het toch iets te heftig ;-)