RUN BABY RUN: Nog even… en dan is het weer tijd voor discipline

 photo Recently Updated26.jpg

Naar buiten gaan is niet altijd makkelijk. Zeker als ik een of meerdere dag niet gelopen heb kan naar buiten gaan in mijn hoofd een heel groot ding worden. Ik wil het niet koud hebben, ik ben al zo moe. In mijn hoofd creëer ik regelmatig een soort angst om naar buiten te gaan, terwijl dat eigenlijk helemaal nergens op slaat. Want als het lopen niet lekker gaat, kan ik altijd omdraaien en weer naar huis gaan. Ik maak er in mijn hoofd iets veel groters van dan dat het in werkelijkheid is.

Afgelopen week heb ik het ook weer een paar keer gehad, dat ik op het punt sta om naar buiten te gaan maar dat ik mezelf letterlijk en figuurlijk niet over die drempel heen kan krijgen. En als ik dan uiteindelijk wel ga (omdat ratio het gelukkig vaak nog net wint) dan ben ik zo blij dat ik naar buiten ben gegaan.

Nee het gaat niet altijd even lekker. Soms loop ik met moeite zes kilometer en komt mijn pace niet eens in de buurt van mijn pace uit mijn ‘hoogtijdagen’, maar hé december was rustmaand en hier gaan we dus sowieso niet over piekeren. Die snelle kilometers komen in 2017 wel weer, als ik me echt ga focussen op mijn training. Wanneer ik weer ga trainen volgens een schema, in plaats van volgens mijn gevoel.

Of ik in Boston mijn Berlijn-PR uit de boeken ga lopen, ik zie het op dit moment nog niet gebeuren. Maar ik moet nog beginnen met trainen en Boston is pas over vier maanden. We zullen zien wat de komende maanden gaat brengen, ik ben in ieder geval super gemotiveerd om in januari weer echt volle bak te gaan. Voor mijn gevoel heb ik sinds augustus niet ‘echt’ meer getraind. In september kreeg ik allerlei kwaaltjes en zei ik mijn echte schema gedag. In oktober liep ik Chicago, tussen Chicago en New York hield ik vooral rust en na New York liep ik dan nog wel een halve marathon op Curaçao, echt trainen deed ik niet meer. Dus het wordt tijd voor weer een beetje discipline en daar heb ik zin in.

Liefs,
Annemerel

Delen:

8 Reacties

  1. december 14, 2016 / 17:14

    Iedere keer dat je buiten bent telt uiteindelijk toch :)

    Maar ik begrijp je gevoel, de onrust in je lichaam omdat je weet dat je binnenkort weer ergens voor mag gaan trainen. Nog eventjes geduld, over een paar weken mag je weer gaan knallen!

  2. december 14, 2016 / 17:34

    Even rust pakken of lekker op gevoel trainen kan juist ook goed zijn. Kan je er straks weer volop tegenaan ;) En die drempel kennen we allemaal (helaas) wel..

  3. december 14, 2016 / 21:35

    Herkenbaar en daarom ben ik weer begonnen met 06:00 opstaan en de dag beginnen met hardlopen. Als ik later op de dag moet hardlopen dan is de drempel te hoog.

  4. Ilse
    december 14, 2016 / 22:15

    Lijkt me inderdaad heerlijk om dan weer met een echt schema te lopen!

  5. Marie-Anne
    december 15, 2016 / 13:30

    Ik ben blij te lezen dat jij ook soms moeite hebt om naar buiten te gaan , dacht dat ik de enige was ?

  6. december 15, 2016 / 15:08

    Ik herken het wel heel erg, dat niet naar buiten gaan. Ik vind het met name irritant dat het al donker is als ik thuis kom van mijn werk. Dit motiveert niet om te hardlopen, waardoor ik vaak alleen op zaterdag of zondag hardloop.

  7. Valerie
    december 15, 2016 / 15:30

    Hi Annemerel!

    Ik ben nou eigenlijk wel erg benieuwd hoe je schema voor Boston er precies uit gaat zien. Train je dmv een bepaald schema of maak je deze zelf? En zo ja, wat is de reden dat je voor dat schema hebt gekozen en niet voor een ander? Ben ik eigenlijk wel erg benieuwd naar! Ik zou het heel leuk vinden als je je strategie met ons zou delen hoe je je training gaat aanpakken vanaf januari. Wellicht een idee voor een blog? :D

  8. december 19, 2016 / 09:31

    Heel herkenbaar dit! Als ik geen wedstrijd heb gepland, dan maakt het me niet zoveel uit wat ik doe. Maar staat die wedstrijd gepland, dan ga ik (voor mijn doen) als een malle!