Over deze trainingsweek kan ik ontzettend kort zijn, ik trok in een week tijd (van woensdag 4 januari tot en met dinsdag 10 januari) slechts één keer mijn hardloopschoenen aan. Maar goed, als je me een klein beetje kent weet je dat ik nooit kort van stof ben. Ook niet als ik slechts een keer mijn hardloopschoenen aan trok. Want daar was natuurlijk een reden voor.
Vorige week woensdag had ik eigenlijk een intervaltraining willen doen, maar ik had de dag ervoor tien kilometer gelopen en die voelde ik nog goed in mijn benen zitten. Daarnaast stond er ook genoeg op het programma om het excuus ‘geen tijd’ te gebruiken. Ik zou in Kitzbühel wel gaan lopen. Misschien geen intervaltraining, er werd veel sneeuw voorspeld en in gladde omstandigheden vind ik intervaltrainingen altijd een beetje tricky. Daarnaast vind ik het ook nooit fijn om intervaltrainingen te doen op plekken die ik niet zo goed ken, omdat ik dan niet weet waar ik naartoe moet en als ik snel loop is het redelijk essentieel dat ik weet waar ik loop.
Maar goed, om de een of andere reden liep ik in Kitzbühel ook niet. Ik kan wel honderd smoesjes bedenken waarom ik niet naar buiten ging. Hier volgt een greep uit het assortiment…
- Marloes – die normaal gesproken ook hardloopt – is al tijden geblesseerd en kon niet lopen.
- Ik vond het stom om mijn wekker om half zeven te zetten terwijl ik samen met Marloes in een kamer sliep en zij liever haar wekker om half acht had.
- Na het skiën was ik redelijk gebroken en stonden er andere dingen op het programma.
- Vrijdagavond dacht ik nog heel even om mijn wekker om zeven uur te zetten zodat ik toch een half uurtje kon lopen, maar toen zag ik dat ze -23 voorspelde voor dat tijdstip. Leek me niet heel gezond.
- Ik ben zaterdag gevallen toen ik op skischoenen door het dorp liep met ski’s in mijn nek. Ik was niet onder invloed van alcohol(!), ik ben gewoon onhandig en het was glad. Mijn knie is vrij dik en blauw geworden en kon ik zondagochtend niet goed bewegen.
- Ik had heel veel andere dingen te doen naast het (après)skiën zoals het editen van mijn vlogs, het beantwoorden van mails en online shopping bij de Bijenkorf.
- Ik was iedere dag van half tien tot half vijf onder de pannen op de pistes.
Als ik het nu zo opschrijf vind ik het eerlijk gezegd redelijk goede excuses, maar als ik echt gewild had, had ik op zondagochtend toch mijn wekker vroeg gezet en had ik dan een rondje hardgelopen. Maar ik vond het eigenlijk wel goed, zeker omdat ik van plan was om maandag twintig kilometer hard te lopen.
Maar maandag trok ik wederom mijn hardloopschoenen niet aan. Toen om zes uur ’s ochtends mijn wekker ging had ik het gevoel dat er een vrachtwagen over me heen was gereden. Ik dacht nog, weet je ik ga even mijn bed uit, even naar het toilet, kopje koffie, dan gaat het vanzelf wel beter. Maar het hielp niet. Toen ben ik weer mijn bed in gedoken en heb ik tot half negen geslapen. Daarna had ik geen tijd meer om te gaan lopen omdat ik nog een blog moest schrijven en een vlog moest editen en om elf uur in de auto richting Amsterdam moest zitten voor een evenement. Toen ik om half zes thuis kwam had ik migraine-achtige hoofdpijn en ben ik mijn bed ingedoken.
Bijna… BIJNA heb ik het gepresteerd om een hele week niet te lopen, want ook dinsdag zag het er even naar uit dat de hardloopschoenen niet aangeraakt zou worden. Ik werd weer verrot wakker. Hoofdpijn, last van mijn nek en schouders, keelpijn. Niet echt de conditie waarin je even twintig kilometer hard gaat lopen. Het regende buiten, het was donker en ik besloot me toch nog maar een keer om te draaien. Stiekem wel een klein beetje moedeloos van mezelf en mijn lichaam dat op dit moment verre van fit is.
Maar toen ik rond een uurtje of twee in de auto zat vanuit Monster naar Den Haag begon het toch een klein beetje te kriebelen. Ik had nog steeds last van mijn nek en schouder en ook de keelpijn was helaas onverminderd aanwezig, maar het zonnetje scheen en ik reed langs het duinpad waar ik normaal gesproken altijd mijn lange duurlopen doe. Ik had een klein beetje een nu of nooit gevoel. Dus toen ik thuis kwam deed ik wat hoognodige werkdingetjes en hees mezelf vervolgens in loopkleding. Toch maar die twintig kilometer proberen aan te tikken. Ik was er niet heel erg gerust op dus nam mijn OV-chipkaart voor de zekerheid ook maar mee.
Hoe het ging? Nou niet echt fantastisch. Ik liep voor het eerst in lange tijd zonder horloge en Nike+ App. Of nou ja ik liep wel met de App, maar ik had mijn oortjes in mijn iPod Shuffle zitten en hoorde de mevrouw van Nike dus niet iedere kilometer een update geven. Aan de ene kant wel fijn, want dan loop je dus echt op gevoel, maar aan de andere kant weet je dus ook helemaal niet hoe goed (of slecht) je bezig bent. Halverwege heb ik een broodnodige pauze van tien minuten moeten nemen omdat ik geen lucht kreeg (ik had zo’n zwaar gevoel op mijn borst waardoor ik het gevoel had dat ik door een heel dun rietje ademde), gelukkig had ik op de terugweg meewind en heb ik de twintig kilometer toch nog zonder kleerscheuren af kunnen maken.
Moet toegeven dat toen ik op twaalf kilometer werd ingehaald door de bus, ik wel heel even dacht… shit, daar had ik eigenlijk wel in willen zitten. Maar hé, ik heb het gehaald.
Nu is het zaak om uit te vinden waarom ik me de laatste maanden zo ontzettend sloom en niet-fit voel. Niet alleen met hardlopen. Misschien toch maar even bloedprikken, maar ik heb daar zo’n onredelijk grote angst voor dat ik dit waarschijnlijk net zo lang uitstel totdat het een paar weken voor Boston is. OF, het gevoel gaat gewoon vanzelf weg met genoeg slaap en gezond eten. Laten we daar gewoon op hopen. En dat het me ook lukt om genoeg te slapen en gezond te eten. Dat wordt ook nog wel een uitdaging, zeker komende week in Oostenrijk.
Liefs,
Annemerel
P.S. ik zei toch dat ik niet kort van stof zou zijn, 1070 woorden, 1072 nu, 1074 nu…
Let goed op jezelf annemerel. Heb ik niet gedaan en zit nu behoorlijk in de lappenmand. Succes met je road to Boston! Vind je trainingen naar een marathon altijd leuk om te volgen.
Auteur
Wat naar om te horen, wat heb je?
Hoi Annemerel,
Na bijna al je vlogs gekeken te hebben ook maar eens je blogs gaan lezen.
Je hebt me enorm geïnspireerd om weer lekker te gaan lopen en weer gezond (met af en toe een oreo koekje tussendoor) te gaan leven.
Bedankt hiervoor en ik blijf je zeker volgen!
Groetjes Jeffrey
Auteur
Wat leuk om te horen! Dankjewel :)
Ik zou toch maar even gaan prikken/de huisarts vragen als ik jou was. Als het simpel op te lossen is is het fijner om het zo snel mogelijk te weten, toch? En als het niet zo simpel is, dan wil je het liever ook zo snel mogelijk weer opgelost hebben, zodat je je compleet op Boston kunt focussen!
You can do it! En je moet maar zo denken; het levert mooie beelden op voor je vlog ;-)
Teruglezend klinkt dit heel belerend, oeps! Bedoelde het juist heel erg om je te motiveren ;-) Kan me voorstellen dat je er echt geen zin in hebt hoor!!
Volg je avonturen (en vlogs) met superveel plezier btw!!
Slik je al vitamine D? Je hebt al snel een vitamine D tekort en dit geeft vaak vermoeidheidsklachten. Het is onschuldig om vitamine D (en C) te slikken. Vitamine B12 tekort zou ook kunnen, maar zou ik wel even laten prikken, hoewel ik zelf een multivitamine en extra vitamine c en d (die was bij mij echt heel laag) slik
Ik denk dat een weekje rust op zijn tijd helemaal geen kwaad kan, zeker als je jezelf op allerlei andere manieren vermoeit! Liever een beetje ondertraind dan overtraind! En je loopt stiekem ook al voor, ik heb nog geen lange duurloop langer dan 18km gedaan joh ;) (oke, als de halve van Egmond meetelt wel maar die liep ik wel iets harder dan duurlooptempo)
Van heeeeel veel dingen doen zonder pauze, worden we vermoeid en voelen we ons sloom, vooral in de wintermaanden. Twee marathons in twee weken,halfmarathonnetje toen, reisjes hier en daar, dagelijks vloggen en bloggen, afspraken, en tussendoor onverminderd trainen,allemaal superleuk, maar daar kan je dus moe van worden. Ik zou proberen om voldoende rust in te lassen, Lekker en gezond te eten, een paar dingen te doen die niet prestatiegericht zijn of “moeten”, maar die leuk zijn, en kijken hoe je je dan voelt!! Het komt vast goed.
Auteur
Haha nu klink ik wel heel erg druk… het was twee marathons in een maand tijd ;-) en ik heb sinds september eigenlijk niet meer echt (kunnen) trainen. Maar ik denk dat rust inderdaad wel heel belangrijk is… ook al slaap ik vrijwel iedere nacht minstens acht uur.
Goed om jezelf denken en misschien toch maar even naar de dokter toe. En een weekje rust is ook niet verkeerd.
Oh no! Mijn ultieme motivator (namelijk jij) heeft ook last van een winterdipje. Hoop dat je je gauw beter voelt. Superknap dat je alsnog die 20km hebt gedaan, je bent mijn voorbeeld, ik ga morgen weer! :)
Hee Annemerel! Ik heb vorig jaar een halfjaar lang met ontzettende vermoeidheid gelopen, waar ik vooral last van had met hardlopen. Ik dacht dat mijn conditie slecht was geworden door 3 maanden blessure, maar het bleek dat ik een erg ijzer tekort had. Ik ben vegetarier, en ondanks dat ik goed op mijn voeding let kan het dus wel eens mis gaan. Ik kreeg ijzertabletten en na 2 weken liep ik sneller en fijner dan ik ooit had gedaan :)
Lang verhaal kort: ga bloedprikken! Ik had het maanden eerder moeten doen maar was te bang, terwijl het echt niks voorstelt (het is in 20 seconden gedaan).
Auteur
Thanks voor de tip!