DIARY: #02

Tijd voor mijn tweede diary! Moet nog steeds weer wennen aan het maken van foto’s met mijn iPhone. Tot twee maanden geleden deed ik niet anders, maar toen ik net mijn foto roll opende op mijn iPhone zag ik bedroevend weinig foto’s staan.

Goedemorgen, het is maandag en ik begin mijn week goed met een havermout ontbijtje met amandelmelk en banaan. Tijd om weer even een pas op de plaats te maken na alle warme chocolademelk van afgelopen weekend in Kitzbühel.

Op aanraden van mijn zusje probeer ik nu net iets meer werk van mijn ogen te maken dan voorheen (ik deed altijd gewoon een kleur op mijn ooglid, YDK van Urban Decay). Nu zitten er maar liefst vijf kleuren op. Het is nog niet zo mooi als wanneer Roos het doet, maar hé, die heeft het vast ook moeten leren. En vooral het ‘geduld’ gedeelte is nog een beetje een issue.

’s Middags heb ik een lunch ter ere van het nieuwe boek van Jet van Nieuwkerk. Ze heeft een heel mooi gezelschap vrouwen uitgenodigd, waaronder Sanny Verhoeven van Sanny zoekt Geluk. Zo leuk om haar eindelijk eens in het echt te zien.

De lunch is ook heerlijk. Jet’s beste vriendin heeft de hele ochtend in de keuken gestaan om recepten uit het nieuwe boek van Jet (Tips van Jet) te bereiden. Zo lief. En lekker dus.

Dinsdagochtend. Tijd om een foto te maken bij mijn nieuwe Tune Tuesday blog. Iedere keer weer een uitdaging om iets nieuws te bedenken. Het is niet echt een fotografisch hoogstandje, deze selfie, maar hij laat wel mooi mijn nieuwe sweater van Maje zien.

Als ik druk ben met mijn to-do-lijst vergeet ik wel eens dat er reacties op mijn blog binnenkomen. Maar ik vind het juist zo leuk om ze allemaal te lezen (en goed te keuren), echt een puntje voor 2017 hoor, om hier beter op te letten.

Ik was het eigenlijk niet van plan (voelde me niet tip top fit in orde) maar het zonnetje scheen en ik ben dinsdagmiddag toch maar naar buiten gegaan om aan mijn lange duurloop (20 kilometer) te beginnen. Het was redelijk zwaar omdat ik het gevoel had dat ik moest ademhalen door een rietje. Niet heel fijn.

Maar kijk dit uitzicht… wonen aan zee is echt een voorrecht.

Half vier, de zon gaat alweer bijna onder.

Die tong was niet bedoeld voor de zonsondergang maar mijn slechte conditie.

BIJNA klaar met mijn To-Do-List, een week voor een vakantie ben ik altijd extra gemotiveerd om productief en gestructureerd te werken, zodat ik op vakantie iets minder zorgen heb.

Dit is mijn…. DONE! Gezicht.

Om een voor mij nog onverklaarbare reden heb ik woensdag geen foto’s gemaakt. Wat heb ik gedaan? Taart gegeten, gewerkt, gelezen, boodschappen gedaan, in de keuken gestaan. Dat soort dingen. Donderdag wist ik de weg naar mijn iPhone camera gelukkig wel te vinden. Hier was ik bezig met het editen van mijn vlog van de dag ervoor.

Mijn geurkaars is op aan het raken en de laatste keer dat hij bijna op was spatte hij in een keer uit elkaar. Gevolg: overal glas en kaarsvet. De vlek is nooit uit mijn tafel gegaan. Daarom bewaar ik de kaars nu even in een waxinelichtjes houder en zet ik die weer op een bordje. Hopelijk blijft mijn tafel dit keer een klein drama bespaard. Ik kan hem natuurlijk ook gewoon niet meer aansteken om drama’s te voorkomen, maar die kaarsen zijn dus 55 euro en ik vind het zonde om hem dan niet helemaal op te maken. Maar goed, kaarsvet op je mooie tafel is ook zonde. Dus ja.

Mijn broertje heeft een blog geschreven en ik denk dat dit een hint is dat ik deze deel via Twitter (omdat ik net iets meer volgers heb dan hij) maar als ik deze conversatie op Twitter zet wordt hij erg verdrietig (of in ieder geval; doet hij alsof hij heel verdrietig is) want hij wilde alleen maar laten zien wat hij geschreven had en hij hoopte dat ik trots op hem zou zijn. Nou dat ben ik hoor, het was bijna een scriptie. Als je benieuwd bent, hier kun je hem lezen. Gaat over Formule 1 trouwens.

Dit was mijn culinaire hoogstandje dat ik donderdagavond voor mezelf gemaakt heb. Het is een aziatische risotto met edamame, courgette, koriander en sereh. Recept komt morgen online.

Vrijdag, een dag met heel veel stress, eigenlijk om helemaal niets. Heb je wel eens. Als je mijn vlog gezien hebt weet je waar ik het over heb. Op het laatste moment moest ik nog allerlei dingen doen en ook al was het geen wereldramp als ik al die klusjes niet af had, ik wilde toch alles doen voordat ik naar Oostenrijk vertrok. Helaas is het niet helemaal gelukt, maar hé. Zoals ik al zei, niet het einde van de wereld. De avond spendeerde ik bij mijn ouders, waar mijn moeder en zusje heerlijk onderuit gezakt op de bank/stoel zaten met hun iPhone, terwijl ik mijn vlog aan het editen was aan de keukentafel.

Zaterdag was DE dag dat ik samen met mijn vader in mijn (volgeladen) auto stapte richting Oostenrijk. Ik ga voor het eerst samen met mijn vader op vakantie. We hadden van te voren een beetje onenigheid over wie er ging rijden, mijn vader wilde rijden, maar ik wilde ook rijden. Want hé, MIJN auto. Mijn vaders weerwoord was dat ‘ie zich anders ging vervelen. Ik vond het geen heel goed weerwoord, maar besloot hem toch maar achter het stuur te laten, zag het al gebeuren dat ik dan de hele reis een mee-rijder naast me zou hebben die continu zou zeggen dat ik op dingen moet letten. Om de lieve vrede te bewaren heb ik dus maar op de bijrijdersstoel plaats genomen en de baan van chef muziek op me genomen. Was een prima deal. Hier waren we ongeveer halverwege en hadden we net koffie gedronken bij Starbucks.

Zondagochtend, wakker geworden in Hotel Maximiliaan in Serfaus. Helaas heeft mijn vlog vannacht slechts 3% geupload. Not good. Receptie belde technische dienst, maar die wisten het ook niet en degene die het internet in het hotel heeft aangelegd (wat verder overigens uitstekend werkt!) was helaas op zondag niet te bereiken. Nou ja, so be it, nog een keer proberen en daarna lekker naar boven, skiën.

Het is zo koud! Gelukkig kun je je tegen kou kleden en kan ik warme chocolademelk met slagroom drinken als ik het koud heb (ook als ik het niet koud heb trouwens), dus mij hoor je niet klagen. Ik draag trouwens een nieuw skipak van The North Face dat ik van The North Face heb opgestuurd gekregen. Heel blij mee, want het is echt een heerlijk warm en comfortabel pak.

De zon begint langzaam door te komen maar het wordt er niet warmer op helaas. Oh nee ik zei net nog dat ik niet klaagde. Het was ook geen klaagzang, meer een constatering.

Lunch! Een van de allerlekkerste kaiserschmarrn ooit gegeten. Ze hebben het receptuur in de Masnerhutte volgens mij een betje aangepast.

En met deze blik op de bergen sluit ik deze diary af. Ik sta op het punt om samen met mijn vader naar het galadiner van het hotel te gaan. Mijn vader en ik hadden allebei geen idee dat er zo’n avond zou zijn en we hadden er allebei dan ook niet op gerekend. Ik had zelfs voor het eerst GEEN jurkjes meegenomen, alleen maar dikke truien en spijkerbroeken, omdat het toch -20 zou worden. Nu is het in dit hotel alles behalve -20 (hallo verwarming op 28 graden!), maar goed. Ik ben vanmiddag (ik schrijf dit op zondagavond) op zoek geweest naar iets dat ik aan zou kunnen trekken dat er iets netter uit ziet dan een dikke comfortabele Nike sweater. Uiteindelijk heb ik voor een simpele zwarte top gekozen, die ik draag met een grijze skinny jeans en zwarte Nikes. Had weinig zin om ook nog nette schoenen te kopen, dus een jurkje viel sowieso af. Wat ik hier van geleerd heb? Light packing is voor sukkels en ik ga de volgende keer gewoon weer lekker overal op voorbereid zijn.

TOT VOLGENDE WEEK ! XXX

Liefs,
Annemerel