DIARY: SERFAUS 2017 (part II)

Gisteren hebben jullie het eerste deel van mijn fotoverslag vanuit Serfaus kunnen lezen en bekijken. Vandaag het tweede gedeelte. Waarin vooral de zon een hoofdrol speelt, maar waarin het nog steeds stervenskoud is. Maar ik klaag niet.

Het is woensdag en vandaag beloven ze ons Kaiser Wetter. Dat houdt in: strakblauwe luchten. Als we om negen uur in de lift zitten zweven er nog wat wolkjes boven het dal, maar we hebben er vertrouwen in dat we daar weinig last van zullen hebben.

En ons vertrouwen wordt absoluut niet beschaamd. Dit is een half uur later, als we bovenaan de Lazid in Serfaus staan. Die zon, kijk hem schijnen. Er zijn weinig plekken waar je de zon mooier kunt zien schijnen dan in de met sneeuw bedekte bergen. Laat je niet foppen, het is nog steeds koud. Gelukkig weet ik inmiddels steeds beter hoe ik me tegen die kou kan weren. Vandaag draag ik bijvoorbeeld twee paar sokken, omdat mijn tenen het niet eens zijn met de temperatuur. Mijn nieuwe (veel te dure en helemaal niet zo mooie) handschoenen gaan een stuk sneller aan en uit dan mijn oude en zijn ook een stuk warmer (dat snel aan en uit is nodig, omdat ik vaak mijn handschoenen uit moet doen voor het filmen en fotograferen) en verder weet ik de capuchon van mijn thermo ook goed te vinden.

Kijk nou hoe strak blauw de lucht is, zo donker zie je hem niet vaak. Ik denk dat dit nu mijn favoriete kleur is. Overigens is het super rustig in het skigebied, als je het vergelijkt met de krokusvakantie. Als je in de gelegenheid bent kan ik je half januari zeker aanbevelen om op wintersport te gaan. Skipassen zijn goedkoper, verblijf is goedkoper en bij liften hoef je amper te wachten. Oh en de sneeuw is ook heel goed (wat eind maart vaak niet meer het geval is, maar ja dan hoef je vaak geen handschoenen van 120 euro te kopen omdat je vingers er anders afvriezen).

Het mooiste uitzicht van het skigebied heb je bovenaan de Pezid, op zo’n 2750 meter hoogte. De bergen die je in de verte ziet staan in Italië. Mooi toch? Als ik mijn camera iets meer naar rechts had gedraaid, had ik Zwitserland kunnen fotograferen. Maar dat heb ik dus niet gedaan.

Had ik jullie al verteld dat de lucht echt STRAK blauw was vandaag en dat de zon SUPER groot en fel was. We zitten hier natuurlijk ook op 2800 meter hoogte, dus we zijn ook bijna drie kilometer dichter bij de zon. Dat scheelt vast een heleboel.

Omdat we iedere avond in het hotel een luxe vijfgangenmenu krijgen voorgeschoteld ‘moeten’ we bij de lunch iedere dag dingen eten die we anders ’s avonds zouden eten. Ik eet goulashsoep, pizza, schnitzel, curryworst, Tiroler Gröstl en natuurlijk… kaiserschmarrn. Hoewel dat laatste wel echt een lunchgerecht is, vind ik. We zitten nu bij de Masnerhutte, op 2450 meter, maar doordat we volledig uit de wind zitten is het niet te koud om buiten te eten. Alhoewel, als je niet snel eet is je eten al koud voordat je goed en wel de eerste drie happen genomen hebt. Dat is met kaiserschmarrn geen probleem (0ok lekker als het koud is), maar met frietjes en soep wel.

Op links ons hotel, in het midden de bergen waar we overdag skiën. Bovenin de blauwe lucht waar we zo van genoten hebben. Op rechts het gebouw dat mijn vader in zijn dromen vorige week gekocht heeft. Ik zeg laat het niet bij die droom pap, DOEN! Dan kan ik er hoogtestages organiseren.

Dit lijkt wel een foto uit een reisgids, al zeg ik het zelf. Hier zie de kerk met op de voorgrond een stationnetje van de metro die onder Serfaus rijdt. Omdat onze ski’s onder de lift staan maken we hier eigenlijk niet echt gebruik van. Wandelen door het dorp is namelijk veel leuker om te doen.

Aan alles komt een eind. Helaas ook aan deze super fijne week in Serfaus met mijn vader. Van te voren had ik eigenlijk niet verwacht dat ik het zo gezellig zou hebben met mijn vader. Natuurlijk vind ik hem sowieso al de liefste en kan ik me geen betere vader wensen, maar acht dagen is lang en zouden we op een gegeven moment niet uitgepraat raken? Zou hij mij en mijn eeuwige foto’s en video’s niet super irritant gaan vinden? Nou, voor zover ik weet was dat niet het geval. Tot het laatst hebben we keihard gelachen en ging mijn vader zonder probleem op de vlog en hoefde ik niet heel erg te smeken om foto’s.

Het was een fantastische week. Met dank aan mijn lieve vader, mijn moeder die mijn vader een weekje aan me uitleende, TUI voor de hele fijne reis en de lieve mensen van ons Hotel Maximilian. Bij deze mijn bedankje aan hen. Oh en aan jullie natuurlijk, omdat jullie acht wintersportvideo’s, achttien Instagramvideo’s en twee blogposts over het onderwerp hebben doorstaan. Applausje voor jezelf.

Liefs,
Annemerel

De foto’s zijn gemaakt door mijn vader (Sony RX100 Mark 3) en door mij (Canon G7x Mark 2).