DIARY: #4

Na een week lang witte bergen was het eindelijk weer eens tijd voor een ‘normaal’ weekje. Eigenlijk mijn eerste echte ‘normale’ week van 2017. Veel weg zijn is hartstikke leuk, maar een weekje thuis zijn, dat was precies dat ik nodig had.

Je zou denken, op de dag dat je een diary maakt word je er extra vaak aan herinnerd dat je foto’s moet maken voor de volgende diary. Geldt niet voor mij. Dit is de enige foto die ik maandag maakte en ik kan me eerlijk gezegd de aanleiding niet meer herinneren. Mijn wenkbrauw zit hier wel mooi trouwens, als je dat van jezelf mag zeggen. Ik besteedde mijn maandag met het bijwerken van allerlei zaken die ik tijdens mijn wintersport had laten versloppen en een missie om de hardeschijf van mijn MacBook uit te breiden, die missie is helaas niet gelukt.

Dinsdag word ik wakker van een app’je van mijn vader, die doordeweeks iedere ochtend voor dag en dauw in de trein richting zijn werk zit (respect voor hem en ieder die hetzelfde doet). Surprise, mijn artikel met Sanny Verhoeven is voorpagina nieuws. Zo leuk. Vorige week ook al, toen stond Jet op de voorpagina van Metro.

Het zonnetje schijnt en het is tijd om mijn benen los te gooien na de 20 kilometer van afgelopen weekend. Helaas blijkt het toch nog best glad te zijn op straat en het wordt – voor mijn eigen veiligheid – dan ook een rondje hardlopen en wandelen. Glijden vind ik prima, met schaatsen of ski’s onder mijn voeten, op hardloopschoenen vind ik het verschrikkelijk. Het zonnetje zorgt er voor dat ik toch ontzettend geniet van deze walk-run.

Mijn moeder en ik willen heel graag naar La La Land, maar het enige tijdstip dat we allebei kunnen (en de film draait) deze week, is om kwart over een op vrijdagmiddag. Nou ja, so be it. Dan maar naar de matinee.

Ik lunchte met vriendinnetje Tessa in de stad en kwam per ongeluk langs de Bijenkorf. Ik werd er aan herinnerd dat ik al mijn witte shirts lichtblauw had gemaakt dankzij een donkergrijze joggingbroek en het volgende moment had ik twee nieuwe witte shirts gekocht. Zo gaan die dingen.

Deze noodles zijn niet mijn gezondste maaltje, maar de smaak is echt fantastisch. En ik hou gewoon van de structuur van Udon Noodles. Als je ooit met mij bij Dim Daily of Wagamama bent geweest dan weet je dat ik altijd voor Udon Noodles kies. Dit is al dag twee dat ik dit eet en de volgende ochtend zie ik tot mijn schrik dat ik 1,3 kilo ben aangekomen. Grootste gedeelte zal vast vocht zijn, maar toch, dat getal is niet leuk.

Woensdag heb ik een administratieochtend bij mijn moeder, ik breng een bezoekje aan mijn fysio en ik heb een afspraak bij TUI om het programma voor de New York Marathon samen te stellen en om een hotel en vlucht uit te kiezen. We zijn er bijna helemaal uit, dus verwacht snel een update van mijn kant waarbij het pakket te boeken is.

Dit recept was ook zo lekker. Het is wontonsoep met vleesballetjes.

Donderdag deed ik iets dat ik al veel eerder had moeten doen, ik ging naar de atletiekbaan op de Laan van Poot in Den Haag. Hier mag je dus gratis gebruik van maken. Ik was er helemaal alleen op donderdagmiddag, super fijn. Donderdag heb ik alleen maar een beetje verkend, maar deze week wil ik hier een echte intervaltraining gaan doen. Heel benieuwd hoe het me gaat bevallen en hoe mijn lichaam hier op gaat reageren.

Ik maakte weer een recept (morgen op mijn blog) en ik heb twee porties gemaakt. Helaas is mijn tweede portie niet veel soeps meer aangezien ik vanavond niet kon stoppen met eten. Het was wel erg lekker.

Oh shit hier moet ik eigenlijk helemaal geen reclame voor maken, want jullie moeten mijn arrangement boeken (niet omdat ik daar geld aan verdien (!) maar omdat ik het leuk vind als jullie met mij mee gaan), maar op de website van TUI Sports staan de New York City Marathon arrangementen online. Van deze foto krijg ik meteen zoveel zin in november. Ook al is het een bitterzoet gevoel, met Trump als president en de ontwikkelingen van de afgelopen anderhalve week heb ik toch wel gemengde gevoelens.

Vrijdagmiddag lunch ik met mijn moeder bij SLA. Het is haar SLA-ontgroening en we gaan allebei voor een lekker soepje. Ik kies voor een Indiaans soepje en mijn moeder gaat voor een pompoenkokos soepje. Allebei lekker, maar als ik moet kiezen ga ik toch voor mijn eigen soepje. Gelukkig.

Zie je die tweede laptop daar op die tafel staan, daar moet ik afstand van houden want anders koop ik hem en dat mag ik van mezelf pas op het moment dat ik mijn huidige MacBook Pro verkocht heb. En dan niet voor een appel en ei zoals ze bij Apple probeerden (465 euro voor een twee jaar oude MacBook Pro die in perfecte staat is, is niet OK).

Het is borreltijd en het is vrijdag, ik moet nog een paar dingen op mijn MacBook doen, maar ik vind het wel tijd voor een glas Aperol Spritz.

Zaterdag loop ik mijn lange duurloop van vijfentwintig kilometer. Mijn achterwerk begon ik na zon achttien kilometer wel ontzettend te voelen, dat maakte de laatste zeven kilometer redelijk zwaar, maar hé, I made it. Aan het eind van deze week loop ik nog een keer 25 kilometer en daarna wil ik overgaan op 27,5 kilometer.

Ik had allerlei spannende plannen voor zaterdagavond maar uiteindelijk lig ik onder een dekentje op de bank en heb ik zelfs geen energie om een film te kijken. Wat 25 kilometer hardlopen met een mens kan doen.

Zondag liep ik een rondje van zes kilometer om te herstellen van de duurloop van de dag ervoor. Het was een niet heel veel zeggend rondje, maar dat zijn mijn herstelrondjes eigenlijk nooit.

YES! Ik was de oplader van mijn iPod Shuffle kwijt en de batterij begon op te raken, gelukkig vond ik online opladers voor 2,95. Ik hou van mijn iPod Shuffle tijdens het hardlopen.

’s Middags reed ik even naar Zoetermeer. Mijn broertje ging karten en had het heel leuk gevonden als ik meedeed. Ik had er niet heel veel zin in en ik heb best wel wat last van mijn rug en schouders dus het leek me sowieso niet zo verstandig. Om het goed te maken kwam ik wel even langs (zodat hij mijn GoPro kon lenen, haha, volgens mij was dat de belangrijkste reden waarom ik erbij moest zijn… die GoPro).

Daarna reed ik door naar Den Haag voor koffie en taart met Carlissa. Carlissa werd gisteren 28  en dat moest gevierd worden.

Wie herkent dit plaatje? Het is uit de Nike+ App. Die App loopt dus echt dagelijks vast bij mij, ook tijdens het hardlopen. Zo irritant! Ik ben niet de enige met problemen, volgens mij heeft de App inmiddels nog maar 1 ster in de App Store, maar goed ik blijf erin geloven dat de App zichzelf zal herpakken en dat het ooit weer echt goed gaat komen.

Ik sluit de dag en week af bij mijn ouders, waar ik eet en ’s avonds het nieuws kijk. Ik word zo misselijk van alles dat op dit moment gaande is in de wereld. Ik wist dat Trump een rare was en ik wist dat het ontzettend slecht nieuws betekende toen hij op 8 november tot de 45ste president van de Verenigde Staten verkozen werd, maar dit overtreft zelfs mijn meest negatieve gedachten. Ik hoop dat wij Nederlanders hier de komende 6,5 week heel veel van leren en op 15 maart met ons verstand naar de stembus gaan (en ook daadwerkelijk GAAN!!!).

Liefs,
Annemerel