DIARY: #12

Mijn eerste taper-week voor Boston, inclusief hormoon-ellende, het eerste interview voor mijn boek en heel veel selfies.

Goedemorgen, maandagmorgen, ziet dit ontbijtje er niet heerlijk uit. Aardbeitjes, banaan-spelt pancakes (kant-en-klaar van de AH)… heerlijk.

Mijn haar heeft het op deze foto onwijs naar zijn zin. Ik ben maandagochtend samen met mijn moeder naar de duinen gegaan om foto’s en drone beelden te maken. Het was er prachtig weer voor.

Tijd voor een snelle selfie. Mijn shirt matcht wel mooi met de sjaal van mijn moeder. Volgens mij is dit trouwens mijn sjaal? Mam… is die sjaal niet van mij? Of hebben we dezelfde? Of ben ik gewoon in de war.

’s Avonds bekijk ik de een na laatste aflevering van Big Little Lies, een van mijn favoriete series van 2017. 2017 heeft trouwens al aardig wat goede series voortgebracht. Big Little Lies, Riverdale, 13 Reasons Why. Ik heb een tijdje vrij weinig series gekeken, maar de afgelopen drie maanden juist weer redelijk veel. Jammer dat Big Little Lies en 13 Reasons Why op zichzelf staande seizoenen zijn en dat er eigenlijk geen hoop is op een vervolg. Maar hé, beter dan Pretty Little Liars waar we straks bijna 200 afleveringen van gezien hebben voordat we eindelijk weten wie A is.

Dinsdag word ik een klein beetje gek van mezelf dus besluit ik mijn kantoor in te pakken en richting de stad te gaan, om daar kantoor te gaan houden. Ik zit bij Starbucks, SLA en maak ook een korte tussenstop bij Het Kroket Loket, de eerste krokettenwinkel van Nederland. Echt een aanrader als je in Den Haag bent.

Tussendoor heb ik stiekem ook nog een kleine bikini-jacht gehad, maar zonder resultaat. Het is nog te vroeg in het seizoen denk ik. Anyway, ik kwam er achter dat ik nog een nieuwe bikini in mijn kast had liggen van Zoë Karssen die ik van de winter in een sample sale gekocht heb. Moest even passen of ‘ie eigenlijk wel leuk stond. Zie je de tanlines van mijn hardloopbroekje op mijn bovenbenen zitten?

Woensdag heb ik het aller eerste interview voor mijn boek, in Hilversum bij Susan Krumins (voorheen Kuijken). Het is een super leuk en gezellig gesprek. Had mijn interviews niet beter kunnen beginnen. Thanks Susan.

Als ik ’s avonds naar mijn ouders rijd is daar net mijn ‘Runner’s Paspoort’ voor de Boston Marathon gearriveerd. Nu is het zaak om deze niet kwijt te raken en absoluut niet vergeten mee te nemen naar Boston. Dit heb ik namelijk nodig om mijn startbewijs op te halen over twee weken. Vandaag is de marathon trouwens precies over twee weken. Tijd gaat ineens zo hard.

Donderdag probeer ik een snelle training te lopen, maar het gaat niet zo lekker. Ik krijg mijn hartslag niet omhoog (hij blijft hangen op de 158) terwijl mijn maximale hartslag rond de 190 ligt en mijn omslagpunt op de 174 zit, daar zit ik dus nog lang niet in de buurt. Ik heb het idee dat de nuvaring ook hier de oorzaak van is. Mijn benen zitten vol met vocht en vollen verzuurd aan, terwijl ik maandag voor het laatst gelopen heb, tien kilometer. Slaat helemaal nergens op dus.

Na het lopen spendeer ik de middag achter mijn keukentafel met mijn MacBook en mijn to-do-list. Ik maak onder andere deze zeer inspirerende selfie.

Hoe cool! Victoria Beckham heeft niet alleen een hele leuke video opgenomen met James Corden, ze heeft ook een shoot met Vogue NL in LA. Zou ze binnenkort op de cover staan? Zou ik heel erg vet vinden.

De iPhone 7+ heeft met de nieuwste iOS update een nieuw camerafunctie, ik kan nu foto’s maken waarbij de achtergrond wazig is. Ik heb mijn iPhone nu pas geüpdatet en was hier dus niet van op de hoogte. Maar hoe gaaf ziet dit er uit. Mooiste is dat hij naast de foto met de wazige achtergrond ook een normale foto maakt, zodat je later altijd nog kunt kiezen welke je daadwerkelijk gaat gebruiken.

Beste 1 april grap van 2017 (beter gezegd: de enige waar ik keihard ben ingetrapt); Gigi Hadid en haar nieuwe korte kapsel. Ik heb echt goed gekeken en ik dacht echt dat dit echt was, aangezien de haarlijn er vrij natuurlijk uit ziet. Maar het was een grap. Baal stiekem wel een klein beetje dat ik hier in gestonken ben want ik was nog zo op mijn hoeden.

Een dag later, op 2 april, was ik iets minder goed op mijn hoeden. Ik zag een artikel van Runnersworld.de op mijn timeline op Facebook waarin werd gesproken over een marathonloper die in Belgrado tijdens de marathon de twee-uur-grens was ondergedoken. Ik dacht nog, huh, waarom lees ik dit nu alleen hier? Dat was toch brekend nieuws geweest, dan had ik toch zeker wel een pushbericht gehad. Het heeft een paar minuten geduurd voordat ik doorhad dat het een bericht was dat op 1 april geplaatst was. Zo suf.

Deze foto vond ik zaterdagmiddag op mijn camera, toen ik mijn vlog aan het editen was. Heeft Marloes een dag eerder stiekem gemaakt toen ik met mijn drone aan het spelen was.

Zondagochtend half acht, tijd voor een nieuwe dag, tijd om mijn vlog te editen. Ik wil samen met mijn vader gaan hardlopen maar weet niet precies hoe laat hij wakker wordt en hoe laat hij wil lopen, dus neem ik het zekere voor het onzekere en zorg ik dat ik in ieder geval om half negen klaar ben om weg te gaan.

De eerste twaalf kilometer van de twintig kilometer die ik samen met mijn vader liep waren heerlijk, daarna kreeg ik buikpijn. Na veertien kilometer was het zo pijnlijk dat ik alleen nog maar naar de voeten van mijn vader kon kijken, gehypnotiseerd liep ik achter hem aan te hobbelen. Totdat ik achttien kilometer gelopen had en ik fysiek niet meer in staat was om door te lopen en mijn billen bij elkaar te houden. De laatste twee kilometer ben ik naar huis geschuifeld en heb ik mijn vader moeten laten gaan.

Ik dacht, nou dan ga ik naar het toilet en dan is het klaar, maar dat was helaas niet het geval. Van half twaalf tot zes had ik ongeveer ieder kwartier een date met het toilet. Mijn darmen waren echt compleet van het pad. Menstrueren en hardlopen gaat blijkbaar niet goed samen. Pas na 800 milligram ibuprofen voelde ik me weer een beetje mens en heb ik het weekend toch nog vrolijk en positief af kunnen sluiten.

Vandaag laatste dagje voordat ik samen met mijn moeder naar Fuerteventura vertrek. So little time so much to do.

Liefs,
Annemerel