FUERTEVENTURA DIARY I

Deze week geen ‘normaal’ dagboek, maar het eerste deel van mijn Fuerteventura foto-verslag. Hoop dat jullie dat ook kunnen waarderen ;-).

Goedemorgen, dinsdagmorgen, voor mijn gevoel heel vroeg want ik heb nog geen koffie gedronken en het is volgens mij rond de klok van zes uur. Maar hé, ik zal het niet in mijn hoofd halen om hier over het tijdstip te klagen, want hallo ik ga nu Fuerteventura.

Sunrise op Schiphol, zo mooi dat ik me bijna afvraag waarom we Nederland eigenlijk zouden verlaten?

Bijna…

We vliegen van Amsterdam naar Madrid in twee uur en drie kwartier, tijdens de vlucht zien we de zon langzaam maar zeker opkomen en vlak voor we landen in Madrid hebben we een prachtig uitzicht.

Drie kwartier op de luchthaven van Madrid, maar had hier best ook wat meer tijd kunnen besteden. Bij ZARA bijvoorbeeld. Nu hebben we in vijf minuten een frietje gegeten bij McDonalds en daarna zijn we keihard naar de gate gerend.

Hola Fuerteventura!

Om vier uur komen we aan op de plek van bestemming, Robinson Club Jandía Playa. Robinson Club is een beetje te vergelijken met Club Med (heb ik me laten vertellen, ik ben nog nooit bij Club Med geweest), een luxe resort hotel waarbij je vrijwel de hele dag (gratis) kunt eten en allerlei activiteiten kunt doen. Ik sla de activiteiten even over, want ik ben hier om uit te rusten en aan mijn boek te kunnen werken. Maar ik had hier een surfles kunnen boeken, of kunnen tennissen.

Helaas zijn we aangekomen zonder koffers, op Madrid konden ze blijkbaar niet onze koffers binnen drie kwartier van het ene in het andere vliegtuig krijgen en aangezien er maar een vliegtuig per dag van Madrid naar Fuerteventura vliegt, moeten we minstens 24 uur wachten op onze koffers. Gelukkig had mijn moeder al zo’n voorgevoel (twee weken voor de reis al) en dat heeft ze zo vaak herhaald dat ik uiteindelijk ook maar al mijn belangrijke spullen (bikini!) in mijn handbagage heb gegooid, dus heel erg veel nood aan de man is er niet. Maar een rondje hardlopen zit er nu even niet in.

Maar op Fuerteventura heb je niet veel meer nodig dan een bikini gelukkig. Oh ja en een MacBook + oplader en iPhone + oplader als je graag je werk wil doen. En laat dat nu allemaal in mijn handbagage gezeten te hebben. De zonnebrand is hier ook in overvloed te koop dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. Deze foto maakte ik woensdagmiddag tijdens de lunch, toen we een heerlijke vegetarische curry aten en een glaasje water met citroen dronken. Heerlijk.

Een van de leukste dingen aan Robinson Club vind ik het feit dat het zo mooi is aangelegd. Perfect gras, prachtige planten, palmbomen en cactussen. Ondanks dat het er in april gemiddeld slechts twee dagen per maand regent ziet het er toch prachtig uit.

JAAAAA ONZE KOFFERS ZIJN ER! Ik vier het met een kort hardlooprondje van vier kilometer over de boulevard.

Zoals ik al zei, ik ben hier niet alleen om uit te rusten en vakantie te vieren. Het is ook serieuze ‘business’. Ik wil hier even flink aan mijn boek werken, omdat ik daar in Nederland tot op heden niet echt aan toegekomen ben. En mijn blog + vlog + Metro gaat natuurlijk ook gewoon door (ik was van plan om alles voor Metro en blog heel goed voor te bereiden maar daarin heb ik hopeloos gefaald). Maar doordat ik geen afspraken heb, heb ik gelukkig toch nog wat tijd over om heerlijke siësta’s in de zon te houden.

In de schaduw van de palmbomen…

Want ik ben dus op dag een al verbrand, ondanks dat ik de hele dag gesmeerd heb met factor dertig en slechts drie uurtjes in de zon heb doorgebracht. Maar ja het is de eerste zon van het jaar en de zon heeft hier een sterkte van 10, wat in Nederland NOOIT voorkomt, dus ik had kunnen weten dat ik iets voorzichtiger had moeten zijn. Het is vooral mijn borst die te veel zon heeft gehad dus die bescherm ik niet alleen met palmbomen en zonnebrand (factor 50 vandaag), maar ook met een T-shirt. Dit gaat me geen tweede keer overkomen.

Ik hou van palmbomen.

Mijn nieuwe favoriete zomerpakje van ZARA en mijn favoriete zomerschoenen van Fred de la Brettoniere (besteld via Omoda / gekregen).

Absoluut niet geposeerd.

Mijn moeder is in werkelijkheid niet zoveel kleiner hoor, we zijn ongeveer even lang, maar ik sta een stuk hoger dan zij. Wel zo aardig om dat even bij deze foto te vermelden, toch?

Op vrijdagavond is het gala avond bij Club Robinson en dat betekent dat ik eindelijk weer eens make-up op mijn gezicht moet smeren, dat heb ik al bijna een week niet meer gedaan. Ik vind dit soort foto’s in restaurants altijd super awkward (wat je aan mijn gezicht kunt aflezen), maar ik wilde hem jullie toch niet onthouden. Op ons bord trouwens een Thaise Currysoep met garnalen.

Halverwege het diner ren ik naar buiten omdat ik zie dat de lucht prachtig is en de zon heel mooi aan het ondergaan is. Dat moet ik filmen/fotograferen. Voordat het te laat is…

Ik zal jullie een geheimpje vertellen. Voor iedereen die deze foto ook op Instagram gezien heeft en nu denkt, huh, op Instagram was de lucht paars met roze. Dat was een kleur-experiment dat ik op mijn Instagramfoto heb losgelaten. Super nep dus. Normaal niet mijn Instagram-stijl, maar kon het dit keer toch niet laten want vond het resultaat zo cool.

En toen was echt al het zonlicht weg en was het tijd om weer terug te gaan naar tafel, om daar het diner voort te zetten.

Dit was het eerste deel van mijn Fuerteventura fotoverslagen. Ik hoop donderdag of vrijdag het tweede en laatste deel te kunnen plaatsen. Ga nu weer snel aan de slag met mijn boek.

Liefs en fijne maandag!
Annemerel

(Dankjewel TUI voor deze hele fijne reis!)