De twee uur marathon-grens werd gisteren op het circuit van Monza niet verbroken. Dat hoef ik je waarschijnlijk niet meer te vertellen, ook als je niet in een hardloop-bubbel leeft zoals ik zul je dat vast wel hebben meegekregen. Maar Eliud Kipchoge kwam wel gevaarlijk dichtbij en zette het wereldrecord op de marathon wel op scherp met zijn 2.00.25u. Een super bijzondere en bijna inhumane prestatie, maar eentje die niet de boeken in zal gaan als officieel nieuw wereldrecord.
Datzelfde zou overigens ook niet gebeurd zijn als deze tijd gelopen zou zijn tijdens de Boston Marathon, het parcours voldoet daar niet aan de strenge eisen van de IAAF (de internationale atletiek federatie). Maar gisteren in Monza werd echt niets aan het toeval overgelaten.
- De wedstrijddag is uitgekozen op beste weer en klimaatomstandigheden. Er zat amper hoogteverschil in het parcours, daarnaast zaten er weinig bochten in het parcours, ligt het op nog geen 200 meter boven de zeespiegel (dus ook geen last van de hoogte) en Monza ligt niet in de buurt van zee, dus wind is vaak ook geen issue. De wedstrijd begon al om 5.45u en het had net geregend, waardoor er nog lekker veel zuurstof in de lucht zat. Als het zaterdag ineens rotweer was geweest, had Nike het evenement gewoon een paar uur of misschien wel een dag of twee verplaatst. Dat gebeurt met een gewone marathon natuurlijk niet. Behalve in hele slechte omstandigheden wordt de marathon afgeblazen (Sandy 2012, New York City).
- De hazen liepen in een V, waardoor de atleten totaal geen wind vingen. Ook werden de hazen steeds afgewisseld, omdat een ‘normale haas’ dat bizarre tempo van 2’50 echt geen dertig kilometer vol kan houden. Voor de hazen en atleten reed een Tesla (geen uitlaatgassen) die niet alleen de verstreken tijd liet zien, maar hier vanuit werden ook met laserstralen lijnen op het parcours gemaakt, zodat iedereen precies wist waar ze moesten lopen.
- De schoenen die de atleten droegen hadden een speciaal carbon plaatje in de schoen wat zorgt voor 4% energiebesparing bij de atleet. De schoenen van de atleten die gisteren aan de start stonden waren speciaal op maat gemaakt door de wetenschappers van Nike. Vanaf volgende maand is er ook een consumentenversie te koop. Ik heb deze aangehad in New York een paar weken geleden en ik had echt het gevoel alsof ik op een waterbed liep. Heel benieuwd hoe deze tijdens het hardlopen zullen voelen.
- Ook de kleding was speciaal, normaal lopen mannelijke marathonlopers in baggy kleding, deze kleding zat tegen het lichaam aan en speciale stickers op het lichaam moesten voor aërodynamica zorgen.
- Het drankje dat de atleten dronken bezit veel meer koolhydraten dan normale sportdrankjes waardoor ze langer meer energie zouden moeten hebben.
Eliud Kipchoge, Lelisa Desisa en Zersensay Tadese stonden gisterochtend om kwart voor zes aan de start van hun marathon. Het moment waar ze zich samen met Nike twee jaar op hebben voorbereid. Kipchoge (32) had van te voren al de beste kaarten. Van de acht marathons die hij liep won hij er zeven (waaronder Rio 2016), die achtste marathon werd hij tweede. Lelisa Desisa (27) won twee keer de Boston Marathon. Zersenay Tadese (35) liep nooit een marathon onder de 2.10, maar heeft wel het wereldrecord op de halve marathon op zijn naam staan.
De beste marathontijden worden gelopen met negatieve splits, dus iets langzamer beginnen en sneller finishen. Tijdens deze marathon zou iedere kilometer precies op hetzelfde tempo gelopen moeten worden. Namelijk met een pace van 2’51 per kilometer. Uiteindelijk zaten ze daar maar een halve seconde vanaf, 25 seconden verliezen op 42 kilometer is echt nog geen knip met je vingers. Desisa kon het tempo na 16 kilometer helaas al niet meer bijbenen (hij liep uiteindelijk 2:14:10, een tijd die ik me nog steeds niet voor kan stellen, maar wel bijna tien minuten langzamer dan zijn persoonlijk record). Tadese moest na zo’n twintig kilometer de voorste laten gaan, hij finishte uiteindelijk in 2:06:51, bijna vier minuten sneller dan zijn persoonlijk record.
De man van de wedstrijd was – zoals van te voren dus al voorspeld was – Kipchoge. En wat ik zo bijzonder vond was zijn ontzettend rustige gezicht. Je zag hem niet vechten. Zijn benen gingen als een malle tekeer, maar zijn bovenlichaam hield hij zo stil en zijn uitdrukking was zo sereen. De emoties kwamen pas los in de laatste paar honderd meters, toen zijn hazen uit hun rol stapten, Kipchoge nog een laatste aanmoediging gaven (kippenvel overal).
Mocht je nog niets van de wedstrijd gezien hebben, hieronder vind je de hele livestream.
(Mocht je geen zin of tijd hebben om de hele marathon te bekijken – begrijpelijk – scroll dan even door naar 2.44.00 de laatste meters van Kipchoge. Hier krijg ik echt kippenvel van en ik kan me niet voorstellen dat het jou niet motiveert om straks meteen je hardloopschoenen aan te trekken, of er in ieder geval over na te denken)
En met het serene beeld van Eliud Kipchoge in gedachten bereid ik me voor op mijn eerste wedstrijd na Boston, de Wings For Life World Run, die vandaag om 13.00u in Breda van start gaat. Grote barrières ga ik niet doorbreken, ik voel Boston nog steeds, evenals de training van Susan Krumins van afgelopen woensdag. Maar hé, negatieve gedachten aan de kant, alleen maar happy thoughts en mijn benen het werk laten doen.
Zat jij net als ik gisteravond achter je laptop naar dit spektakel te kijken? Hoe vonden jullie het? Teleurgesteld dat 2 uur niet gebroken is? Net als ik kippenvel bij de finish?
Liefs,
Annemerel
Ik heb het ook gezien! Ik denk dat elke Nike-fan, of zelfs (niet) loopfan in het algemeen aan het kijken was en ook overspoeld werd door emoties tijdens de laatste meters van dit waanzinnig project. Voor mij bewijst het nog maar eens wat voor een vooruitstrevend merk/bedrijf Nike wel niet is. Naast de Nike We Run Amsterdam in 2015, heb ik me nog nooit zo verbonden gevoeld. :)
42 kilometer in twee uur tijd, dat is zó bizar! Ik vraag me af hoe dat ‘goed’ voor je lichaam kan zijn maar vind het wel heel gaaf om te zien dat ze in zo’n conditie zijn. Ook leuk om te lezen wat er allemaal aan gedaan wordt om dat record te kunnen breken. Het lijkt me dan ergens inderdaad wel stom voelen als het alsnog niet lukt en dan ook nog eens op 26 seconden na niet, maar 26 seconden ren je er niet zomaar even ‘af’ helaas (ook al klinkt het heel kort). Denk dat je met een tijd die zo dichtbij zit ook al gewoon heeel blij mag zijn, ook als organisatie.
Ik heb helaas niet live gekeken maar het eerste wat ik deed toen ik wakker werd, was kijken hoe het was gegaan. En elke keer als ik er nu iets van zie krijg ik kippenvel en een gevoel van trots. Zo knap vind ik het! En hoewel hij net niet onder de 2 uur kwam is hij voor mij alsnog een enorme kanjer!! Het gaat nog wel een keer gebeuren dat ze onder de magische grens komen!
Ik heb ook toen ik wakker werd gelijk gekeken wat de uitslag was. En daarna gelijk naar de video gezocht. Wat een mooie man! En het eerste wat hij dat was de hazen bedanken. Dit was een team effort en dat wilde hij duidelijk maken. En wat een prestatie! Ondanks dat hij niet onder de 2 uur heeft gelopen, is hij toch als held onthaald. En terecht. Deze man gun je het gewoon. Ik ben benieuwd of Adidas het wel gaat lukken.
Echt wat bizar snel zeg! En echt kippenvel overal tijdens het kijken!