RUN BABY RUN: Wings For Life ging niet zoals gepland

Laten we voorop stellen dat wanneer ik iets leuk vind, ik een redelijk enthousiast persoon ben en soms denk dat ik over super-powers beschik. Keer op keer word ik toch weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ben ‘gewoon’ maar Annemerel, die me veel trainen redelijk ver kan komen, maar toch ook maar gewoon een mens is. En soms een beetje chaotisch is.

Afgelopen zondag liep ik voor het tweede jaar op rij de Wings For Life World Run. Dit jaar niet in Milaan, maar in Breda. Hoewel het in Milaan natuurlijk super leuk was om hard te lopen, vind ik wedstrijden hier in Nederland ook altijd wel fijn. Heel asociaal, maar in Nederland word ik vaak door een organisatie uitgenodigd waardoor ik me over mijn tas en dixi’s geen tot weinig zorgen hoef te maken. Ook mag ik vaak vooraan in het startvak aansluiten. Als ik in Milaan loop, of Boston, moet ik die luxe missen. Dat is misschien maar goed ook, want daardoor waardeer ik die luxe die ik in Nederland vaak bij wedstrijden heb wel een stuk meer. Blijf ik gewoon met beide benen op de grond zeg maar.

Last minute werd er voor mijn zusje ook nog een startbewijs geregeld, wat eigenlijk wel heel erg gezellig was. Zij heeft mijn dag zeker voor 50% gemaakt. De andere 50% werden gemaakt door het indrukwekkende evenement dat op 24 plekken ter wereld tegelijkertijd van start ging. In totaal stonden we met ruim 155.000 mensen aan de start, 13.00u CET. Dat is kippenvel waardig, toch? Mijn dag werd absoluut niet gemaakt door mijn topconditie.

Wat ging er mis? Nou wat niet. Ik had bij mijn ouders geslapen en ik had daar geen medicijnen liggen. Normaal gesproken neem ik – zeker voor het hardlopen – een Ventolin. Ook had ik geen neusspray en geen oogdruppels, of antihistamine. En we liepen dus ongeveer 90% van de tijd langs weilanden en bossen. De geur van het versgemaaide gras rook heerlijk, maar ik had het vreselijk benauwd. Doordat ik zo weinig zuurstof kreeg, schoot mijn hartslag de lucht in. Mijn gemiddelde hartslag (inclusief de stukken die ik gewandeld heb) was 168. Even ter vergelijking, mijn gemiddelde hartslag tijdens mijn laatste duurloop voor Boston (zonder wandelen) was 152. Die 168 was véél te hoog.

Dat had niet alleen met de hooikoorts te maken, twintig dagen na Boston ben ik ook nog niet helemaal hersteld. En oh ja… we startte vooraan en ik liet me volledig meeslepen door de hysterie om me heen en alle snelle lopers voor me. Een eerste kilometer in 4’32 stond ook niet helemaal in het draaiboek. Oliedom.

Na vijftien kilometer zwoegen en een hartslag van 175 besluit ik een stukje te gaan wandelen. Ik probeer al een tijdje het tempo te laten zakken en dat lukt aardig, helaas gaat mijn hartslag niet mee naar beneden, die gaat alleen maar verder omhoog. Wandelen is het enige dat helpt om onder de 170 te komen met mijn hartslag. Dit is niet goed.

Als ik de catcher car zie komen probeer ik er nog iets dat op een sprint lijkt uit te gooien, maar het mag allemaal niet baten, na 22,5 kilometer word ik afgetikt door Kjeld Nuis in zijn mooie catcher car.

En ik dacht, toen ik me inschreef voor Wings For Life, een paar maanden voor Boston, nog wel dat ik met twee vingers in mijn neus 27 kilometer zou kunnen lopen. En met een beetje mijn best doen, zelfs dertig. Dat was dus niet het geval.

Maar hé, volgend jaar gaan we er weer voor. Als alles volgens plan verloopt loop ik dan een marathon in het laatste weekend van februari, dus dan heb ik tien weken tussen marathon en Wings For Life. Zou genoeg moeten zijn, toch? Drie maal is scheepsrecht. Dus Wings For Life / Red Bull, ik hoop dat ik volgend jaar nog een kans krijg :).

De winnaar van de wedstrijd legde trouwens een afstand van 92 kilometer af. Deze Zweedse atleet deed mee in Dubai, waar het op het moment van de start 40 graden was. Extra bijzonder: hij heeft al sinds zijn negende een dwarslaesie door een complicatie bij het verwijderen van kankercellen in zijn stuitje (althans, dat vertelt zijn Zweedse Wikipedia pagina mij, het kan zijn dat er in de vertaling van Zweeds naar Nederlands iets verloren is gegaan).

Ik ga weer lekker trainen. Over tien dagen staat de Marikenloop op het programma. 7,5 kilometer. Moet te doen zijn. Ik leg mijn astma en hooikoorts medicatie vast klaar.

Heb jij zondag ook Wings For Life gelopen, zo ja, hoe ging het? Of deed jij mee aan een ander loopevenement dit weekend? Er waren er afgelopen weekend zo veel! Let me know :)

Liefs,
Annemerel