DIARY: #16

De week waarin ik 28 werd en alles een beetje een chaos was.

Goedemorgen, het is maandag. En op maandag heb ik altijd hele goede intenties over het maken van genoeg foto’s voor mijn diary van de komende week. Ik ben dan vaak bezig met het maken van mijn dagboek van de week daarvoor een baal van mezelf dat ik zo weinig foto’s gemaakt heb. Deze week doe ik het echt anders. Ik zal het maar alvast verklappen, dat is deze week weer niet gelukt.

Dit was mijn werkplek afgelopen maandag, bij mijn ouders, naast de bloemen. Camera, laptop, kopje thee. Prima, prima.

Ja en na die foto op maandagochtend waren mijn goede intenties meteen verloren en gaan we over naar de volgende ochtend, dinsdagochtend. Op het nieuwe kantoor van DutchCowboys in Roosendaal. Een van de redenen waarom afgelopen week een chaos was, is omdat ik afgelopen dinsdag voor het eerst in anderhalf jaar tijd weer een dag werkte voor DutchCowboys, in Roosendaal. En donderdag ook (alleen toen vanuit huis). Maar ja als je normaal al problemen hebt om alles dat je wil doen in een week te passen, dan is dat natuurlijk helemaal lastig als je er nog twee dagen bij gaat werken. Het was een uitdaging.

’s Avonds had ik de boeklancering van Dafne Schippers in Amsterdam. Genodigden waren vrijwel alleen maar vrienden, familie en andere atleten, maar Milou (Women’s Health) en ik waren ook uitgenodigd. Heel bijzonder om hier bij te mogen zijn.

Na een lange dag woensdag beland ik ’s avonds bij mijn ouders, waar ik een glas wijn drink met mijn moeder en zelfgemaakte guacamole met nachos eet in het zonnetje. Not bad. Not bad.

De zalmpasta die volgde was ook totaal niet slecht.

De laatste dag van mijn 27-jarig bestaan maakte ik geen enkele foto. Ik probeer terug te denken wat ik allemaal gedaan heb. Oh ja, ik werkte voor DutchCowboys en interviewde daarnaast Laura voor Metro en de avond besteedde ik met het uitwerken van dat interview. Ook niet heel foto-waardige activiteiten.

En toen was ik ineens 28. Mijn hoofd verraad hoe enthousiast ik over dit heugelijke feit ben. Nee grapje, ik was net wakker en ik weet eigenlijk ook niet meer waarom ik zo’n niet-geinteresseerd hoofd trok op deze foto.

Ik had het vage plan om 28 kilometer te gaan hardlopen. Of nou ja het was eigenlijk best wel een duidelijk plan. Vorig jaar liep ik 27 kilometer en ik dacht dat ik een mooie traditie zou gaan starten. Maar het liep toch even anders. Het liep niet afgelopen vrijdag. Ik voelde iets in mijn onderrug, dat straalde uit naar mijn voet, ik had me veel te warm aangekleed, had eigenlijk nog veel te veel te doen en het regende pijpenstelen. Na een kilometer wist ik al, dit ga ik niet nog 27 kilometer doen want dan ben ik de rest van de dag geen knip voor de neus meer waard. Dus in plaats van 28 kilometer liep ik 2.8. Bijna hetzelfde ;-)

’s Middags scheen gelukkig even het zonnetje en daar maakte ik gebruik van. Samen met mijn zusje ging ik naar de stad op zoek naar een verjaardagsoutfit. Die vond ik bij Maje, voor de halve prijs. Het was mijn geluksdag. Lunchen deed ik bij Simonis, met een lekkere portie kibbeling. Precies waar ik trek in had.

’s Avonds vierde ik mijn verjaardag met drie vriendinnen; Tessa, Carlissa en Laura. We waren uitgenodigd bij het nieuwe restaurant Millers Cocktail & Kitchen. We hadden alle vier niet verwacht dat je zo lekker kon eten op de plek die ’s avonds in een uitgaansgelegenheid verandert. De cocktailkaart was ook echt gigantisch (ik dronk gewoon Mojito’s, want die vind ik stiekem toch het lekkerste) en de Aziatische gerechten op de kaart waren echt super goed. Ik plaats binnenkort een review op mijn blog.

De dag na mijn verjaardag had ik het vrij zwaar. Ik weet niet of uitgaan op je 28ste (want dat deden we dus na het eten tot een uurtje of drie)  nog zo’n slim idee is. Voor mij in ieder geval. De ochtend sloeg ik over (daar sliep ik doorheen) en de rest van de dag besteedde ik met het maken van mijn blog, vlog. Ik ging op het aller drukste moment (de middag voor moederdag) naar de stad om cadeautjes voor mama en Laura te kopen en ’s avonds vierde ik de verjaardag van Laura in Heemstede. Gezellig, maar druk dagje dus.

Zondagochtend besteedde ik zo, daarna dronk ik een kopje koffie bij oma. ’s Middags was ik thuis om mijn vlog te editen en nog twee stukken voor Metro te schrijven en ’s avonds genoot ik van een borrel en pasta bij mijn ouders, voor moederdag.

En nu is het alweer maandagochtend en begint het allemaal opnieuw. Ook vanmorgen zei ik weer tegen mezelf, dit keer moet je ECHT veel foto’s maken (en ik voegde meteen daad bij mijn woord en maakte een selfie achter mijn MacBook), maar of ik het deze keer wel volhoud, dat zien jullie volgende week. Ik heb in ieder geval weer een drukke week voor de boeg, met drie interviews voor Metro en twee dagen DutchCowboys. Het wordt een kwestie van passen en meten, maar ik ga de uitdaging aan.

Liefs,
Annemerel