DIARY: 09

Ook op tweede kerstdag toog ik voor het ontbijt weer richting het ouderlijk huis. Wel zo makkelijk, gezellig en lekker. Op een gegeven moment besefte ik dat voor de gehele Adidas online shop een korting van 50% gold. Oh my. No. Ik wilde net een prachtige hardloopbroek gaan bestellen die ik al zes maanden wil hebben, maar waar ik steeds te zuinig voor was. En natuurlijk was de broek NET uitverkocht. Stiekem kan ik daar heel erg verdrietig van worden. Erg he? Uiteindelijk kocht ik wel een paar andere hele mooie dingen van Stella McCartney voor Adidas. Om mijn (of nou ja, niet die van mij dus) mooie hardloopbroek een beetje te vergeten besloot ik nog even een rondje hard te lopen. Maar eh, ging niet zo goed. Ergens halverwege kreeg ik buikpijn en toen ik zo’n vijf kilometer van huis verwijderd was kon ik niet meer verder. Gelukkig stond taxi  papa tien minuten later langs de weg. Wat moest ik zonder mijn ouders?

Om vier uur was het tijd voor Elzenduin. Totaal onverwacht hadden we een heerlijk kerstdiner. Gelukkig was mijn buikpijn inmiddels zo goed als verdwenen en heb ik lekker kunnen genieten van de Thai curry met grote garnalen, hertenbiefstuk met rode kool en flensjes met roomijs en warme chocolade. Die calorieën had ik ook wel even nodig, want ’s avonds was het DRUK! Maar het ging wel ontzettend goed en niks is in de horeca leuker dan een vol restaurant met alleen maar gezellige en gelukkige mensen. Geloof mij.

Dinsdag was het tijd voor Girlscene. Omdat ik deze week op vakantie ben en Marjolein afgelopen week, werkte ik afgelopen week drie dagen bij Girlscene. Een beetje voor hoofdredactrice gespeeld dus. Voelde me ongeveer vijf minuten zielig toen ik alleen in de tram zat, over het lege station liep en we maar met z’n vieren op de redactie zaten (normaal zit er zo’n 20 man), maar toen ik eenmaal besefte hoe heerlijk die rust eigenlijk was, was dat snel verdwenen. En daarbij komt, werken bij Girlscene is nu niet bepaald een straf. Ik zal niet ontkennen dat als iemand me dinsdag betaald had om in bed te liggen, ik daar toch voor gekozen had, maar eh.. ook echt niet meer dan één dag hoor.

’s Avonds maakte ik de grote fout om met een lege maag naar de ZARA en Bijenkorf te gaan. Ik ben nog steeds op zoek naar dat cocktailjurkje voor die speciale gelegenheid, maar OH, al die mensen en die rommelende maag, dat is gewoon geen combinatie. Daarna dus maar snel Julia’s Pasta’s ingedoken en nog voor dat mijn trein op het perron stond was mijn ravioli met pesto pollo saus op.

Woensdag was opstaan helaas nog steeds niet makkelijker. Ik heb gewoon een beetje last van opstartproblemen. Gelukkig duren die slechts vijftien minuten en zijn ze compleet verdwenen na mijn shot van vitamine C en B (en die espresso). Ik vond zowaar zonder omwegen mijn weg naar de Keizersgracht 424 in Amsterdam en werkte van 9.00u tot 18.00u op de Girlsceneredactie. ’s Avonds had ik een date met Kim, die haar George ontgroening beleefde. Deden we meteen goed natuurlijk met Steak Tartaar, Franse frietjes, Cheesecake en Crème Brûlée! Kim bracht mij heel fijn met de auto naar huis, waar ik nog even snel drie wasjes draaide en m’n favoriete yogavideo (duurt slechts 21 minuten en je benen zijn na een week al compleet getransformeerd) deed.

Mijn laatste Girlscenedagje van 2011 was donderdag. Als mijn wekker gaat druk ik altijd op snooze en ga ik bedenken wat ik aan ga trekken. Soms val ik dan weer in slaap, meestal raak ik gefrustreerd omdat ik het WEER niet weet. De eisen voor mijn Girlscene-outfit zijn heel makkelijk. Comfortabel (ik vind niets zo irritant om me te moeten concentreren als er een broek eigenlijk net een maat te klein is), maar joggingbroeken en UGGS zijn uitgesloten. Oh ja en niet in één week hetzelfde kledingstuk (behalve schoenen, want m’n Maje schoenen heb ik sinds Parijs ECHT niet meer uitgedaan, kan me slechts twee keer herinneren dat ik ze afgelopen 2,5 maand niet gedragen heb..). Goed, uiteindelijk weet ik dan wat ik aantrek en dan kriebelt het natuurlijk weer (heb ik helaas heel vaak) en dan belanden de kledingstukken weer op de grond en ga ik op zoek naar iets anders. En ja, zo gaat het echt iedere ochtend.

Vrijdag stond in het teken van voorbereidingen voor de wintersport. Eerst snel de tassen ingepakt, toen naar mijn ouders om die af te leveren (en tijd voor Rem om mijn vader te assisteren), toen nog even naar de stad om de laatste spulletjes te kopen (een lekkere warme haarband). Nog even tijd gemaakt voor vijftien kilometer hardlopen, om vervolgens weer bij mijn ouders langs te gaan (onder het mom van, nieuwe spulletjes nog even in de tassen, maar eigenlijk omdat er een leuk pakketje was afgeleverd). Om 21.00u lag ik in bed, om 21.45u las ik dat Katy Perry en Russell Brand gingen scheiden en 2 minuten later zat ik weer achter mijn iMac om mijn artikel voor Girlscene voor de volgende dag (de Gossip Girl scene) aan te passen. Ik had namelijk net geschreven dat het zware tijden waren voor het huwelijk van Katy & Russell, maar ja als er dan een officieel bericht is dat er een scheiding is aangevraagd, inclusief statement van Russell, ja dan is dat berichtje niet echt relevant meer. Om 22.00u lag ik weer in bed en ik sliep nog geen vijf minuten later.

Zaterdag vertrokken we naar Serfaus. Doordat ik de afgelopen weken (maanden) zo druk was geweest heb ik eigenlijk weinig tijd gehad om me er echt extreem op te verheugen. Maar dat is alleen maar goed, want zonder verwachtingen kan het alleen maar goed uitvallen toch? Na elf uur arriveerden we op de plaats van bestemming en was het tijd voor hapjes en drankjes. Om 21.00u hadden we een tafel in één van onze “stam”restaurants en om 0.00u stond ik half geeuwend en met natte oogjes die ik heel wijd open probeerde te houden buiten. Het fijne van met oud & nieuw op wintersport zijn? Geen dramatische hoeveelheden vuurwerk. Ik vind vuurwerk leuk om te zien van een afstandje, maar die oorlog die zich in Nederland op straat afspeelt op oudejaarsdag…? Laat maar! Ben dan ook heel erg blij dat ik het dit jaar weer ontvlucht ben.

Happy New Year! Zondag duurde het opstarten net iets langer dan normaal, maar om half elf stonden we uiteindelijk wel uitermate fris op de ski’s. Na een uur vonden we het tijd voor warme chocolademelk. Het eerste kopje is altijd het ALLER lekkerste. Erg veel hebben we niet geskied, wel waren we pas weer beneden toen het donker was. Dus zo weinig hebben we nu ook weer niet gedaan.

Kan eigenlijk nog niet echt geloven dat het 2012 is. Hebben we nu al tien jaar de euro? Was dat hele millennium probleem echt al weer twaalf jaar geleden? Word ik echt al 23.. Tijd vliegt voorbij. Wil ik liever niet te veel bij stil staan, kost alleen maar tijd.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin