Het is tussenseizoen. De Boston Marathon is inmiddels zes weken geleden en het is nog geen tijd om aan mijn training voor mijn volgende marathon te beginnen. Er is geen schema, er zijn geen regels. Het enige dat op het programma staat is zo goed mogelijk herstellen van Boston zodat ik over een paar weken helemaal fit aan mijn volgende marathon traject kan beginnen. Vaak heb ik moeite met die ongestructureerde weken, heb ik moeite met het vinden van mijn hardloopschoenen als er geen directe noodzaak is. Maar dat is dit keer anders.
Het zou natuurlijk kunnen komen door het mooie weer van de afgelopen dagen. Als de zon schijnt wil ik het liefst de hele dag buiten zijn en daarnaast is de zon mijn natuurlijke wekker. Het kan ook te maken hebben met het feit dat ik al bijna twee jaar geen PR op de marathon gelopen heb en nog steeds niet onder de vier uur gelopen heb op de New York City Marathon. Of misschien heeft het schrijven van mijn boek over hardloopmotivatie wel een goede uitwerking op mijn eigen motivatie. Misschien – waarschijnlijk – is het een combinatie van die drie factoren.
Maar afgelopen week trok ik tot vijf keer toe mijn hardloopschoenen aan. Ik liep geen indrukwekkende afstanden of snelheden. Maar ik liep wel en ik had er ontzettend veel plezier in. En ik denk dat dat het aller belangrijkste is.
En ik voel mezelf sterker worden. De pijntjes in mijn benen verdwijnen langzaam maar zeker. Niet alleen omdat de Boston Marathon alweer zes weken geleden is, maar ook omdat ik nu twee wekenlang dagelijks plank. Soms twee minuten, soms acht (met pauze’s natuurlijk), net hoeveel tijd en energie ik heb. Bij een sixpack kom ik nog lang niet in de buurt – ik zie eigenlijk weinig verschil in de spiegel – maar ik heb wel het idee dat ik hierdoor veel sneller mijn buikspieren aanspan tijdens het lopen, waar ik kracht en snelheid uit kan halen. En de pijntjes waar ik twee weken geleden over klaagde, zijn met de noorderzon vertrokken. Gelukkig.
Het enige waar ik op dit moment een beetje (heel erg) angstig voor ben is de Trail Run die ik over drie weken zal doen in Italië met The North Face. Twintig kilometer. Duizend hoogtemeters. Ik had mezelf vorig jaar nog zo beloofd om alleen nog maar aan zo’n wedstrijd mee te doen als ik hier specifiek voor getraind had. En dat heb ik natuurlijk weer niet gedaan. En met mijn schema voor de komende drie weken zie ik mezelf dat ook niet meer echt doen. Ach ja. Wat is nu het ergste dat er kan gebeuren? Dat ik laatste word? Dat is wellicht ook wel weer een mooi verhaal…
No worries. Maar misschien moet ik wel wat squats aan mijn plank-routine toe gaan voegen.
Liefs,
Annemerel
Hoezo, waarom train je dan niet voor die trailrun? :p
Hi Annemerel,
Wellicht een idee: Waarom ga je niet een aantal kleine paadjes in de duinen trainen? Er zullen vast genoeg paadjes zijn waarbij wat op en neer gaat. En het zal denk ik ook niet meer tijd kosten. Ik woon al enige tijd niet meer in Den Haag dus ik herinner me de specifieke paden niet meer. Maar er moet toch vast wel wat mogelijk zijn? Hier in Haarlem heb ik in het natuurgebied via internet een mooie trail van 17km gevonden. Die ga ik binnenkort ook eens een keer doen. Ik moet er wel met de auto heen omdat het al 6km lopen is om er te komen. Wellicht dat er bij jou ook wat in de buurt is.
Ik heb laatst een kort stukje gedaan en ik was niet helemaal zeker van wat ik nou aan moest trekken. Ik ben een beetje bang voor teken enzo. Ik had compressiekousen aan gedaan, maar die waren zoooooo warm.
Veel succes, Annemerel!
Ik heb op dit moment erg weinig motivatie omdat het gewoon zo warm is hier! Dit weekend ben ik onderweg, maar daarna zijn er no excuses meer, haha!
Auteur
Maar als het warm is kun je je run daar ook gewoon op aanpassen, toch? Gewoon lekker op een rustiger tempo lopen. Misschien wat vaker stoppen tussendoor? Het is sowieso zwaarder als het warm is, je hartslag reageert daar waarschijnlijk ook op. Dus ook op een lager tempo kun je net zo hard trainen als wanneer je met minder warme omstandigheden traint op een hoger tempo.
Heel chill dat het zo lekker gaat! En die Trail Run.. Ik denk dat iedereen daar wel benieuwd naar is, haha. Je bent nu in elk geval al wat warmte gewend :) En ook al wordt het inderdaad een groot fiasco, dan kun je er in elk geval wel van genieten dat je in Italië zit.
Wat fijn dat je zo’n goede motivatie hebt! En geniet gewoon van de trailrun en pak de komende weken nog wat paadjes mee.
Zoals anderen hier ook aangeven, waarom train je er niet voor? Je woont in Den Haag, er zijn genoeg opties om ervoor te trainen. Ga van dat pad af en loop door de duinen heen. In Den Haag heb je echt geen excuus om niet te oefenen op de trails. Het hoeven geen 20 kilometers met 1000 hoogtemeters te worden, maar wel onverhard met heuveltjes waar je nu niet óp maar náást loopt. Genoeg kansen!
Stoer zo’n trail run! Waar is dat in Italië?