Zondagmiddag kwamen Roos en ik na twaalf en een half uur in de auto aan in Italië bij het Gardameer. Piani di Clodia in Lazise om precies te zijn. Dit is de plek waar ik twee jaar geleden mijn 26ste verjaardag vierde en mijn eerste vlog maakte. Dit is de plek waar ik de meeste internetfrustraties van mijn leven heb beleefd (dit is dan ook de reden van mijn blog/vlog afwezigheid, geen zin meer in frustraties op vakantie), maar dit is ook de plek waar ik mijn eerste poging tot hardlopen deed.
Ik vertel iedereen dat ik begon met hardlopen in de zomer van 2006 toen ik de Film Sisterhood of the Traveling Pants gezien had en Blake Lively over het strand had zien hardlopen. En dat is tot zover waar dat het mijn eerste geslaagde poging was. Twee jaar eerder besloot ik ook al eens te beginnen met hardlopen alleen was dit experiment gedoemd om te mislukken vanaf het begin.
Het was meivakantie, een paar weken voor mijn vijftiende verjaardag en ik had het in mijn hoofd gehaald om te beginnen met hardlopen. Ik was veertien dus van de camping gaan durfde ik niet, ik dacht ik loop gewoon een paar rondjes over de camping. Niet in acht nemende dat de camping op een heuvel ligt en dat dat nog weleens lastig zou kunnen zijn. Ik wist nog minder over hardlopen dan ik twee jaar later wist toen ik mijn eerste ‘geslaagde’ poging deed. Ik wist dan ook niet dat je in de opbouwfase het beste hardlopen kon afwisselen met wandelen en ik was om de een of andere reden ook vergeten dat ik hardlopen tijdens tennislessen en met gym op school verschrikkelijk vond. Ik had er een heel idyllisch beeld bij, hoe ik daar aan gekomen ben weet ik ook niet.
Anyway, het was de eerste ochtend van de vakantie, zeven uur ’s ochtends. Ik sliep samen met mijn ouders, broertje en zusje in een caravan van nog geen tien vierkante meter en ik ging hardlopen. Alle kastjes werden opengetrokken op zoek naar mijn kleding. Mijn moeder dacht, wat gebeurt hier, waarom wil ze ineens hardlopen. Waarom wil ze hardlopen om zeven uur ’s ochtends in MIJN vakantie? Kunnen we niet gewoon nog even slapen.
Nee, dat konden we niet, want als ik iets in mijn hoofd heb krijg je dat er pas uit op het moment dat ik het geprobeerd heb. En in dit geval, hopeloos gefaald. Want het hardlopen was dus helemaal niet zo idyllisch zoals ik me had voorgesteld. Volgens mij heb ik nog geen vijf minuten over de camping gelopen voordat ik besefte dat hardlopen echt verschrikkelijk was.
Mijn ouders waren niet verbaasd.
Ben je van plan om dit jaar op vakantie je hardloopschoenen mee te nemen? DOEN! Zorg voor een goed opgeladen telefoon voor het geval je de weg kwijtraakt of je het thuisfront moet bereiken. Vergeet geen muntjes voor een flesje water, smeer goed zonnebrand, zet een petje op tegen de zon, loop niet midden op de dag als de temperaturen richting de dertig graden gaan en zorg dat je voor en na het lopen genoeg drinkt. Stippel op Google Maps alvast een fijne route uit en onthoud, het is helemaal niet raar om op vakantie wat langzamer te lopen dan in Nederland. Door de omstandigheden heb je het waarschijnlijk zwaarder dan thuis in Nederland. Je hartslag gaat eerder omhoog door de warmte en de heuvels op je route en een hogere hartslag betekent een intensievere training. Geniet van je vakantie.
Ben jij van plan om je eerste hardloopstapjes op vakantie te zetten? Dat kan. Maar besef wel dat het niet vanzelf gaat, dan is de kans dat je teleurgesteld raakt in je eigen kunnen ook een stuk kleiner.
HAPPY SUMMER!
Liefs,
Annemerel
Ik heb niet mijn eerste hardloopstapjes op vakantie gezet, wel mijn eerste wedstrijd, een 5km van de The Institute of Sport Exercise & Health in Regent’s Park in Londen. Ik was denk ik net halverwege mijn 5km schema en ik had me twee dagen voor vertrek aangemeld. Ging niet van harte maar ik was ZO BLIJ toen ik mijn allereerste medaille ooit in handen kreeg, haha! Ik was nooit een sporter dus had ook nog nooit ergens een medaille voor gekregen.
Haha wat ontzettend leuk! :) Ik was totaal geen sportief type en hield er ook totaal niet van, maar toch gaan hardlopen. Ik ben mijn hardloopavontuur in Ierland begonnen, waar ik zo’n 1,5 jaar gewoond heb. In 2015 heb ik mijn eerste meters gemaakt en inmiddels ook al een halve marathon gerend. (Op naar die marathon!) Zou zeker ook nog op mooie plekken willen gaan hardlopen. In oktober naar San Francisco, dus die hardloopschoenen gaan zeker mee!
‘Mijn ouders waren niet verbaasd’ Hier moest ik wel even om lachen, haha. Mijn eerste keer was ook vrij dramatisch, op mijn oude tennisschoenen zonder sportbeha en met heel weinig conditie ben ik ook niet zover gekomen!
Net begonnen met het start to run ding. Zit nu in week 6. Gaat voorlopig erg goed :-)