Ik wil mijn snelheid terug. Langzaam is het er in geslopen. Ik had ‘geen zin’ om hard te lopen maar wilde toch naar buiten. Het maakte niet uit, ik schopte mezelf de deur uit, zette mijn verstand op nul en liep gewoon. Niet hard, niet langzaam, gewoon lekker. Ontspannen, hoofd leegmaken. Heerlijk.
Absoluut niets mis mee, dat ontspannen lopen is hartstikke fijn en goed voor je. Maar als je niet af en toe wat sneller loopt dan comfortabel, word je niet sneller of raak je, zoals in mijn geval, je snelheid kwijt.
Dat ik iets te lang en te vaak in mijn comfortabele zone loop, daar herinnerde me mijn me vorige week tijdens mijn intervaltraining aan. Ik had het zwaar, alles deed voor mijn gevoel pijn, ik wilde niet meer, ik kon het niet meer, wat was er met me aan de hand. Roos was meedogenloos en liet me gewoon doorlopen.
Ze zei na afloop: “Annemerel, jij bent gewoon helemaal niet meer gewend om stuk te gaan, om naar adem te moeten happen, om harder te lopen dan comfortabel, want dat heb je al een half jaar niet gedaan.”
En daar had ze misschien wel een beetje gelijk in. Ik ben ze gewend (en verwend) geraakt aan dat heerlijke comfortabele gevoel tijdens het hardlopen, waar niets of niemand me iets kan maken. Mijn hartslag volledig onder controle, mijn benen die als vanzelf gaan. OK. Na twintig kilometer krijg ik het natuurlijk minder makkelijk, maar ondanks de zware benen blijft mijn hartslag onder controle.
In mijn boek Live, Love, Run schreef ik het twee jaar geleden al; als je sneller wil worden, zul je af en toe je comfortzone moeten verlaten en harder moeten gaan dan comfortabel aanvoelt.
En dat heb ik dus de afgelopen week gedaan.
Ik liep 10x 1000 meter met een pace van 4’30 met 1 a 2 minuutjes totale rust tussendoor en ik liep een 10 kilometer met een pace van 4’54. Het was niet makkelijk en ik moet hier langer van herstellen dan van mijn ‘junk miles’, maar met voldoende rust na mijn trainingen moet dit er voor gaan zorgen dat ik straks weer met gemak een tien kilometer binnen vijftig minuten loop en dat ik in wedstrijden weer richting mijn PR van 44’56 kan lopen. Want dat lijkt op dit moment een hele verre van mijn bedshow.
Nog 39 dagen tot Berlijn. Nog 81 dagen tot New York. Let’s do this.
Liefs,
Annemerel
Bedankt voor de inspiratie vorige week, ik besloot om ook een 10x 1000 meter training te doen. Ik was er na 3 km al helemaal klaar mee, hahaha. Ik ging helemaal stuk! Uiteindelijk wel netjes 10x 1000 gelopen met een pace van 4’40 en 1:30/2 min rust na elke km. Net iets langzamer dan jij maar ik was alsnog trots op mezelf!
Oef confronterend hoor. Ik vind de term “junk miles” heel erg leuk. En ik ga onmiddellijk een felle interval inplannen voor mezelf. Let’s do this. :-)
Knap dat je jezelf toch weer zover weet te krijgen om die intervallen te doen! En jou verhalen inspireren mij weer om aan interval te beginnen. Dat resulteerde vandaag eindelijk in een 5km onder de 30 minuten (29.18, maar toch :P). Succes met je volgende interval!
Thanks for reminding! Ik wil in oktober een snelle 10 km lopen, maar dan mag ik ook wel echt aan de bak nu. Helemaal omdat ik begin september nog 2 weken naar Italië ga.
Héél herkenbaar! Misschien moet ik dat hoofdstuk uit je boek ook weer even lezen ;-)
Super leuk om te lezen! Lijkt ook een beetje op hoe je mijn vraag beantwoordde over dat ik bang was dat ik te vaak op safe loop en daarom niet alles eruit haal.. Is Roos af en toe in te huren? ;)
Lijkt me inderdaad frustrerend als je tempo niet meer wil. Maar heel goed dat je weer begonnen met intervallen, you can do this!
Telkens als ik me iets teveel op snelheid concentreer en revel uit m’n comfortzone stap in mijn trainingen bouwt zich op de achtergrond weer een blessure op. Hoop dat je meer mazzel hebt.
Trouwens, wat was die quote ook al weer? “Getting comfortable with the uncomfortable”?
Wat knap zeg, goed bezig! Voorlopig probeer ik me eerst te focussen op het lopen van langere afstanden. Daarna zou ik ook graag mijn tempo verhogen.