Gisteren zat ik op het terras in het centrum van Rotterdam toen continu groepen jongeren mijn tafeltje passeerden. Het duurde even tot ik doorhad dat deze jongeren zeer waarschijnlijk bezig waren met hun Eurekaweek, de introductieweek van de Erasmus Universiteit. Al snel bedacht ik me dat het nu precies tien jaar geleden was dat ik meedeed aan de Introweek van de UvA. Damn. Wat vliegt de tijd.
Allereerst nog even een vreemde gewaarwording: toen ik zesdeklasser was, vond ik brugklassers baby’s. Ik dacht; wow… toen ik brugklasser was voelde ik me zo groot, maar waarschijnlijk was ik toen net zo klein. Nu zag ik al die eerstejaarsstudenten en dacht ik, DAMN, zijn deze jongens en meiden echt allemaal tien jaar jonger dan ik? Ben ik echt zó oud. Wat een verschil in (leef)tijd met je perceptie kan doen. Gelukkig word ik nog standaard iedere keer om mijn ID gevraagd als ik een flesje wijn bij de Albert Heijn probeer te kopen. Dat houdt de illusie nog een beetje in stand dat ik er misschien nog wel net zo fris uit zie als een achttienjarige.
Anyway; daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Waar ik het eigenlijk ook niet over wilde hebben was het feit dat mijn introductieweek slechts anderhalf dag geduurd heeft. Het was net lang genoeg om mijn beste vriendin Laura te ontmoeten en veel te kort om me echt in het studentenleven te storten. Ik werd op dinsdagochtend wakker met migraine en ben toen halsoverkop naar huis gegaan. Ik weet nog dat ik in de trein naar Den Haag zat met als eindbestemming Vlissingen. Ik was zo van de wereld dat ik dacht dat Vlissingen Den Helder was, dus ik helemaal in paniek aan de conducteur gevraagd of we wel goed gingen, want waarom zouden we eerst naar Den Haag gaan als we zouden eindigen in Vlissingen (wat dus in mijn hoofd op dat moment in de kop van Noord Holland lag).
Maar die mislukte introductieweek tekent wel een klein beetje mijn studentenbestaan. Want eigenlijk ben ik nooit écht student geweest. Ja, ik studeerde Taal & Communicatie, ik heb geen les gemist (op dat ene weekje wintersport per jaar na) en haalde al mijn tentamens in een keer (op die ene herkansing in de eerste periode na), maar echt student heb ik me nooit gevoeld. Ik woonde bij mijn ouders en heb geen enkel (ik herhaal: geen enkel) studentenfeestje meegemaakt. Ik had er geen behoefte aan, was liever aan het werk of aan het bloggen en als ik daar niet mee bezig was, dan studeerde ik, liep ik hard of ik sliep. Ik vond mijn leven fijn, het enige dat ik niet leuk vond was dat andere mensen hier altijd een mening over moesten hebben. Ik was saai, ik kon nog lang genoeg werken en ik zou plezier moeten maken.
Wat die mensen niet begrepen is dat ik het prima naar mijn zin had en dat iedereen iets anders onder plezier verstaat. Ik heb een tijdje gedacht dat ik ‘iets’ gemist had, omdat andere mensen dat gevoel mij hadden aangepraat, maar dat idee heb ik nu eigenlijk totaal niet meer. Ik ben anders dan anderen, net zoals ieder ander, anders is dan anderen. Mijn broertje en zusje hebben allebei bij een studentenvereniging gezeten (Minerva en Augustinus) en zij vonden dat (meestal) fantastisch, maar ik krijg al kriebels bij het idee dat je bijvoorbeeld iedere maandagavond samen komt. Maar dat ben ik.
Aan iedereen die op dit moment op het punt staat om te gaan studeren (lezen jullie mijn blog? LET ME KNOW!) heel erg veel plezier. Laat je niet door anderen wijs maken wat leuk is, maar volg je eigen gevoel. You know you best. En OK, misschien je moeder.
Liefs,
Annemerel
Zo fijn om dit nu te lezen; als vierdejaars student heb ik ook altijd een beetje de angst dat ik later spijt krijg omdat ik bijv. niet bij een studentenvereniging zit… maar je hebt helemaal gelijk in dit artikel! Zo lang ik mijn leven met genoeg andere leuke (studenten) dingen fijn vind, moet ik me daar geen zorgen over maken! Goede post Annemerel!
precies dit!
Wat een herkenbaar artikel! :) Ik begin nu aan mijn 3e jaar van het HBO in Rotterdam, terwijl ik nog bij mijn ouders in Zeeland woon. (Niet in Vlissingen haha) Zelf vind ik dit ook niet saai en ben ik altijd lekker actief, maar ik hoor nog vaak “wil je niet op kamers?!”.. want in Rotterdam zou ik zoveel feestjes missen.. hmmmm… ik herken je wel.
Je hebt helemaal gelijk hoor! Ik ben wel een ‘echte’ student geweest en woonde op mezelf, maar ik krijg de kriebels van studentenverenigingen en liep er altijd met een grote boog omheen. Mijn vrienden ontmoette ik gewoon bij mijn opleiding. Ik ben jouw leeftijd en geef inmiddels les aan de universiteit, de ene dag voel ik me een oma als ik voor de klas sta en de volgende dag denk ik ‘hè, ik ben zelf nog ongeveer een student, hoezo laten ze mij dit doen?!’. Ouder worden gaat nooit helemaal wennen denk ik ;).
Ik kan me heel erg vinden in jouw 4e alinea, ik was ook altijd liever bezig met andere dingen dan met stappen en zuipen. Ik heb het in de eerste week van mijn minor in Engeland nog een keer geprobeerd, maar nee niets voor mij. Nu ik mijn Bachelor heb afgerond en ga beginnen aan mijn Master kreeg ik de uitnodiging voor de introductieweek, ik hoefde niet lang na te denken om te besluiten hier niet naartoe te gaan en dat is zoals jij zegt gewoon prima. :)
Helemaal mee eens! Ik heb tijdens delen van mijn studie wel het studentenlever ervaart terwijl ik verder liever zat te lezen, bloggen of aan het sporten was. Omdat ik al die tijd wel op kamers woonde werd ik daar inderdaad gek op aangekeken. Achteraf heb ik totaal geen spijt!
Zo leuk om te lezen! Ik sta inderdaad op het punt om te gaan studeren, Engelse taal en cultuur in Utrecht. Maar ik weet nu al dat al die studentenfeestjes niets voor me zijn haha.. Laat mij maar lekker m’n eigen leven leiden ;)
Auteur
Aahhh veel succes met je studie! Super spannend en leuk!
Leuk artikel! Ik heb ook nooit bij een studentenvereniging gezeten, alleen bij de studievereniging omdat ik dan korting kreeg op mijn boeken :’) Ook altijd thuis gewoond, later bij mijn vriend (nu man). Inmiddels sta ik zelf voor de klas op een middelbare school; gisteren heb ik mijn leerlingen ontmoet voor het eerst en de jongste zijn 11 en nog zó klein! Ik was vast ook zo mini toen, maar inderdaad zo gek wat de tijd met je doet! Ik ben nu 25, dus nog steeds jong vind ik, haha, maar niet vergeleken met hen :’)
Ik snap je volkomen! Ik ben/was net zo. Iets gaan drinken met vrienden vind ik af en toe wel tof, maar uitgaan en dergelijke zijn ook niet mijn ding.. Iedereen zat ook dergelijke dingen aan te praten, het is echt zo herkenbaar… Maar net zoals jij deed ik liever andere dingen, zoals sporten… Blij dat ik niet alleen zo ben! :)
Ik vind het echt zo fijn om te weten dat ik niet de enige student bent die letterlijk nooit naar een studentenfeestje of iets dergelijke gaat. Niet iedereen houdt hiervan en dat zou gewoon oké moeten zijn!
Wat herkenbaar!
Volgende week begin ik aan mijn tweede jaar International Business and Languages in Rotterdam en ik heb (ondanks dat dit een HBO opleiding is) écht geen behoefte om bij een vereniging te gaan.
In mijn hoofd is dat naast misschien wat gezelligheid alleen maar elk weekend mezelf vol gooien met drank om me vervolgens rot te voelen de dagen erna.
Wel ben ik op zoek naar een appartement in Rotterdam, maar dat is meer omdat ik dan dichterbij school woon en dus eens in de zoveel weken niet de laatste bus naar huis hoef te pakken als ik toch een keer een feestje mee pak.
Mensen hebben hier inderdaad zo snel een oordeel over. “Is dat niet saai?” Nou… nee! Gewoon heerlijk relaxed om de volgende ochtend te kunnen beginnen om 8 of 9 uur :D
Ik ga dit jaar aan mijn studie beginnen én meteen op kamers, ontzettend veel zin in natuurlijk maar ook wel een beetje spannend. De introductieweek was in elk geval top dus dat is alvast een goed teken :)
Fijn om te lezen dat ik niet de enige die niet van elk feestje houd. Ik studeer al een tijdje en ga sinds dit jaar bij een studentenroeivereniging. Voor een borrel is dat af en toe leuk maar ik ga er vooral heen voor de gezelligheid en het sporten. Niet iedereen is hetzelfde gelukkig, anders zou het ook maar saai zijn :)
Interessant artikel. In tegenstelling tot de meeste mensen hier in de comments heb ik me wel 4 jaar lang actief in het studentenleven gestort, dit heeft mij veel gebracht, zowel qua netwerk als de meest fantastische tijd uit mijn leven die ik beleefd heb. Ik zat wel bij een vereniging zonder ontgroening en verplichte avonden, daar houd ik niet van, ik bepaal liever zelf wanneer ik wel/niet ga. Dus voor mij was deze vereniging perfect. Maar zoals jij al zegt moet iedereen doen wat goed voelt en bij haar past. Daarin is geen goed of fout.
Mijn intreeweek aan de UvA begint aankomende maandag.. Hopelijk duurt die toch iets langer dan die anderhalve dag van jou haha. Grappig genoeg maak ik me nu al meer zorgen over hoe groot de aanslag van die week zal zijn op mijn conditie en voorbereiding voor de halve marathon van Disney dan dat ik me afvraag of ik die week ga overleven…
Heb er in ieder geval wel zin in ;)
Auteur
Veel plezier tijdens de Intreeweek!!! En succes met je aankomende studie!
Hier had ik toevallig vandaag nog met een vriend over toen we ook allerlei eerstejaarsstudenten door de stad zagen lopen. Iedereen zijn eigen ding en ik heb mijn studentenleven ook op een leuke manier ingevuld. Al voelde ik eerste wel een ‘druk’ voelde om ook te gaan feesten.
Heel herkenbaar dit! Het is ook gewoon lekker om als student rustig aan te doen haha. Ik ben heel sociaal, maar studentenfeestjes hebben mij nooit echt getrokken. Wat inderdaad ook helemaal niet erg is. Het is op beide manieren helemaal goed. Maar
Ik had twee dingen anders willen doen als ik op mijn studententijd terugkijk. (Misschien ook een tip voor anderen die nog gaan beginnen)
1.Hoe moeilijk het ook is als je jong bent, maar nóg beter nadenken over je studiekeuze. Uitzoeken hoe de toekomst zal zijn in jouw baan (is de verwachting dat er tegen die tijd genoeg werkgelegenheid is?), eventueel snuffelstages lopen in dat vakgebied. Praat niet alleen met enthousiaste studenten en docenten van die opleiding, maar ook met kritische afgestudeerden (misschien via internet?) Wat zijn de mindere kanten van het vak?
2. Daarnaast; of je nu wel of niet bij een vereniging gaat (doen! haha) en je hébt de keuze tussen verschillende studentensteden waar jouw studie te volgen is, kies dan voor een studentenstad die niet héél ver is van waar je later denkt te gaan wonen.
Ik heb namelijk in Groningen gezeten (fantastisch) maar wist al van te voren dat ik daar niet zou blijven wonen na de studie. Vervolgens bleven bijna alle nieuw gemaakte vrienden daar en zie ik ze niet meer omdat ik niet helemaal naar Groningen wil (en andersom). Utrecht, Leiden, Amsterdam etc was beter geweest haha.
3.Beste tip van alles; gewoon genieten en doen waar je zin in hebt! Mooiste tijd van je leven wat mij betreft.
Dit is zooo herkenbaar, echt fijn om te lezen! Ik heb nu vijf jaar gestudeerd en elk weekend uitgaan is ook echt niks voor mij geweest en iedere keer moest ik weer verantwoording afleggen waarom ik niet uit was geweest. Ik heb daar het eerste jaar erg mee gestruggled en voelde me heel raar, maar inmiddels heb ik het helemaal geaccepteerd met de gedachte dat iedereen iets anders als leuk ziet en iets anders saai vindt. Eigenlijk precies zoals jij ook schrijft. Fijn artikel Annemerel :)
Ik heb 4 jaar gestudeerd maar nooit bij een vereniging gezeten. Ik heb mijn vrienden tijdens studeren ontmoet en ga nu, 15 jaar later nog steeds met ze om. Ik heb wel goed gebruik gemaakt van mijn studententijd ? Veel uitgegaan én even helemaal los. Nou ja, voor mijn doen dan haha. Ik ben stiekem veel te verstandig.
Wat een leuk artikel Annemerel, je hebt zo gelijk eigenlijk.
Herkenbaar! Ik woonde wel op kamers (want kwam uit omgeving Amsterdam en studeerde in Leeuwarden), ben zo nu en dan wel uit geweest met klasgenoten, maar ook ik was meestal aan het bloggen, werken, studeren of hardlopen. Saai? Misschien, maar ik vind iedere week stappen saai en dat bloggen is nu wel mooi mijn werk, terwijl ik ook oud-klasgenoten heb die nog bij de supermarkt werken (of nog niet afgestudeerd zijn, na 6 jaar). Ieder z’n ding :)
Wat leuk om dit zo te lezen vlak voordat ik weer begin met studeren. Ik kom straks in het eerste jaar van communicatie terecht (als 24-jarige maar dat dankzij mbo, tussenjaren en een verkeerde hbo-studie). Ik woon dan wel toevallig op kamers maar dat is meer vanwege de afstand. Alleen ik ben ook nooit echt van de studentenverenigingen en dat soort feestjes enzo dus ik begrijp je heel erg goed. En mooi advies aan het einde. :)
Auteur
Heel veel succes met je nieuwe studie!
Tien jaar geleden alweer! Ik ben zelf wel direct in mijn eerste jaar (het afgelopen jaar dus) lid geworden bij een vereniging (Navigators / NSU). Ik was totaal geen borrel- of feesttype maar mijn vereniging is christelijk en hoewel het studentikoos genoeg is is studentikoziteit eigenlijk wel ‘bijzaak’/de vorm, niet de inhoud zelf. Ik ging naar een nieuwe stad en wilde daar gewoon nieuwe mensen leren kennen + mijn geloof verdiepen, juist in deze tijd.
Ik denk dat ik me anders ook prima had gered want ik was/ben juist altijd vrij op mezelf, maar ik ben toch echt heel erg blij dat ik lid ben. Ik zie mijn studententijd wel als een unieke tijd in mijn leven en dit is bovendien een van de laatste periodes waarin het nog echt makkelijk is om deel uit te maken van zo’n grote groep mensen in ongeveer dezelfde levensfase als jij en je echt makkeljike vriendschappen kan sluiten (wat toch anders is dan met collega’s, bijvoorbeeld). Het afgelopen jaar ben ik ook echt op heel veel vlakken uitgedaagd wat nooit was gebeurd als ik niet lid was geworden. Rotterdam – Utrecht is bijvoorbeeld prima aan te reizen, maar omdat mijn hele dispuut op kamers woont en ik hier nu ook gewoon een sociaal leven heb ben ik nu toch op kamers gegaan; anders had dat nog veel langer geduurd. Niet dat dat erg is, maar ik merk wel dat mijn vereniging me soms uit mijn comfortzone trekt op een goede manier – omdat ik ergens wel hoop dat deze tijd enigszins memorabel wordt (en niet alleen door feestjes, maar gewoon door het geheel van studentzijn).
Wat me wel opvalt is dat bloggers over het algemeen de types zijn die dingen graag op hun eigen manier/net even anders doen, dus als ik het woord ‘dispuut’ op mijn blog laat vallen voelt dat een tikje onwennig omdat het gewoon niet zo in de blogwereld past. Onze ontgroening is best pittig, we hebben gewoon elke donderdagavond dispuut en twee keer per week borrel, maar aan de andere kant ben je dus niet alleen lid voor de contacten en de feestjes en zijn de borrels bijvoorbeeld ook allesbehalve verplicht. Voelt voor mij niet echt als een ‘reguliere’ studentenvereniging dus. Vind het zo grappig dat je zusje lid is trouwens, in je vlogs komt dat eigenlijk nooit naar voren terwijl het me lijkt dat ze toch best actief is?
Woooow, volg ik je al zo lang?! Ongelooflijk! We worden echt oud inderdaad ;) Maar herkenbaar, hoor! Ik heb daar ook nooit wat mee gedaan en ik heb het ook nooit gemist!
Ik ben net afgestudeerd en heb soms wel het gevoel gehad dat ik ‘iets miste’. Ik ben wel uit geweest op donderdagen en de introweek heb ik ook gedaan. Het jaar daarna heb ik ook meegeholpen met de intro, wat super leuk was.
Maar elke week uitgaan was en is niks voor mij. Het vreet energie en ik lig liever op de bank met Netflix.
Ik heb ook nooit een grote vriendengroep gehad. En wat ik nu zie is dat die veel uit elkaar vallen of als ik dan met mensen praatte dat er toch veel over elkaar gepraat werd en dat ze er niet eens altijd voor elkaar zijn. Ik ben blij met de vrienden die ik heb gemaakt want dat zijn nu ook echt goede vrienden.
Heel herkenbaar! Ik heb zelf bij een studentenvereniging gezeten, omdat andere mensen mij het aangepraat hadden. Ik ben een sociaal persoon en ik zou me anders eenzaam gaan voelen, zeiden veel mensen tegen me. Nou na 1 maand heb ik me uitgeschreven, ik werd er dood ongelukkig van Haha! Iedere keer die verplichtingen, ik wilde gewoon lekker tv kijken op de bank in plaats van iedere keer verplicht op die toko hangen. Werd er een stuk gelukkiger van toen ik ermee gestopt was, en heb alsnog totaal niet het gevoel dat ik iets mis in mijn studentenleven. :)
Fijn om te lezen Annemerel! Ik ben van mening dat er voor iedereen een studentenvereniging is: ik zit bij een sportvereniging. Dat vond ik erg leuk, want je komt samen met mensen met dezelfde interesse. Daar heb ik veel vrienden aan over gehouden. Feestjes en andere sociale dingen zijn optioneel en deed ik af en toe. Op kamers vond ik fijn om een eigen plek te hebben, maar dat is weer hoe ik ben. Lang verhaal kort: ik snap je helemaal. Ik heb erge ‘fear of missing out’ maar eigenlijk mis je nooit wat..
Ik herken wel wat je zegt over niet echt een studentenleven hebben. Ik ben zelf bijna klaar met mijn eerste bachelor, woon al bijna een jaar samen (wow, shocking) in Rotterdam, terwijl ik studeer in Leiden en heb ook nooit bij een vereniging gezeten, ik krijg ook de kriebels van die verplichtingen. Ik denk alleen dat ik dat nu tijdens mijn tweede bachelor actiever wil zijn bij bijvoorbeeld mijn studievereniging.. het gaat toch kriebelen om meer mensen te leren kennen via mijn studie en ik denk dat ik er anders spijt van krijg.
Ik ben 19 en begin nu aan een studie. Ik ga wel op kamers (‘op kot’ zeggen we in België) en ga ook heel graag uit, maar omdat ik nog kamp met de gevolgen van de ziekte van Lyme zal dat zeker ook niet elke week kunnen. Nu vind ik dat ook niet heel erg, ik geniet er gewoon nog extra van als ik dan wel eens een keer uit kan gaan. Het typische studentenleven is dus iets dat wel goed bij mij past, maar ik vind ook dat iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Ik heb ook vriendinnen die liever thuis blijven en dat is net zo goed.