DIARY: #23

De laatste dagen van augustus, de eerste van september. De zomer loopt op zijn eind en je voelt de herfst in de lucht ’s ochtends al hangen. Het was weer een gezellig weekje :)

Wat een heerlijk weer was het maandagochtend. Perfect weer om de week buiten te beginnen. Gelukkig had ik ook daadwerkelijk een afspraak BUITEN. Ik had om tien uur afgesproken met een team van EditieNL om een item op te nemen over hardloopselfies, in de duinen. We hadden geen betere weersomstandigheden kunnen hebben.

Na de opnames besloot ik nog even verder te werken op het strand. En toen mijn MacBook leeg was genoot ik ook nog even een uurtje in bikini op een strandbedje. Lang geleden dat ik voor het laatst op het strand geweest was in bikini. Toevallig kwam ik bloglezeres Dominic tegen, wat natuurlijk even vastgelegd moest worden voor het nageslacht.

Het mooie weer betekende ook dat ik goed gebruik maakte van mijn nieuwe lievelingsvervoermiddel, mijn nieuwe fiets. Lang geleden dat ik zo genoten heb van fietsen als nu. Volgens mij heb ik dat nog nooit… En iedere kilometer die ik fiets denk ik aan al het geld dat ik bespaar met benzine (en hoe goed dat is voor het milieu natuurlijk).

’s Avonds at ik deze heerlijke nasi met tofu en tempeh van de toko bij mij in de buurt. Het is echt super lekker en als ik alle ingrediënten zelf zou moeten kopen zou ik meer geld kwijt zijn. Ik heb zo’n vermoeden dat ik een nieuwe favoriet gevonden heb.

Dinsdagochtend ging mijn wekker al om vijf uur voor mijn lange duurloop. Zondag was die duurloop nogal mislukt dus, ik moest hem dinsdag van mezelf inhalen. Het was maar goed dat mijn wekker zo vroeg stond en ik zo vroeg was gaan lopen, want hoe later het werd, hoe warmer het werd (dat was ook voorspeld). Uiteindelijk heb ik – met een paar sanitaire noodstops – wel de 32,5 kilometer kunnen voltooien. Super blij! De rest van de dag deed ik lekker rustig aan. ’s Middags lag ik zelfs drie uur lang te slapen. Dus niet in bed liggen met een MacBook of iPhone, maar gewoon echt slaapmasker op en compleet van de wereld. Niet heel gek natuurlijk als je om 5.00u bent opgestaan en daarna 32,5 kilometer hardloopt.

Woensdag waren mijn benen toch wel redelijk moe van die 32,5 kilometer van een dag eerder. Op zo’n moment vind ik het heerlijk om mijn laptop op schoot te nemen en mijn benen te strekken op de bank. Voor de afwisseling. Op dit soort dagen prijs ik mezelf heel gelukkig dat ik als zelfstandigondernemer vaak zelf kan bepalen waar en wanneer ik werk.

’s Middags had ik een afspraak bij de huisarts om mijn ‘sanitaire noodstop probleempje tijdens het hardlopen’ te bespreken. In de wachtkamer zag ik een oude Glamour liggen waar een artikel in staat waarvoor ik ben geïnterviewd. Vind het altijd leuk om dat terug te zien op plekken waar ik het niet onmiddellijk verwacht.

Donderdag, de laatste dag van augustus, tijd om mijn favorieten van de zomer op een rijtje te zetten. Qua beautyproducten was ik afgelopen zomer het meest fan van de zonnebrand van Louis Widmer en de Baguette Me Not nagellakkleur van Essie.

’s Avonds stond ik zowaar in de keuken en maakte ik deze heerlijke paddenstoelenrisotto, met een iets minder lekkere kabeljauw burger, wat eigenlijk meer een veredelde visstick was. Gelukkig liggen er nog maar vier van die burgers in mijn vriezer ;-). Nee. Eigenlijk zijn ze best wel lekker, maar ik had net een bak kibbeling bij een vishandel gehaald en dat smaakte toch net iets meer naar vis dan dit geval.

Vrijdagmiddag had ik een lunchdate met Aranka in Rotterdam. Ik had voor de verandering een keer echt mijn est gedaan op mijn wenkbrauwen en ik zeg het niet snel, maar met resultaat. Al zeg ik het dus zelf.

Ik had zoveel trek dat ik besloot om twee gerechten te bestellen bij Bertmans. De Pindakokossoep met jasmijn rijst, taugé en lente ui. En natuurlijk; de toast met avocado en een gepocheerd eitje. Verder had ik een sapje met onder andere wortel en sinaasappel én gemberthee. Jup, goed geluncht.

’s Avonds had ik eigenlijk de COP Run in Amsterdam met de Running Junkies, maar ik voelde me niet bijster fit. Eigenlijk gewoon helemaal niet. En aangezien ik zondag ook al een hardloopwedstrijd op het programma had staan besloot ik hem te skippen. In plaats daarvan zat ik op de bank en bekeek ik mijn hardloopstatistieken van de maand augustus op zowel STRAVA, Nike+ als Garmin. Mijn statistieken op Nike+ waren het meest bevredigend. 222 kilometer (mooi getal) met een gemiddelde pace van 5’00 per kilometer (hoe rond wil je het getal hebben). Ik ben een tevreden mens.

Ik keek de serie When Calls The Heart en ik kon gewoon niet stoppen met kijken. Wat resulteerde in een zeer lange Netflixavond. Ik lag uiteindelijk pas om 2.00u op bed.

En de volgende dag ging ik – na het editen van mijn video en het schrijven van mijn blog – gewoon weer lekker verder. Jup. Dit is een zeer ‘schuldbewuste’ selfie.

Aan het eind van de middag stapte ik op de fiets richting mijn ouders voor een heerlijk pasta maal bereid door mijn vader en moeder. Perfecte koolhydraatrijke maaltijd in voorbereiding op de Tilburg 10 Miles die ik de volgende dag zou lopen.

Mijn kleding lag zoals gewoonlijk een dag van te voren al klaar.

Zondagochtend had ik toch iets meer stress  dan ik gepland had. Mijn wekker ging al om half zeven, omdat ik mijn video nog moest editen en nog een blog moest schrijven én al om tien voor tien de trein op Den Haag Holland Spoor nodig had. Uiteindelijk ging ik op tijd van huis weg, maar ik kwam er na vijf minuten op de fiets ineens achter dat ik geen oplader van mijn iPhone bij me had en ik ging natuurlijk de dag niet overleven zonder tussentijds laden. Dus ik weer terug en daarna als de wiedeweerga weer richting station. Ik was nog nooit met de fiets op Den Haag Holland Spoor geweest dus ik maakte me nogal zorgen over waar ik mijn fiets moest plaatsen. Gelukkig vond ik een mooi rek en ik zette hem snel op dubbelslot. Voor de zekerheid maakte ik er ook nog even een foto van, mocht ‘ie gejat worden dan had ik in ieder geval bewijs dat ‘ie netjes stond. Ik weet niet waarom ik ineens zo bang ben dat mijn fiets gestolen wordt want mijn vorige fiets heeft drie jaar lang buiten in Den Haag gestaan op ENKEL slot en die is nooit gejat. Maar hé, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

Ik was uiteindelijk zo op tijd dat ik nog koffie kon halen bij Starbucks. Helaas dacht Starbucks daar anders over, die gingen pas om tien uur open op zondag. Wat is dat nou?

Over de Tilburg 10 Miles gaan jullie nog genoeg lezen maar wil graag nog even deze twee groepsfoto’s met jullie delen. Vlak voor de 10 Miles en vlak NA de 10 Engelse mijlen. Na de run zijn we nog met een hele groep gezellig gaan eten en drinken (water, netjes he) en om negen uur was ik uiteindelijk weer thuis. Bijna het klokje rond van huis geweest, maar een super gezellige dag gehad.

En nu is het maandagochtend, tijd voor een nieuwe week, nog twintig dagen tot de Berlijn Marathon. Nog 29 dagen tot mijn boek in de winkels ligt. So little time so much to do.

Liefs,
Annemerel