DIARY: #29

Een migraineaanval, (goed) boeknieuws en de eerste halve marathon van Roosmarijn. Een korte samenvatting van afgelopen week.

‘Annemerel waarom kijk ik naar een foto van zo’n lelijke smerige kraan?’ Goede vraag, dit was slechts een van de twee foto’s die ik maandag maakte. Mijn kraan was kapot en dat was MEGA irritant want iedere keer als ik wilde douchen duurde het tien minuten voordat ik hem aan de praat had en uitzetten duurde ik ook minstens een kwartier. Super irritant. Maandag besloot ik eindelijk mijn huisbaas te bellen en binnen 24 uur had ik een nieuwe kraan. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Tot nu toe ben ik echt super tevreden over mijn nieuwe huisbaas/pandbeheerder, zeker in vergelijking met mijn vorige woning waar in drie jaar tijd NIETS vervangen is. Gaat een wereld voor me open.

Wat ik verder maandag deed: naar de huisarts gaan voor mijn darmprobleempje, boodschappen, blogs schrijven en aan het eind van de middag plofte ik moe maar voldaan op de bank hangen met een zak chips. Dat laatste gaan we deze week dus niet doen. Ik zou het absoluut niet vervelend vinden om nog even twee kilo af te vallen voordat ik over 2,5 week naar New York vlieg. En ik denk dat dat helemaal geen probleem moet zijn als ik mijn dagelijkse zak chips/reep Tony’s even on hold zet.

Dinsdag werd ik wakker met kriebels in mijn buik. Ik moest bloedprikken en had daar absoluut geen zin in. Het was voor het eerst in twaalf jaar dat ik mijn angst opzij zette en bloed liet prikken. Kun je nagaan hoe de situatie was/is. Uiteindelijk viel het overigens best wel mee, ik had het zoveel groter gemaakt in mijn hoofd.

Leuker nieuws van afgelopen dinsdag: alle foto’s en lieve berichtjes op Instagram over mijn boek.

Nog beter nieuws: mijn boek heeft het geschopt tot de Bestseller60. Op het randje hoor, plek 59. Maar later hoorde ik van mijn uitgever dat dit onder andere te maken heeft met de Kinderboekenweek die afgelopen week ook was en pas afgelopen zondag was afgelopen. Denk dan ook niet dat ik er deze week weer in sta, want bij die eerste week zaten ook alle voorbestellingen en die heb ik deze week natuurlijk niet gehad. Maar hé, het belangrijkste vind ik alle leuke berichtjes die ik via Instagram krijg.

Stond woensdag ook in de krant, in het Haagsche gedeelte van het AD. Heb de krant zelf helaas niet vast kunnen houden omdat toen ik eindelijk naar buiten ging op zoek naar een krant, de krant overal al was uitverkocht. Maar dat mocht de pret niet drukken.

’s avonds had ik een evenement van Runner’s World, het Light up the Night evenement met Kalenji, Weleda en Gregory Sedoc. Ben groot fan van het lichtje van Kalenji dat zowel voor als achter duidelijke verlichting geeft. Dat is echt wel weer nodig als je ’s ochtends of ’s avonds gaat hardlopen. Het hordelopen gedeelte met Gregory Sedoc vond ik ook echt super leuk, wel een beetje spannend (toen we over hogere horden moesten), maar blij dat ik het gedaan heb.

Donderdag had ik helaas een heftige migraine aanval waardoor ik het eerste gedeelte van de dag in bed gespendeerd heb. Was echt zo geen grap. Ik had namelijk ’s avonds een evenement van Women’s Health en ik kon daar gewoon niet niet naartoe, maar ik voelde me tegelijkertijd zo verschrikkelijk dat ik me niet kon voorstellen hoe het ooit nog beter zou worden. Uiteindelijk heeft een cocktail van ibuprofen, paracetemol en een migrainepil (rizatriptan) toch geholpen. En een warme douche van anderhalf uur.

Hoe cool is deze foto van de New York Marathon die nu overal in New York hangt? Achter deze meisjes stond ik vorig jaar te wachten voor de start. Grappig om ze op deze manier terug te zien. Kreeg deze doorgestuurd van een Twitter follower die op dit moment in New York woont.

Deze salade is een mega grote aanrader, ik at hem vlak voor het Women’s Health evenement bij SLA. Het is de maandsalade en als ik een ding heel zeker weet, dan is het dat ik deze maand zeker nog een keer terug ga om hem nog een keer te eten. Hij is met zoete aardappel, paddenstoel en spinazie.

Vrijdag was een rustige dag, de migraine van donderdag was een voorbode van wat donderdagavond zou komen en wat vooral vrijdag zijn weerslag had op mijn gesteldheid. Drie maal raden waar ik het over heb. Het is niet zo lastig.

Vrijdag beginnen ook de voorbereidingen voor de halve marathon van zondag in Amsterdam. Ik ben dan misschien niet van plan om een (voor mijn doen) goede tijd te lopen, ik ben toch lichtelijk nerveus. Aller eerst heb ik na de Berlijn Marathon als langste afstand slechts tien kilometer gelopen (tijdens de Singelloop) en dat ging alles behalve makkelijk. Daarnaast wil ik mijn zusje gaan hazen en ik weet absoluut niet hoe fit zij is.

Zaterdagochtend zie ik dat de zon schijnt en besluit ik dat het een mooi moment is om even naar de stad te fietsen. Die fiets die ik eind augustus koop is nog steeds het beste idee in tijden. Ik geef bij Hudson’s Bay veel te veel geld uit, maar ik ben wel ontzettend blij met mijn aankoop.

Bij Paagman zie ik een hele stapel van mijn eigen boeken liggen, maar er is er geen een gesigneerd. Dat betekent dat er in een week tijd bij Paagman minstens tien boeken over de toonbank zijn gegaan, want ik had er vorige week nog tien gesigneerd.

’s Middags rij ik naar mijn zusje in Leiden om haar te helpen met haar kamer opruimen en om deze foto in haar ‘outfitspiegel’ te maken zodat ik mijn nieuwe broek kan showen. Die heb ik dus ’s ochtends bij Hudson’s Bay gekocht. Zo blij mee. Het is een joggingbroek en zit ook als een joggingbroek, maar ik denk dat je hem ook zo kunt combineren dat hij prima als ‘normale’ broek kan. En aangezien ik het grootste gedeelte van de tijd thuis werk, is er volgens mij geen beter kledingstuk voor de winter te bedenken.

Zondag is het eindelijk zover, de halve marathon in Amsterdam met mijn favoriete cutiepie. Er zijn gezonde zenuwen en er worden aardig wat bananenpannenkoeken weggewerkt.

Roos en ik zijn niet de enige die lopen, mijn vader loopt ook. En mijn broertje en zijn vriendin Anne lopen allebei hun eerste halve marathon. Zo leuk om dit met je familie te kunnen doen. Roos’ vriend Peter liep ’s ochtends de marathon (die was nog aan het lopen toen deze foto gemaakt werd). Hij had amper getraind (in augustus drie duurlopen van 20-23 kilometer, sinds 1 oktober helemaal niet meer gelopen) en liep hem in 3.38. Hij moest wel toegeven dat trainen toch verstandiger was geweest, want dit was toch wel echt zwaar. Goh, verrassend ;-). Die jongen kan sowieso onder de drie uur als ‘ie een beetje zijn best doet.

Hoe het met Roos ging tijdens de halve marathon zien jullie vanavond in mijn vlog (of in die van haar!) en ik schrijf morgen een blog over hoe het is om iemand te hazen tijdens een wedstrijd. Spoiler alert, dat is vermoeiender dan je aanvankelijk zou denken. DAMN.

Inmiddels is het maandagochtend en ik begin eindelijk weer een beetje mens te worden. Het was een vrij intensieve dag gisteren, met een wekker om 5.30u, een hele dag door Amsterdam fietsen en hardlopen en pas om half twaalf in bed. Maar het was het meer dan waard. Nog 20 dagen tot de New York Marathon!!!!

Liefs,
Annemerel