ASK YOUR RUNNING QUESTION: #29 (New York editie)

NOG 24 UUR. Dan stap ik in de bus richting de start van de New York City Marathon. Tijd vliegt. Het is inmiddels zaterdagochtend zeven uur en ik zit bij Starbucks om deze blog te schrijven. Hierna ga ik een fietstocht door Brooklyn maken en pasta eten, dan is het de rest van de dag tijd om met de benen omhoog in bed te gaan liggen. Het begint nu echt heel serieus te worden. Tijd om wat vragen van jullie over de marathon te beantwoorden.

Anke: Heb je al een bepaald raceplan in je hoofd voor de marathon? Ik weet dat je binnen de 4 uur wilt finishen, maar wil je bijvoorbeeld een constant tempo lopen of steeds iets sneller gaan? En bedenk je nu al van welke verzorgingsposten je gebruik wilt maken?

Hi Anke, ik heb zeker een raceplan in mijn hoofd. Ik wil graag onder de vier uur lopen en ik wil dat niet riskeren, daarom ben ik niet van plan om bijvoorbeeld 3.45 te proberen. Ik wil de eerste vijf kilometer in ongeveer een half uur lopen, hierin zitten ongeveer 3 kilometer brug dus dat wil ik echt heel langzaam doen. Daarna wil ik verder lopen met een pace van 5’25 en dit wil ik zo lang mogelijk proberen vast te houden. Als ik dat doe loop ik precies onder de 4 uur. Onder normale omstandigheden zou ik dit in principe moeten kunnen. Ik loop mijn duurlopen vaak met een snelheid tussen de 5’10 en 5’20, maar het valse plat maakt het toch nog redelijk spannend. Het liefst zou ik een negatieve split lopen, maar dat is in New York heel lastig omdat het laatste gedeelte het zwaarst is qua parcours. Dus mijn streven is om in het laatste gedeelte zo min mogelijk te verliezen zodat ik eindelijk onder die vier uur kan finishen.

Qua verzorgingsposten; die zijn er vanaf mijl drie iedere mijl. Ik denk dat ik om de mijl een bekertje water of limonade ga drinken. Dus steeds water met sportdrank afwisselen. En dit combineer ik dan met de gelsnoepjes die ik zelf bij me heb.

Joanka: Ik heb wel een NY—marathonvraag: die staat namelijk zeker ook op mijn bucketlist ;) Ik ging stiekem al even kijken naar prijzen en ook naar georganiseerde marathon-reizen (zoals die van tui). Jij bent zowel zelf/alleen als met zo’n organisatie naar NY geweest, toch? Wat zou je aanraden? Wat vind je de voor- en nadelen van beide opties?

Hi Joanka, ik heb hier op drie verschillende manieren gelopen. In mijn eerste jaar liep ik voor een goed doel, in mijn tweede jaar had ik zelf een startbewijs weten te bemachtigen (dat is heel bijzonder) en de afgelopen twee jaar loop ik met een organisatie. Ik heb hier een uitgebreid artikel over geschreven dat je hier kunt lezen. Mijn favoriete optie was toch wel de marathonorganisatie.

Voor een goed doel lopen vind ik heel mooi, maar het kost ook veel energie en dat in combinatie met trainen voor een marathon is redelijk zwaar. Ik zou best geld voor een goed doel willen ophalen in de toekomst, maar ik weet niet of ik het dan nog met een organisatie zou doen, of dat ik dan misschien liever zelf een doel zou kiezen. Dan ben je ook een stuk flexibeler met het bedrag dat je moet ophalen. Zelf een startbewijs bemachtigen in de loterij is ontzettend bijzonder, dus daar zou ik zeker niet op gokken. Daarnaast ben je ook niet heel veel voordeliger uit omdat hotels in de marathonperiode gewoon ontzettend duur zijn. Je moet wel echt heel erg op tijd zijn met boeken wil je een beetje goede prijzen vinden. En omdat je pas een half jaar van te horen hoort of je bent ingeloot is dat niet echt aan de orde.

Marathonorganisatie vind ik heel fijn omdat zij voor jou ‘ontzorgen’ waardoor je dus niet zoveel over alle randzaken hoeft na te denken. Geeft jou genoeg tijd om je op de marathon te focussen.

Astenhove: Welke buitenlandse marathon vind je het leukste en welke wil je heel graag nog eens doen?

Boston, omdat dit de oudste marathon ter wereld is (sinds 1897) en de hele stad bruist tijdens de marathon. New York is een goede tweede, maar dit voelt minder bijzonder omdat een startbewijs krijgen een stuk makkelijker is (via een marathonorganisatie). Voor Boston moet je je kwalificeren, dat maakte het extra bijzonder om hem te lopen. Tokyo en Londen staan nog hoog op mijn wensenlijst. Ik hoop ze binnen een paar jaar te kunnen lopen.

Evi: Wat ga je als marathon ontbijt eten?

Een mix van zelfgemaakte pannenkoeken van mijn moeder (we hebben een keukentje op de kamer), pretzel buns (kleine broodjes met 20gram koolhydraten per broodje, zout, als afwisseling op de zoete pannenkoeken) en kant-en-klare pannenkoeken van Whole Foods. Ik hoop dat het werkt! Dat horen jullie van de week wel (en merk ik morgen).

Pamela: Waar kijk je het meeste naar uit en waar zie je tegen op?

Ik kijk het meest uit naar de start, de sfeer op het parcours, First Avenue en ik hoop dat ik genoeg energie heb om ook te genieten van Fifth Avenue en Central Park (de laatste 7 kilometer). En de finish natuurlijk. Hopelijk onder de vier uur. Dat zou zoveel ontlading geven. Waar ik het minst naar uit zie is het wachten voor de start (in de regen), de rijen voor de dixie’s en de pijn die ik hoogstwaarschijnlijk ga ervaren. Ik hoop dat ik sterk genoeg ben om het te negeren en de marathon met een lach te kunnen finishen.

Thanks voor al jullie vragen. Heb zoveel zin in morgen!

Liefs,
Annemerel