Zo deed #teamannemerelrunsnyc2017 het in New York (Part II)

Gisteren hebben jullie de verhalen van Aimee, Fon, Jorien, Aimée, Marianne en Talea kunnen lezen uit #teamannemerelrunsnyc2017. Vandaag het woord aan toppers Thirza, Karin, Aurelie, Naual, Anke & Rianne. Nogmaals: ik ben zo trots op deze groep en de doelen die ze behaald hebben. Maar ook het groepsgevoel vond ik heel bijzonder. De oudste in onze groep was dit jaar 50 geworden, de jongste mocht officieel nog niet eens alcohol drinken in de Verenigde Staten. Toch merkte je daar in de groep heel weinig van. De reünie wordt as we speak al gepland.

Thirza (5.02.04)
“Toen jou blog voorbij kwam over de NY marathon dacht ik, zou ik…..?? Ik zou dit jaar 42 jaar worden en wat zou het ontzettend leuk zijn om dan ook 42 km te lopen “een marathon”. Het leek mij ook leuker met een groep dan alleen. En ik heb altijd met mijn grote mond gezegd dat ik als ik een marathon zou lopen, dat dit New York zou moeten worden.

Maar ja trainen tot 30 of 35 km wil ik dat! De trainster van onze groep was zeer te spreken over sportrusten, niet meer dan 14 km lopen en dan toch een marathon lopen…..dat kan toch niet….of wel??? Maar het kriebelde toch. Dan maar een afspraak maken met Stans van der Poel, ontwikkelaar van “sportrusten”. De test gedaan en zij gaf aan dat het echt mogelijk was, ik was gezond en had een goede conditie. Zij heeft ook alles uitgelegd over sportrusten (ik had alle boeken daarover ook al gelezen) en ik begon er steeds meer in te geloven. Begin mei begonnen met trainen en het ging goed. De laatste weken van het trainingschema had ik het gevoel dat ik er klaar voor was, laat die marathon maar komen!

En dan komt eindelijk het moment. Je staat aan de start en dan gaat er van alles door je heen; heb ik genoeg getraind, waren 17 kilometers wel genoeg, kan ik dit wel, wat ga ik straks allemaal voelen als ik op de helft zit? Maar vooral wat gaat mijn lichaam doen bij 30, 35 en 40 km?

De start op de Verrazanzo Bridge was geweldig… ik heb niets gemerkt van het omhoog lopen, volledig op adrenaline gelopen. Midden op de brug zelfs happy birthday gezongen voor iemand die jarig was met zijn allen, kippenvel! Een mooier moment van de marathon kan ik niet geven. Ik heb meerdere momenten gehad dat ik dacht, kan dit alsjeblieft nooit meer overgaan. Ik heb natuurlijk tot dat moment nog nooit een marathon gelopen, dus weet niet hoe andere marathons voelen, maar deze vond ik geweldig! Het leukste vond ik de groep, alles met elkaar delen over informatie, trainingen, pijntjes en nog veel meer. Het was een geweldige ervaring en “ja” ik ben al aan het kijken naar de volgende marathon. En ik weet zeker dat die er gaat komen.”

Karin (4.44.25)
Karin: “Ik ben 33 jaar en werk als recruiter/consultant bij een werving en selectiebureau. Toen ik in 2008 toeschouwer was bij de halve marathon van Zwolle besloot ik dat ik het jaar daarna ook mee wilde lopen. Ik ging trainen, raakte geblesseerd en liep in 2009 de 4EM in plaats van de halve marathon, maar ik gaf niet op! In 2010 liep ik mijn eerste halve marathon in 1:59:57. Wat een prachtige tijd! Daarna bleef ik hardlopen en liep ik jaar in, jaar uit in verschillende wedstrijden mee.

Vorig jaar had ik bedacht dat ik New York wilde gaan bezoeken in het voorjaar. Totdat Annemerel aankondigde dat ze een marathonreis naar New York ging organiseren. Ik wist gelijk: ik ga mee! In april van 2016 had ik mijn eerste marathon gelopen en vond dit een mooie kans om in New York voor een tweede keer te starten. Ik heb het hele jaar lekker gelopen en in de zomer voerde ik mijn trainingsintensiteit op. Ik was super fit en verpulverde elk PR. Ik ging zo lekker! Tot ik zes weken van tevoren zoveel last kreeg van mijn kuit. De fysio legde mij rust op in de hoop dat het snel beter zou worden.

Helaas gebeurde dat niet. Elke loop die ik nog deed van maximaal 6km, had ik pijn. Het was heel moeilijk om iedereen zo lekker te zien trainen en bijvoorbeeld de halve van Amsterdam te zien rennen terwijl ik op de tribune van het Olympisch stadion toe keek. Maar ik gaf niet op. Al zou ik kruipend over de finish komen, ik zou die marathon van New York gaan lopen! Dat heb ik gedaan en het was fantastisch! Ik ben rustig aan gestart en heb rustig aan gelopen. Hierdoor voelde ik bijna geen pijn en kon ik finishen in 4:44:24. Dik tevreden! Het was een reis om nooit te vergeten. Het samen delen van de ervaringen met de meiden die ook van start gingen was voor is zo ontzettend leuk! En daarnaast moet je gewoon in New York gelopen hebben.”

Aurelie (4.30.32)
HI, ik ben Aurelie, ik ben 25 jaar oud en werk als online marketeer bij Zenito (een sociaal verzekeringsfonds in België). Ik ben in 2013 begonnen met hardlopen. Ik las toen al een tijdje de blogs van Annemerel en haar hardloopartikels waren steeds zo enthousiast geschreven dat ik het ook eens wilde proberen. In het begin liep ik enkel als het mooi weer was, maar sinds twee jaar loop ik consequent het hele jaar door.

New York is mijn lievelingsstad en het feit dat ik daar mijn eerste marathon mocht lopen, maakte mij ontzettend enthousiast. Dat ik dat avontuur met Annemerel en andere meiden mocht aangaan, maakte het alleen mooier.

Ik wilde graag 4.30 lopen en dat is me precies gelukt. Ik had op voorhand bepaald dat ik met een pace tussen 6’10 en 6’20 zou lopen. Dan zou ik, als alles goed ging, net onder 4.30 finishen. De eerste 30 kilometer voelde die pace ook comfortabel aan en voelde ik mij sterk. Vanaf dan zat ik in een dipje waar ik pas op kilometer 38 uitkwam en waarin mijn pace zienderogen achteruit ging. Op dat moment liepen we Central Park binnen en zag ik op mijn horloge dat finishen onder 4.30 nog steeds mogelijk was. Ik moest alleen veel sneller gaan lopen dan ik de afgelopen kilometers gedaan had. Dat deed ik en na een eindsprint finishte ik in 4u30’32”.

Het leukste van de reis vond ik het gezelschap van de meiden van #teamannemerelrunsnyc het leukste aan de reis. Het was zo mooi om te zien hoe we samen dezelfde passie delen en daar met hetzelfde doel stonden: finishen in Central Park. Ik heb ontzettend veel steun gehad aan de andere meiden en zonder hun had deze marathonreis niet hetzelfde geweest.”

Naual (4.24.03)
“Hi, ik ben Naual en ik ben dit jaar 50 geworden. Ik ben Accountmanager Concessie bij NS Stations. Ik ben verantwoordelijk voor de optimale uitvoering van de concessie overeenkomst door de concessienemer (in mijn portefeuille zitten alle ETOS winkels + Holland & Barrett winkels + Prontophot (de pasfoto automaten) en daarnaast ook lokale retailers & horeca ondernemers in de regio NoordOost).

In 2012 ben ik met het ‘Start to Run’ programma van Evy begonnen. Maar in verband met een blessure aan mijn achillespees niet afgemaakt en in 2013 ben ik opnieuw gestart. Met een doel… de 4EM van Zwolle lopen. Missie geslaagd. Daarna doorgetraind voor de 10K. Maar ivm een blessure in 2014 NIET hardgelopen. 2015 opnieuw in training voor de 10K van ‘We Run Amsterdam’ met NIKE. En gelukt om binnen 1 uur te lopen 58:39. In 2016 mijn 10K tijd verbeterd naar 54:39 in Den Haag tijdens de CPC loop. Daarna door in training voor de HM van Amsterdam. Deze gelopen in 1:53:02. En in 2017 las ik een artikel van jou Annemerel met de uitnodiging om mee te lopen aan de Marathon van New York en dacht, ach… dat is wel een mooie NIEUWE uitdaging voor dit jaar.

Ik schreef me in voor New York omdat ik eigenlijk gewoon een reden wilde hebben om te trainen. Als de uitdaging niet GROOT genoeg is, ga ik niet trainen… hahaha…”

OK. Naual… Je bent vijftig en fitter dan de gemiddelde twintiger. HOE DOE JE DAT? En hoe zorg ik ervoor dat ik over 22 jaar ook zo fit ben? Naual: “Haha… blijven sporten(!),“Van stilstaan wordt je lelijk” is de kreet van Lars Schuijling. Blijven doen waar je blij van wordt en je omringen met enthousiaste mensen (die je ook weer inspireren).

Het leukste aan deze reis? ALLES. Alleen en ook samen met de crew ‘teamannemerlrunsnyc’ New York beleven. Het lekkere eten. Fietsen door Brooklyn. Hardlopen met het hele TUI team door Central Park. En natuurlijk de MARATHON lopen door de stad. Ik heb genoten. Bedankt!”

Anke (3.56.55)
“Hi, ik ben Anke, ik ben 26 jaar en sinds kort ben ik coördinator van de Stichting Samen RKC. Dat is de maatschappelijke tak van voetbalclub RKC Waalwijk. Dit betekent dat wij het beeldmerk van RKC inzetten om mooie projecten in de gemeenschap te verwezenlijken.

Ik ben begonnen met hardlopen toen ik 16 jaar was (besef me nu dat ik een hardloopjubileum te vieren heb). In die tijd voetbalde ik ook nog, dus het opbouwen ging redelijk vlot. De conditie en belastbaarheid waren er namelijk grotendeels al. Minder dan een jaar later liep ik mijn eerste halve marathon in Eindhoven.

De New York Marathon is toch wel het walhalla voor elke marathon loper. Wellicht wat druk, maar de beelden op tv spraken me zo aan dat hij toch wel redelijk boven aan mijn lijstje stond. En het evenement heeft aan alle verwachtingen voldaan!

New York was mijn eerste buitenlandse marathon, dat zorgt al voor een hele andere voorbereiding wat betreft de externe factoren. Voor de marathons in Eindhoven en Etten-Leur kon ik gewoon thuis slapen en mijn eigen vertrouwde avondeten en ontbijt bereiden. Verder is New York natuurlijk gigantisch, iets wat me altijd bij zal blijven is het enthousiaste publiek. Iedereen moedigt je aan, het hele parcours lang. Het gaafste vond ik wel het moment dat je van de Queensborough bridge af komt en dat een golf van geluid je tegemoet komt. De mensen staan hier gewoon rijen dik omdat jij zo nodig 42 kilometer wil lopen, geweldig!

Het leukste aan de reis vond ik het groepsgevoel dat er eigenlijk vanaf moment één al was. Iedereen snapte wat je doormaakte en waar je naartoe werkte. Op die manier zijn we redelijk snel een hechte groep geworden. De marathon was natuurlijk het hoogtepunt waar je naartoe leefde, maar ook de uren na de marathon vond ik heel mooi. Langzaam druppelde iedereen binnen en nagenoeg iedereen deed dat met een lach op het gezicht. Genietend van de ervaring en blij met de gelopen tijden. Daarnaast het decor waar we dit alles in mochten doen. Ik was hiervoor nog nooit in New York geweest, maar wat een stad!

Rianne (4.55.43)
Ik ben Rianne, ik ben 23 jaar. Een van de jongsten van de groep, maar dat heb ik totaal niet zo gevoeld gelukkig. Ik werk bij PostNL.

In februari 2015 ben ik begonnen met hardlopen, met de derde poging met Evy. Hiervoor was ik niet zo’n doorzetter, haha. Tot het voorjaar van 2016, liep ik eigenlijk steeds met tussen pauzes, totdat ik eindelijk een doel had om voor te trainen. Een wedstrijd in het dorp en een obstakel run van 13 km.

Toen ik in oktober 2016 serieuzer werd met hardlopen, vond ik de halve marathon een mooie uitdaging, die liep ik op 12 maart 2017 (de CPC loop). Mijn plan was om dan in 2018 de marathon van Rotterdam te lopen, als eerste, en daarna mijn lijstje met verdere marathons te lopen. Onder andere New York! Ik werd heel enthousiast na alle verhalen van de New York Marathon op Annemerel’s blog en vlog. Toen kwam de aankondiging dat een groepje mee kon met deze georganiseerde reis en bedacht ik me geen moment, ik was klaar voor de New York City Marathon!

Ik werd een week van te voren flink verkouden met keelpijn.. Ik heb heel de week rustig aan gedaan en de halve apotheek meegenomen. De dagen van te voren had ik er helaas nog steeds last van. De dag van de marathon gelukkig niet, waarschijnlijk door de adrenaline en enthousiasme. En het feit dat ik dit heel graag wilde uitlopen.

Het leukste aan de reis vond ik  natuurlijk dat ik de marathon heb uitgelopen in een super goede tijd en er van heb genoten! En dat ik dit hele avontuur met #teamannemerelrunsnyc2017 kon delen. Al mijn zorgen, maar ook leuke momenten. Iedereen weet direct wat je bedoelt, geeft je steun en motivatie. In mijn omgeving heb ik niet veel hardlopers en vooral geen lopers met de ambitie voor een marathon. Het is fijn om het met mensen te kunnen delen die net zo gepassioneerd zijn, als ik ben. Zodat ik mijn omgeving niet gek maak met mijn verhalen.

Bedankt Annemerel en TUI voor deze fantastische reis en ervaring! Ik heb er ontzettend van genoten!

Ok dat waren ze. Ik ben zo dankbaar dat TUI Sports mij de mogelijkheid heeft gegeven om deze reis te organiseren. Er is heel wat tijd in de voorbereiding gaan zitten en dat was absoluut niet alleen van mijn kant. Of er een vervolg komt op de reis daar kan ik nu absoluut nog niets over zeggen, eerst tijd om eens te evalueren met TUI. Maar jullie zijn natuurlijk de eerste die het horen mocht er in 2018 een vergelijkbare reis georganiseerd worden. Wat natuurlijk altijd helpt in onze beslissing: hoeveel geïnteresseerden zijn er eigenlijk?! Laat het weten in een reactie!

Liefs,
Annemerel