DIARY: #33

Het was herfst. En dat is het op het moment van schrijven heel duidelijk nog steeds. Zou het ooit weer licht worden? Of droog?

Goedemorgen, natte, grijze maandag. Maar we slaan onszelf er doorheen met een geurkaars. Ik bedenk me ineens dat ik zojuist een vergelijkbare foto gemaakt heb en vlogfragment heb opgenomen, precies een week later.Weer een natte en grijze maandag dus.

Ondanks het weer probeer ik een positieve draai te geven aan deze eerste dag van de nieuwe week. Ik heb geen buikpijn meer (had het hele weekend buikgriep) en ik ben lekker productief. Yes.

Aan het eind van de middag besluit ik de regen te trotseren. OK. Ik bedoel: ik loop in mijn UGGS en met mijn skijas aan naar mijn auto omdat ik bij mijn ouders ga eten. Heeft niet heel veel met regen trotseren te maken, het was misschien vijftig meter lopen.

Dinsdag had ik een afspraak bij TUI om de New York reis te evalueren. Maar eerst: mijn favoriete ontbijt. Mais wrap met een halve avocado, scrambled eggs en koriander. Hier kom ik mijn bed dus wel voor uit. Het gesprek bij TUI ging trouwens goed, ik hoop jullie binnenkort meer te kunnen vertellen over een eventuele New York Marathon reis voor 2018. Er is nog niets besloten, maar jullie positieve reacties onder mijn blog van twee weken geleden waren zo leuk om te lezen dat we zeker aan het kijken zijn naar de mogelijkheden. Keep you posted.

Woensdag dacht ik, yes, lekker weer, laat ik 20 kilometer hard gaan lopen. Dat ging toch iets minder makkelijk dan ik van te voren gedacht had. Die twee kilo die ik tijdens mijn buikgriepje door het toilet heb gespoeld, daar zat denk ik ook een stukje conditie bij, want ik had het al vanaf het eerste moment zwaar. Gelukkig was het lekker weer en heb ik toch genoten van de (uiteindelijk) 15 kilometer die ik gelopen heb.

Donderdag besloot ik weer eens een lekkere training binnen te doen. Of nou ja, geen training, meer een soort van dans-cardio-workout. Alleen dan met zelfverzonnen bewegingen. Klinkt net zo suf als het is, maar het geeft mij mega veel energie. Als ik een choreografie moet doen ben ik alleen maar bezig met bedenken wat ik moet doen, door gewoon lekker te bewegen zonder voorbedachte raden kan ik helemaal zen worden. Nee echt.

Mijn horloge is niet erg enthousiast over mijn trainingsniveau overigens. Wauw. Thanks. Detraining, een nieuw dieptepunt. Maar goed je kunt natuurlijk niet altijd pieken.

Zaterdag en zondag deed ik zo weinig boeiends dat ik geen enkele foto gemaakt heb. Ik was aan het werk, hing op de bank (guilty), had een migraineaanval (zaterdag) en het regende buiten dus ik bleef lekker binnen. Zondag besloot ik dat het genoeg was geweest met dat lanterfanten en ik begon mijn dag met een 16 kilometer run met mijn vader. Bij thuiskomst zat Roos in haar hardloopkleding klaar en besloot ik ook met haar nog een rondje van 7 kilometer te lopen. 23 kilometer op een zondagochtend voor 12.00u, niet slecht. I’m back. Of nou ja, voor nu.

De rest van de dag bleef ik bij mijn ouders, waar ik onder andere deze foto van Roos en mij bekeek. We maakten deze foto in de zomer van 2007 met mijn (aller eerste) (toen spiksplinternieuwe) MacBook. Roos was hier net 12, ik was net 18 geworden. Ik zie er op een goede dag niet heel veel anders uit, maar Roos lijkt op deze foto helemaal niets veranderd. Hoe kan dat? De foto op rechts maakten we na het hardlopen en daar is duidelijk te zien dat ik wel een laagje make-up kan gebruiken.. en iets aan mijn selfie skills moet doen.

Dit was niet echt een enerverende week. Echt zo’n week in november. November. Gelukkig is die maand bijna voorbij. Dit is niet mijn favoriete maand van het jaar, ook al begint hij goed, met de New York Marathon. Dit weer, de korte dagen… daar ben ik gewoon echt niet voor gemaakt. Maar als het nu eens zou gaan sneeuwen… echte sneeuw. Kijk, daar heb ik dan wel weer zin in. Misschien moet ik ook even een afspraak voor mijn winterbanden maken trouwens…

Wat staat er voor jullie op het programma deze week?

Liefs,
Annemerel