DIARY: #37

Van de Dolomieten tot mijn keukentafel en van cupcakes tot hardlopen, dit was mijn week.

Good morning vanuit Selva di Val Gardena, ons laatste ochtendje in de Dolomieten voordat we alweer terug naar Nederland vliegen. We besteden de ochtend met een wandeling door het dorp, waar een hele schattige kerstmarkt is. Hier zijn we op zaterdagavond ook al geweest, toen hij wel gewoon open was, maar leuk ook om nog eventjes in het licht te zien. Ik heb zelden zo’n fotogenieke kerstmarkt gezien.

Daarna is het tijd om heel sip te kijken, want we moeten in de auto stappen en richting vliegveld rijden.

Of nou ja, we hadden ook nog twee uur kunnen wachten, maar nu hadden we ook nog tijd om te lunchen in Verona. De luchthaven is een kwartier van het centrum van Verona en het leek ons wel leuk om nog eventjes door de winkelstraat daar te wandelen en wat lekkers te eten. Zo hadden we echt het idee dat we nog een minivakantie aan onze toch al minivakantie toevoegde. Normaal komen we in de zomer in Verona en dan is het daar eigenlijk veel te druk, op een maandag in december is het eigenlijk een stuk leuker in Verona. Zeker omdat de zon zich ook nog even liet zien.

Dinsdag, weer terug in Nederland. Tijd om een kleding ‘haul’ op te nemen in samenwerking met Na-Kd (met code Anne20 krijg je 20% korting op de gehele collectie). Ik heb dit nog nooit gedaan en heb ontzettend veel respect voor fashionbloggers gekregen, want dit is een vak apart. Misschien was het ook handig geweest als ik dit samen met iemand had gedaan want nu was ik afhankelijk van mijn spiegel (het moest voor IG Stories dus een gewone camera op een statief zetten was ook niet echt een optie.

Ook was het tijd om een blog te schrijven over mijn favoriete gadget van 2017, de Apple AirPods.

Verder had ik dinsdag ook nog een hele leuke afspraak bij TUI Sports, we hebben de plannen voor 2018 door gesproken en ik kan nu al niet wachten om het aan jullie te kunnen vertellen. Ik ben al hier en daar een hint aan het droppen, omdat mijn mond houden gewoon echt heel erg lastig is.

Woensdag liep ik een rondje van 18 kilometer hard. Ik had al een week niet gelopen en dat moest ik ‘even’ goedmaken. Het was super lekker. Na het lopen nam ik een super snelle douche en fietste ik naar de stad, waar ik samen met mijn moeder had afgesproken. Op de planning: foto’s maken van deze sneeuwboots van Nelson (voor een samenwerking op IG) en op zoek naar kerstcadeautjes. Beide missies zijn uiteindelijk geslaagd.

Donderdag stond mijn moeder weer op de stoep, dit keer met vier cupcakes van Oreo. DAMN. Ze waren alle vier binnen 30 uur op, mijn moeder heeft een halve gekregen, de rest was allemaal voor Bassie (voor mij dus). De rol met oreo’s is op het moment van schrijven (zaterdagavond 19.00u) ook zo goed als opgegeten. Damn me. Het kerstdiner moet nog beginnen…

Vrijdag verkocht ik een gedeelte van mijn sportkleding voor Serious Request. De eerste uren zat ik aan mijn mailbox gekluisterd om alle mails te beantwoorden. Rond een uurtje of 13.00u was het meeste verkocht en was de storm gaan liggen in mijn mailbox, tijd voor een kort rondje hardlopen dus. Ik liep in totaal 9 kilometer met een pace van 5’04. Mijn Nike Zoom Fly’s, die ooit zo mooi zachtblauw waren, zijn inmiddels erg vies. Maar hé, het zijn gebruiksvoorwerpen, niet?

Zaterdagochtend werd ik pas om 9.10u wakker en dat terwijl ik al om 23.00u sliep. Ik moet echt leren om wekkers te zetten want ik slaap veel te veel. Ik maakte mijn vlog van de dag ervoor en ging vervolgens samen met Roos naar SkiDiscovery voor onze laatste les op de band. Ik heb er wel een goed gevoel aan over gehouden, in de laatste minuten leek het net alsof ik parallel kon skiën.

Na het skiën kocht ik tape en enveloppen bij Action en trommelde ik Roos op om samen met mij alle pakketjes voor de Serious Request actie in te pakken. Lieve Roos was niet heel moeilijk te overtuigen. Samen waren we santa’s dreamteam, een geoliede machine. Nadat alle pakjes waren weggebracht telde ik al het ‘verdiende’ geld bij elkaar op. 660 euro heb ik, of beter gezegd hebben WE, met de actie opgehaald voor het Rode Kruis, om gezinnen in probleemgebieden te herinneringen. Volgend jaar weer?

Het nummer dat ik aanvroeg zal voor sommigen niet als een verrassing komen, een van mijn favorieten van afgelopen jaar, met een hele mooie tekst, Miracles van Coldplay.

En inmiddels is het dus zaterdagavond, ik zit aan mijn keukentafel deze blog te schrijven, met uitzicht op mijn kerstboom. Mijn volgende dagboek start ik morgen, zodat ik de hele kerst in een diary kan plakken (en zodat ik maandagochtend vrij heb om te gaan hardlopen en dus geen diary hoef te schrijven).

Ik hoop dat jullie allemaal een fijne kerst hebben :)

Liefs,
Annemerel