CPC DIARY: Ik kan niet op de eerste dag al verzaken #1

Maandag. Mijn wekker gaat om zeven uur. Even denk ik dat ik me nog een keer omdraai, dan besluit ik dat ik niet op de eerste dag al mijn goede voornemens in de prullenbak kan gooien. Opstaan zal over een uur nog steeds moeilijk zijn, ik heb acht uur geslapen… er is geen goede reden om te blijven liggen. Ik strompel naar mijn woonkamer, zet een kop koffie en open mijn MacBook. Ik heb nogal een strak schema, ik wil niet alleen hardlopen, ik ‘moet’ ook nog een blog schrijven en om tien uur moet ik weg voor een afspraak in Amsterdam. Geen tijd voor lanterfanten.

Nadat ik mijn blog geschreven heb sta ik om half negen buiten in mijn hardloopkleding. Ik druk mijn Garmin-horloge aan en loop richting de Scheveningse Boulevard. Na een kilometer kom ik tot de conclusie dat ik een stuk minder snel loop dan ik dacht. Dat vind ik het nadeel van ’s ochtends vroeg lopen, de eerste kilometers ben ik niet vooruit te branden. Nu werd dit ook nog gecombineerd met een horloge dat de GPS pas na drie kilometer vond. Maar dat dat bijdroeg aan mijn ‘langzame’ kilometers die redelijk ‘snel’ voelden, daar kwam ik dus pas na drie kilometer achter, toen ik de melding kreeg dat de GPS gereed was.

De eerste drie kilometer liep ik met 5’30, de laatste drie met 4’50, dat zorgde voor een gemiddelde snelheid van 5’10 per kilometer. Geen bijzondere prestatie, maar ik ben de week wel lekker begonnen. Nu hopen dat ik hier geen last van krijg. Als ik thuis kom doe ik snel nog een paar oefeningen (plank/bruggetjes) en onder de douche doe ik wat stretch-oefeningen, in de hoop dat dit bijdraagt aan mijn herstel.

Na het douchen stap ik voor het eerst in twee weken op de weegschaal en ik schrik me een ongeluk. Dit getal heb ik al ruim een jaar niet meer op de weegschaal zien staan. Twee weken geleden gaf hij nog tweeënhalve kilo minder aan. Die wintersport en de hoeveelheid gelopen kilometers (of het gebrek daaraan) zijn hier vast en zeker mede voor verantwoordelijk. Maar ik neem me meteen voor om hier de komende weken ook echt goed op te letten. Die tweeënhalve kilo ben ik op 11 maart tijdens de CPC liever kwijt dan rijk. Scheelt toch weer een zak aardappelen die ik mee moet sjouwen.

Ik heb eigenlijk geen tijd meer om te ontbijten, maar omdat dat natuurlijk niet echt een optie is maak ik een smoothie van kokosmelk, banaan, blauwe bes en mango. Ook stop ik een eiwitreep in mijn tas, omdat ik weet dat een smoothie me niet tot de lunch zal vullen. Als ik om 12.00u, na mijn afspraak in mijn auto stap ben ik heel blij dat ik die reep in mijn tas heb zitten.

Na mijn afspraak, die overigens bij Red Bull was waar ik AL-TIJD gemotiveerd vandaan kom omdat het hoofdkantoor zo sport-minded is, rij ik meteen door naar naar de supermarkt om wat ingrediënten te halen voor een lekkere grote pan soep. Maar bij thuiskomst lunch ik eerst met ‘mijn ontbijt’ een wrap met avocado en roerei.

Aan het eind van de middag maak ik daadwerkelijk de geplande pan soep. De laatste tijd heb ik zo vaak ingrediënten voor soep gehaald en dan uiteindelijk geen soep ervan gemaakt, zonde. Ik maakte soep van 200 gram pompoen, 200 gram wortel, 100ml kokosmelk, 3 tenen knoflook, 1 rode ui, een liter groentebouillon en een eetlepel Thai Curry pasta. Oh en koriander (maar die is redelijk optioneel). Super makkelijk en volgens mij redelijk veel goede voedingsstoffen.

Met mijn rug gaat het inmiddels iets beter, mijn knie daarentegen doet toch weer pijn na het lopen. Er zit vocht in en vooral de eerste honderd meter lopen nadat ik een tijdje gezeten heb zijn pijnlijk. Ik heb vandaag om 9.00u (nu dus) een afspraak bij de fysio. Ben heel benieuwd of hij nu eindelijk zegt dat ik rust moet gaan houden. Ik hoop het natuurlijk niet, maar ik word hier nu ook wel een beetje gallisch van. Oh nee shit, ik zou een positieve mindset hebben. Moet zeggen dat ik dat soms best lastig vind, om niet in het negatieve te denken, maar in oplossingen. Gaan we aan werken.

Tot morgen!

Liefs,
Annemerel

Op 11 maart loop ik voor de zevende keer de halve marathon tijdens de CPC in mijn woonplaats Den Haag. In 2011 was dit de eerste hardloopwedstrijd waar ik ooit aan deelnam. Aan het begin begin van dit jaar had ik allerlei mooie plannen met trainingsschema’s en waanzinnige prestaties, maar helaas gooien verschillende pijntjes (rechterknie, linkervoet, onderrug) op dit moment een beetje roet in het eten. De komende vier weken blog ik dagelijks over mijn weg naar de CPC, want ik heb nog niet opgegeven.