CPC DIARY: Show must go on #2

Dinsdagochtend negen uur, ik loop de praktijk van mijn fysio binnen. Hoe het gaat? Ik wind er geen doekjes om; het gaat behoorlijk slecht, fysiek gezien dan. Toen ik vorige week langs kwam had ik ‘alleen nog maar’ last van mijn linkervoet en rechterknie, de afgelopen week is daar mijn onderrug bij gekomen. En oh ja mijn schouders zitten ook nog vast, waardoor ik een zeurderig gevoel in mijn hoofd heb. Een half uur is zoals gewoonlijk veel te kort om al mijn pijntjes te behandelen, maar we komen een heel eind.

Aller eerst mijn bekken, die staan schots en scheef. Ze zijn niet alleen gekanteld, ook qua hoogte zit er duidelijk verschil in. Dit verklaart de pijn in mijn onderrug. Ik heb hier vaker last van en ik knoop nu echt in mijn oren dat ik vier keer in de week oefeningen moet doen om mijn bekken te stabiliseren, want dit slaat nergens op. Mijn bekken worden rechtgezet.

Daarna is het tijd om verder te gaan met de volgende issue, de knie. Twee weken geleden was er nog uitstraling naar mijn bovenbeen, waardoor dry needling een goede oplossing zou zijn, nu is het probleem echt weer lokaler, bij mijn knieschijf. Op zich is dat een goed teken natuurlijk, het feit dat ik er nog steeds last van heb is iets minder. Het bandje naast mijn meniscus wordt los gemaakt en ik krijg wederom de opdracht om mijn bovenbeen een paar keer per dag goed te stretchen (dit doe ik heel braaf).

Mijn voet slaan we even over, die behandel ik zelf thuis al door een paar keer dag met de onderkant van mijn voet over een kleine foamroller te rollen. En vandaag krijg ik zooltjes, die moeten het probleem verder gaan verhelpen. We gaan meteen door naar mijn nek en schouders, daar blijkt weer een blokkade te zitten. Een paar goeie kraken later zit alles weer los en mag ik weer naar huis met het advies: ga vanavond gewoon lekker trainen bij Haag Atletiek.

Ik vroeg nogmaals of dat wel verstandig was. Het antwoord: als ik niet de CPC en de halve marathon in New York zou lopen, dan zou ik het advies krijgen om een paar weken heel rustig aan te doen. Omdat ik dus wél die twee halve marathons op mijn programma heb staan heb ik het advies gekregen om de komende weken gewoon door te trainen, zover dat lukt. Daarnaast moet ik heel veel oefeningen doen en als ik dan na New York nog steeds last heb, zou ik een paar weken heel rustig aan moeten doen. Ik hoop natuurlijk dat dat laatste niet nodig is.

De rest van de dag zit ik redelijk in een positieve flow. Ik geef mijn auto een grote schoonmaakbeurt. Eerst stofzuigen, dan de wasstraat, tot slot nog even mijn bandenspanning controleren. Mijn mailbox stroomt over, maar de meeste mailtjes beantwoord ik vrijwel meteen. Ik schrijf twee blogs, maak foto’s voor een opdrachtgever, kijk ondertussen hoe Patrick Roest en Kjeld Nuis de wedstrijd van hun leven rijden (en hoe Koen Verweij dat helaas niet doet). En dan is het alweer tijd om naar de atletiekbaan te rijden.

Er staat vandaag geen echte baantraining op het programma, dus ik sluit aan bij twee meiden die rustig uit gaan lopen omdat ze zondag een wedstrijd gelopen hebben (Schoorl). Op zich ook wel gezellig en fijn om een lekker stukje door de duinen met hen te kunnen lopen en misschien ook wel goed voor mijn knie om hem niet meteen te heftig te belasten.

Na afloop overleg ik met de trainer hoe ik de laatste drieënhalve week voor de CPC nu het beste kan besteden. Hij geeft me twee intensieve trainingen mee, bij de eerste training moet ik 6-8 keer 1 kilometer op halve marathontempo lopen, afgewisseld met 6-8 keer 1 kilometer op marathontempo. Bij de andere training moet ik 3-4 blokken van 4 kilometer op halve marathontempo lopen. Best pittige trainingen, maar een PR op de halve marathon lopen zal ook pittig worden. Als mijn knie meewerkt wil ik vandaag beginnen met 6 keer 1 kilometer op halve marathon tempo afgewisseld met 1 kilometer op marathontempo, gaan lopen.

Of dat me gelukt is, dat lezen jullie morgen, 9.00u! Dank trouwens voor al jullie lieve bemoedigende berichtjes op mijn eerste twee blogs, dat motiveert enorm!

Liefs,
Annemerel

Op 11 maart loop ik voor de zevende keer de halve marathon tijdens de CPC in mijn woonplaats Den Haag. In 2011 was dit de eerste hardloopwedstrijd waar ik ooit aan deelnam. Aan het begin begin van dit jaar had ik allerlei mooie plannen met trainingsschema’s en waanzinnige prestaties, maar helaas gooien verschillende pijntjes (rechterknie, linkervoet, onderrug) op dit moment een beetje roet in het eten. De komende vier weken blog ik dagelijks over mijn weg naar de CPC, want ik heb nog niet opgegeven.