CPC DIARY: Het actieplan! #8

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen, over gisteren valt niet bijster veel te vertellen. Mijn wekker ging voor de achtste dag op rij om 7.00u ’s ochtends en inmiddels vervloek ik hem niet meer, wat ik als een zeer positieve verandering beschouw. Maandenlang, eigenlijk sinds ik terug ben uit New York in november, kon ik niet opstaan. Eerst gaf ik de jetlag de schuld, maar ja, na twee maanden moet je toch toegeven dat je gewoon heel erg lui bent. Het feit dat ik me ’s ochtends aan niemand hoef te verantwoorden hielp natuurlijk niet mee. Gelukkig heb ik sinds vorige week jullie aan wie ik iedere ochtend om negen uur verantwoording moet afleggen. Al schrijf ik dit stiekem al de avond van te voren, omdat ik vanmorgen dus wel ergens op tijd moet zijn, ik ga namelijk vandaag naar……

Parijs!

Maar daarover morgen meer. En waarschijnlijk op mijn Instagram al veel eerder, dus als je benieuwd ben waarom ik de trein van 8.58u van Rotterdam naar Parijs pak, hou dan vooral mijn Instagram in de gaten.

OK. Terug naar gisteren. Mijn knie is redelijk OK na de lange duurloop van de dag ervoor. Ik ben niet op miraculeuze wijze genezen, maar het had erger gekund. Ik zak er niet doorheen en zelfs een trap aflopen zorgt niet voor veel problemen. Dus driewerf hoera voor deze verbetering. Enige probleem is dat er nog steeds vocht in zit, helemaal verlost ben ik dus nog niet.

Ik besteedde mijn dag weer op de bank. Net als eigenlijk iedere dag vorige week. Ik ben er inmiddels achter dat op een stoel zitten echt funest is voor mijn knie. Ik sla mijn enkels al snel om de poten van mijn stoel, of ik zit met mijn benen over elkaar. Dat gaat onbewust. Maar ook gewoon rechtop in een stoel zitten met mijn benen in een hoek van negentig graden is niet bevorderlijk, iedere keer als ik weer opsta na een tijdje gezeten te hebben, maakt de pijn een comeback. De oplossing, niet meer met mijn benen in een hoek van negentig graden zitten, maar lekker met de benen gestrekt op de bank, die ik voor de gelegenheid heb uitgeklapt als slaapbank. Super handig, comfortabel en relaxt. Ik weet niet of ik ooit nog aan mijn bureau ga zitten.

Andere dingen die ik doe om mijn knie zo goed en zo snel mogelijk te laten herstellen:
– Ieder uur stretch ik mijn quads.
– Iedere dag doe ik minstens tien minuten spier versterkende oefeningen.
– Drie keer per dag doe ik 10 minuten tot een kwartier een icepack op de pijnlijke plek.
– Ik draag kinesiotape om mijn knie om onder andere de bloedsomloop in mijn knie te verbeteren (hopelijk neemt hierdoor ook de zwelling af).
– Ik draag zooltjes in mijn schoenen om het overproneren te corrigeren, niet alleen in mijn hardloopschoenen (ik heb die 22,5 kilometer met de zooltjes gelopen) maar ik draag ze ook in mijn sneakers en laarsjes.

Tot nu toe ben ik niet ontevreden over mijn plan van aanpak. Natuurlijk, blessurevrij zijn is nog beter en leuker, maar we zetten stappen vooruit in plaats van achteruit en daar ben ik op dit moment meer dan OK mee.

Liefs,
Annemerel

OP 11 MAART LOOP IK VOOR DE ZEVENDE KEER DE HALVE MARATHON TIJDENS DE CPC IN MIJN WOONPLAATS DEN HAAG. IN 2011 WAS DIT DE EERSTE HARDLOOPWEDSTRIJD WAAR IK OOIT AAN DEELNAM. AAN HET BEGIN BEGIN VAN DIT JAAR HAD IK ALLERLEI MOOIE PLANNEN MET TRAININGSSCHEMA’S EN WAANZINNIGE PRESTATIES, MAAR HELAAS GOOIEN VERSCHILLENDE PIJNTJES (RECHTERKNIE, LINKERVOET, ONDERRUG) OP DIT MOMENT EEN BEETJE ROET IN HET ETEN. DE KOMENDE VIER WEKEN BLOG IK DAGELIJKS OVER MIJN WEG NAAR DE CPC, WANT IK HEB NOG NIET OPGEGEVEN.