Het is twaalf uur, tweeënhalf uur voordat de CPC van start gaat. Ik sta voor een dilemma, neem ik een migrainepil of niet. De eerste tekenen zijn gesignaleerd: mijn nek is verkrampt, mijn ogen doen pijn, ik heb trek in een saucijzenbroodje, ik moet gapen… ik heb vaker hardgelopen met een migrainepil, maar heb nergens op internet kunnen vinden in hoeverre dat slim is met sporten. Uiteindelijk besluit ik er toch maar een te nemen en even een half uurtje in bed te gaan liggen met mijn ‘migraine en algehele relax-CD’ van Coldplay (Ghost Stories). Als ik een half uur later opsta voelt mijn hoofd lichter, maar dan kom ik voor een andere verrassing te staan.
Hetgeen waar ik de hele week op wachtte, gebeurde precies twee uur voor de start van de halve marathon. Ik ben ongesteld.
Nu beleeft iedere vrouw haar menstruatie natuurlijk anders, maar bij mijn zijn de eerste 24 uur nooit heel aangenaam. Eerst ben ik natuurlijk blij dat ik weer voor drie weken verlost ben van die verschrikkelijke PMS verlost ben, maar die feeststemming verdwijnt meteen als de eerste krampen zich voordoen. Laten we het zo zeggen; ik kan er om lachen, omdat eigenlijk alles in mijn voorbereiding al niet volgens planning verliep en dit er ook nog wel bij kon, maar dit gaat mijn prestatie niet ten goede komen. Ik weet dat er atleten zijn die juist exceptionele prestaties hebben neergezet tijdens hun menstruatie, maar ik ben niet een van hen en ik weet ook dat ik net een van hen zal zijn. Ik heb er vrede mee en stel mijn doel verder terug naar een tijd onder de 1.50.
Die laatste twee uur voor de marathon zijn een beetje chaotisch. Ik moet mijn tas nog inpakken, vergeet de helft (maar toch ook weer niet, omdat ik het wel heb ingepakt maar dit niet bewust heb gedaan), eet nog snel een verbrandde pancake, probeer drie WhatsApp groepen te beantwoorden en vergeet compleet te filmen of foto’s in mijn stories op Instagram te plaatsen. Ik ben er niet helemaal bij. Om 13.00u fiets ik naar het Malieveld en een kwartier later ben ik herenigd met ‘mijn meiden’ van #teamannemerelrunsnyc2017. Zo leuk om hen allemaal weer te zien. Voor mijn gevoel heb ik ze na New York nog wekelijks gezien, maar in werkelijkheid was het toch echt New York.
Om kwart voor twee zie ik mijn haas Erik, toen ik hem voor de grap vroeg of hij mij niet wilde hazen tijdens de CPC had ik nog als doel om onder de 1.35 te lopen. Inmiddels is de lat meerdere keren verschoven en zitten we nu een kwartier boven die tijd. Dat is bijna een minuut per kilometer. Redelijk dramatisch. Stiekem geneer ik me een beetje tegenover Erik, ik bedoel, hij zei ja tegen 1.35 (dat is al vrij langzaam voor iemand die 1.20 loopt) en nu wordt het nog een kwartier langzamer.
We staan vooraan in het startvak, ik mag eigenlijk nog een startvak naar voren maar ik sta hier meer dan prima. Bij de start word ik hoogstwaarschijnlijk toch alleen maar ingehaald. Over de start gesproken, laten we maar gewoon naar die start gaan want ik heb nu wel in genoeg details beschreven hoe slecht mijn voorbereiding was.
Als het startschot klinkt zet ik de Sziget 2015 Liveset van Martin Garrix aan. Die duurt bijna anderhalf uur, dus daar ben ik wel even zoet mee. Ik stop mijn telefoon weg en loop over start. Mijn buik voelt kriebels en ik omarm ze, vind ze stiekem wel lekker, het is lang geleden (vier maanden) dat ik voor het laatst die wedstrijdkriebels gevoeld heb. Dit is lekker.
De eerste kilometers voel ik me sterk en loop ik voor me gevoel ‘rustig’ mijn horloge beaamt dit, een hartslag van 145 is rustig. Toch tik ik tijden weg rond de 4’40. Erik zegt meerdere keren dat ik rustiger mag lopen, maar ik voel me goed en loop heerlijk. Dit is de zevende keer dat ik de CPC loop en de vijfde keer over dit parcours. Verder loop ik ook over plekken waar ik normaal met de auto rij. De eerste zeven kilometer zijn exact gelijk aan het stuk dat ik rij als ik naar mijn fysio moet, of mijn oma. Dit is ook het stuk waar ik het lekkerst loop. We komen voorbij het Vredespaleis (2 kilometer), mijn oude huis (3,3 kilometer) en mijn benen voelen alsof ze vandaag ook best een marathon zouden kunnen lopen. Voor mijn gevoel gaan die nooit moe worden.
Bij acht kilometer komen de eerste donderwolken aan de hemel, ik voel een steek in mijn zij. Niet de klassieke pijn die je voelt als je net begint met hardlopen, maar precies op de plek waar mijn dikke darm zich bevindt (althans, dat heeft de internist me uitgelegd en die vertrouw ik op zich wel). Ik weet dat ik niet naar de WC hoef, daarvoor heb ik genoeg voorzorgsmaatregelen getroffen, maar het is wel irritant dat dit zo voelt. Maar goed, hier lopen we wel doorheen. Evenals die blaar op mijn hiel, die gaat juist meer pijn doen naarmate ik langzamer loop, dus hup, doorlopen.
Dit lukt aardig tot een kilometer of tien, maar dan lijk ik aardig door mijn reserves heen te zijn. Wat is dit, waar is mijn motor gebleven? Lang denk ik ‘hou hem onder de 5’00, hou hem gewoon onder de 5’00’ maar ergens op de boulevard van Scheveningen (16 kilometer) sta ik gewoon geparkeerd, 5’21, wat is dit?!?! Mijn benen voelen niet vermoeid, het is mijn romp dat niet meer verder wil. Er lijkt een blok beton op mijn benen geschroefd te zijn. Ik zou kunnen schrijven ‘wat is dit?’ maar ik weet heel goed wat dit is: een verminderde de conditie door niet goed genoeg trainen en een lichaam dat ongesteld is en zich hierdoor ‘ongesteld’ voelt.
Het voelt als harken, ieder kilometer bordje komt voor mijn gevoel zo’n 400 meter te laat. De skyline van Den Haag komt maar niet dichterbij, af en toe komt er een zwak kreuntje uit mijn mond, alsof ik lig te bevallen. Gênant. In mijn hoofd is het een grote strijd, ik heb het idee dat ik harder zou moeten kunnen en baal van mezelf dat ik niet harder loop. Waarom kan ik hier niet gewoon doorheen lopen, wat is het dat me tegen houdt?
Lang zag het er naar uit dat ik nog onder de 1.45 zou kunnen lopen, maar als ik de laatste 200 meter in ga en zie dat ik hier nog 25 seconden de tijd voor heb zakt de moed me in de schoenen. Ik zeg tegen Erik dat ik het niet ga halen, mijn lichaam zegt ‘doe het dan maar op je dooie gemakje’, maar Erik zegt, ‘Nee, kom op, mooi afmaken’ (of iets in die trant want ik heb mijn oortjes in en moet eerlijk bekennen dat ik niet heel veel hoor). Ik gooi er nog iets uit dat moet doorgaan voor een eindsprint, maar het mag niet meer baten: 1.45.31 staat er op de klok als ik over finish kom.
Ben ik tevreden? Ja. Voel ik me tevreden? Nee. Ik weet dat dit wellicht vreemd klinkt, maar ik weet dus dat 1.45.31 onder deze omstandigheden niet heel slecht is, maar ik voel me tegelijkertijd wel ontzettend onrustig, zo van: ik weet dat ik meer kan. Niet volgende week in New York, dan wil ik van de route genieten en met al die bruggen en heuvels wordt dat sowieso al een uitdaging. Maar het jaar is nog jong, evenals ik. Er komt een moment dat ik wel die 1.37.51 van Salzburg uit de boeken loop. Dat beloof ik.
Hoe de rest van mijn familie het er van af heeft gebracht? Mijn vader liep eindelijk zijn halve marathon onder de twee uur, in 1.58. Mijn zusje liep ook heel lang op schema om net onder de twee uur te finishen maar verzwakte dusdanig bij 18 kilometer dat het toch net 2.02 werd (wel 13 seconden van haar PR af gelopen en dit keer helemaal in haar eentje!), haar vriend liep 1.32 (zonder training, damn.) en Anne, de vriendin van mijn broertje liep 2.07 (ruim een kwartier van haar PR afgelopen!). Super trots op iedereen.
Ook heel leuk iedereen die me gisteren even gedag kwam zeggen, als ik onzin uitkraamde was dat waarschijnlijk omdat mijn hoofd op dat moment op drieduizend plekken tegelijkertijd zat, maar hé ik bedoelde het vast goed ;-). En voor iedereen die ik niet gezien heb maar die me wel hebben aangemoedigd in de vorm van berichtjes op YouTube, Instagram en natuurlijk mijn blog, MERCI MERCI MERCI!
En natuurlijk mijn laatste woorden van dank richting Erik, die het ruim 21 kilometer heeft uitgehouden met mij, ook toen ik in de laatste kilometers vuur begon te spuwen. Ooit, als ik heel goed getraind ben (en niet ongesteld ben), wil ik het graag nog een keer proberen.
Liefs,
Annemerel
P.S. Heb jij gisteren ook tijdens de CPC gelopen? Hoe is het gegaan?
Balen zeg van die migraine en dat je ongesteld werd gisteren. Ondanks het weinige trainen en je knie vind ik toch dat je een hele mooie tijd hebt gelopen!
Auteur
Dankjewel X
En toch knap gedaan want zo’n migraine pil gaat ook in je lijf hangen en dat merk je echt wel maar met migraine lopen wil je ook niet.
Op naar de volgende en jammer dat je voorbereiding minder is dan je zou willen en hoe voelt je knie vandaag?
Auteur
Mijn knie voelt verrassend goed. Bijna zo goed dat ik het niet helemaal kan geloven… En dankjewel! x
Ik snap heel goed dat je toch wel een beetje baalt, zeker als je 1 uur en 35 minuten zou willen lopen. En dan ook nog net ongesteld worden op raceday! Wat een pech! Ik volg je al zo’n 2 jaar en snap waarom je verknocht bent hard hardlopen aangezien ik ook nogal ” verslaafd” ben aan rennen. Wat bij mij het beste werkt voor de start van een wedstrijd is absoluut geen verwachtingen te hebben. Dan loop ik de beste tijden en hoef ik niet super nerveus te zijn of een gevoel van falen te hebben als ik geen pr loop. Misschien zou je zelfs sneller worden als je je duurlopen wat minder hard loopt en toch meer gaat intervallen. Je pace op lange afstanden ligt nu dichtbij je wedstrijdpace. Ik ben minder hard gaan duren, meer gaan intervallen en merk dat ik beter wordt. Zelfs nu ik 41 jaar ben (ja, ja, het kan nog…..).
Enfin, ik wilde je gewoon even wat raad geven.
Auteur
Thanks! Geen verwachtingen is inderdaad het beste, maar de kunst van die echt helemaal uitschakelen ben ik op dit moment helaas nog niet machtig. Zou inderdaad meer moeten intervallen. Langzamer mijn duurlopen heb ik in november/december geprobeerd en toen kreeg ik dus last van mij knie (en dit was drie jaar geleden precies hetzelfde), daar ben ik nu dus heel erg huiverig voor. Sinds ik mijn trainingen weer harder loop, zit er een stijgende lijn in mijn knie. Kan niet heel veel anders dan conclusies trekken (en mijn fysio zegt hetzelfde trouwens). Mijn grootste ‘probleem’ is dat ik duur echt super super super fijn vind, dat maakt me echt gelukkig, zo’n lange duurloop. Ik moet de afweging maken wat belangrijker is, sneller worden en trainingen doen waar ik minder gelukkig van word, of me gewoon focussen op het ‘hardlopen maakt me gelukkig aspect’. Is een keuze die alleen ik kan maken denk ik ;-)
Inderdaad, er zijn meer trainingen in een jaar dan wedstrijden. Het is belangrijk dat je blessurevrij blijft en super geniet van je duurlopen. En mocht je een keer een perfecte wedstrijddag hebben het zoals in Berlijn, dan loop je gewoon weer eens een idioot snelle tijd. Want daar mag je echt heel trots op zijn. Koester het feit dat je gezond bent en lange afstanden kan rennen en geniet van je trainingen. Succes in NYC!
Auteur
Thanks Melanie!
Je mag echt wel tevreden zijn! Als ik je ochtend lees heb je wel een betere ochtenden gehad :) Ik heb 1.11.05 gelopen op de 10 km. Ik had gehoopt rond de 1.10 te lopen, ik ben tevreden maar voel mij niet tevreden. Ik voel mijn benen vandaag wel maar er spookt ook in mijn hoofd de vraag of eigenlijk de mededeling dat ik wel sneller had gekund.
Auteur
Aaah ik begrijp je gevoel maar heel goed gedaan!
Een topper ben jij ☺️
Auteur
Nee dat ben JIJ! Al die rondjes waarvoor je al VOOR 6.00u ’s ochtends de deur uit gaat. Echt respect hoor!
Haha, ik was gister inderdaad de hele tijd je insta aan het checken of je al iets op je story geplaatst had! Super rot dat het allemaal zo liep.. Maar je bent een topper dat je ondanks dat alles toch nog zo gelopen hebt!
Auteur
Dankjewel! En ja toen ik vanmorgen mijn story zag dacht ik… What happened? Niks dus.
Wel begrijpelijk dat je een beetje baalt, maar ik hoop dat je er toch van hebt kunnen genieten :) En hee, volgend jaar is er weer een kans, je moet ook wat te verbeteren hebben!
Auteur
Precies, dankjewel!!
Leuk om jouw verhaal te lezen! En je mag trots zijn op jouw prestatie. Ookal was de voorbereiding niet zoals je wilde en je uiteindelijke tijd misschien ook niet helemaal. Je hebt het toch maar weer gedaan!
Zelf heb ik gisteren mijn eerste CPC en eerste 10k gelopen. Voorbereiding was niet optimaal (blessure en overlijden van mijn vader) maar ik heb het toch gewoon gedaan. Samen gelopen met twee teamgenootjes en wat was dat fijn. De laatste drie kilometers waren zwaar, ik heb honderd keer gedacht: ik ga stoppen, ik ga stoppen. Gelukkig niet gedaan en om de hoek bij de finish alsnog gas kunnen geven en in een sprint naar de finish! Ik ben supertrots dat ik hem in een keer heb uitgelopen. O ja mijn is tijd: 1.09.47. Op naar de volgende!
Auteur
Wow wat heftig Marijke, sterkte met dit verlies, vind ik heel naar voor je. Knap dat je toch nog onder de 1.10 hebt kunnen lopen.
Inspirerend om weer je verslag te lezen! Zo herkenbaar allemaal en juist daarom zo stimulerend! Ik had gisteren ook duizend redenen om niet te gaan en toch gegaan. Door jou. ;)
Ik heb gisteren de 10 km gelopen in 01:01:54 geen wereldrecord, maar ben zo trots op mijzelf en dat moet jij ook zeker zijn! Mijn nieuwe doel is natuurlijk onder het uur te komen in Leiden en volgend jaar bij jou in het startvak te staan.
Veel plezier volgende week!
Auteur
Super knap Mirjam en alvast veel succes en plezier met de voorbereiding voor Leiden!
Het was de bedoeling om de CPC te lopen, maar ik kreeg helaas een longontsteking in januari… Dus die 21,1 werd de 10, maar ook dat was best dramatisch, dus heb ik gisteren de 5 gelopen.. Voor mijn doen snel gefinished, ik ben normaal zo’n puffende schildpad met mijn astma die achter iedereen aan loopt- maar gisteren liep ik ‘m in ruim een half uur. Normaal loop ik 5 km in 35-40 minuten. Dus ik ben heel tevreden! Op naar de 10 van R’dam :-) En dan deze keer ónder het uur!
Auteur
Ooooh shit een longontsteking, dat is pas een ‘slechte’ voorbereiding. Super goed dat je toch de 5 nog zo goed hebt kunnen lopen.
Nahhh balen dat je je zo kut voelde Annie! Maar alsnog een top prestatie, kan me zelf niet voorstellen die 1:45 nu vol te houden. Was al blij dat ik het 10 kilometer lang rond de 4:50 heb kunnen houden. En ik was niet ongesteld ;-) Petje af!
Auteur
Jaaaa Laura zo jammer dat ik je niet meer gezien heb, was gisteren een beetje chaotisch. Super knap dat je zo’n mooie tijd hebt gelopen en dat je zo dicht in de buurt van je PR kwam. Is er niet binnenkort een 10K in Malaga?
Jammer dat je je doel van 1 uur en 35 minuten niet hebt bereikt. Maar ondanks de migraine en ongesteldheid heb je alsnog een hele mooie tijd gelopen! Ik heb zelf gisteren ook mee gedaan aan de CPC en ik liep mijn eerste halve marathon. Ik had niet echt een doel wat betreft de tijd, ik was al blij als ik de finish zou bereiken. Ik had mijn tijd op 2 uur geschat en uiteindelijk liep ik 1.56.15 :)
X
Auteur
Wauw wat een super mooie tijd! Daar mag je heel blij mee zijn! Geniet van je prestatie.
Hi Annemerel! Super dat je ‘m toch nog hebt uitgelopen! Zou je een keer een artikel willen maken over hardlopen en “naar de wc gaan” of problemen met je darmen etc. Ik ernaar dat ook namelijk (vooral met lange afstanden). Je geeft aan dat je voorzorgsmaatregelen hebt genomen, dus ik ben erg benieuwd of ik hier iets van kan leren of proberen.
Mooie tijd hoor!
Is Erik eigenlijk familie? In dat geval: écht een hele familie vol hardlooptalent! :-)
Auteur
Hahaha nee, niet dat ik weet in ieder geval ;-)
Ik heb gisteren heerlijk gelopen en ook nog eens mijn pr verbroken met 4 minuten! super blij :)
Auteur
Gefeliciteerd!!!!
Ik zag je nog tijdens de halve! In de chaos van de eerste 250 meter, maar je liep zo snel voorbij dat ik je pas laat herkende. Toch echt goed gelopen ondanks alle omstandigheden hoor!
Mijn CPC ging ook beter dan verwacht. De 5 veel te snel gelopen en echt maar een paar seconden van mijn pr af (moest op marathontempo lopen, oeps). De 10 heerlijk gelopen, maar ook te snel en dus een nieuw PR! En tot slot de halve, waarbij ik mijn doel ook gehaald heb (binnen 2 uur). Daarvan heb ik de helft echt heerlijk gelopen en daarna ging het bergafwaarts waarbij ik de laatste 3km echt heb moeten strijden, maar het eigenlijk nog steeds echt heel goed ging. Alle 3 de afstanden kan ik dus ook weer afstrepen van mijn bucketlist, op naar Rotterdam!
Auteur
Wauw wat knap dat je die halve ook binnen de twee uur hebt kunnen lopen, jij bent er echt klaar voor hoor!
Ik miste al wat leuke foto’s. Maar ja het kan niet altijd feest zijn. Je hebt het wel weer gedaan en in een tijd waarvan ik alleen maar kan dromen. Nu dagje niks. Ontspan en volgende week knallen in New York.
Ik had de 10 gedaan binnen het uur. Ga nu trainen zodat Rotterdam nog iets sneller kan.?
Auteur
Succes!
Ik vind het knap! Volgende week in NY iig niet ongesteld #omdenken
Ah, het zat je niet mee in je voorbereiding voor de CPC zeg. Maar je mag evengoed trots op jezelf zijn! Dat PR komt vast wel dit jaar :)
Petje af! Ik hoop dat ik ooit zo’n afstand kan lopen en al helemaal in die tijd !! Hopen dat je je snel beter voelt !
Pff, wat een rot begin van je wedstrijd, maar vind dat je het erg goed hebt gedaan. De rest van je familie ook trouwens. Ik vond het ook super leuk om je voorbereiding te volgen de afgelopen weken, nu op naar NYC!!
Ah, wat balen voor je dat het allemaal niet mee zat gisteren! Ik heb ook de CPC gelopen en ging slecht getraind, dus zonder verwachtingen, van start. Doordat ik eens niet constant gefocust was op mijn tijden, liep ik heerlijk en was ik in 1.53 binnen. Best tevreden en nog meer motivatie om voortaan weer beter te trainen.
Veel succes in NYC, supergaaf!
Auteur
Wauw gefeliciteerd!
Top prestatie hoor! Ik denk dat menigeen de handdoek in de ring had gegooid. Wat een doorzettingsvermogen en een mooie tijd als resultaat! Je volgende PR komt wel als je er echt klaar voor bent. Eerst goed herstellen en dan kom je er alleen maar sterker uit!
Ik heb heerlijk gelopen, het was een mooie dag en alles voelde bijna alsof het vanzelf ging. Gefinisht in 1:30:41 dus super tevreden over en blij mee! Toen ik achterom keek in het startvak zag ik je staan, maar net te ver weg om een schouderklop te geven ;) Het was wel even druk daar en ik kon niet wachten tot het startschot kwam.
Wat wordt de volgende voor je? Succes met herstel en je training! :)
Auteur
Thanks voor je bemoedigende woorden en wat een mooie tijd heb je gelopen! Gefeliciteerd! Ik loop zondag de halve in New York :)
Lotgenoot! Ik werd een dag voor de CPC ongesteld en ik herken het volledige verhaal. Ik voel me twee dagen in de maand altijd belabberd met hoofdpijn (migraine) en buikkrampen en helaas vielen deze twee dagen van maart (uiteraard) midden in het CPC weekend.
Het ging de eerste paar km’s goed. Daarna viel ik in een zwart gat. Ik ben uitgestapt op 12,6 km. Mijn eerste DNF éver. Ik baal nog steeds enorm en het voelt als een enorme faal…Maar mijn lichaam stond er echt niet naar. Ik heb volgend weekend een herkansing ingelast bij de Utrecht science park marathon, hopelijk gaat het dan beter. Succes met je trainingen verder!
Auteur
Aaaah shit wat rot dat je hier ook mee te maken kreeg. Ik moet bekennen dat ik wel een medicijn heb genomen om de pijn in mijn buik te verzachten, dus dat heeft wel geholpen, maar het neemt helaas niet alle klachten weg.
Ik vond het al redelijk stil zondag rondom je social media maar ik snap dat je er even niet mee bezig was haha. Superknap dat je ‘m uitgelopen hebt en ook nog in zo’n tijd! Dat Roosmarijns vriend zonder training zulke tijden loopt ga ik trouwens nooit snappen denk ik haha.
Auteur
Ik ook niet… haha
Balen van je migraine!
Ik heb de CPC ook gelopen, mijn eerste halve marathon. Had in training 2.13 gelopen en mijn doel was 2.10. Uiteindelijk 1.53.17 gelopen dankzij mijn haas Janneke. Echt super trots!!